Hoe rijdt de brute Land Rover Defender Octa met de V8 van BMW? (review)

Het klinkt als heiligschennis, maar sommigen van ons vinden de Sterrato de beste Lamborghini ooit. Je kunt er verschrikkelijk dwars mee gaan, hij ziet er geweldig uit en je kunt hem ongelooflijk op zijn sodemieter geven. Nog zo een: de Porsche 911 Dakar. Zeker, je hebt te maken met andere limieten dan in snellere 911’s, maar hij kan dingen die zij van hun leven niet zullen kunnen. Het is een interessante koers om te varen.De Defender Octa van Land Rover zit in datzelfde spectrum, maar komt van exact de andere kant.

Hier was de opdracht het maken van de snelste terreinwagen ter wereld. Dat proberen te definiëren is als het aan de muur spijkeren van gelei, en een rondetijd op de Nürburgring vertelt niet het hele verhaal. Het gaat over bandbreedte, over het maken van iets dat in het terrein bespottelijke dingen kan doen, terwijl hij zich in normale omstandigheden ook nog een beetje moet kunnen gedragen.

Rotsenklauteraar met driftaspiraties

De Land Rover Defender Octa is dus het antwoord op een ongelijksoortig stel vragen die vroeger nogal niche waren. Een duinenverslindende, quasi-Dakar rally raider vermomd als fijne reisauto voor het hele gezin. Een rotsenklauteraar die ook met twee spreekwoordelijke vingers in de grille een potje driften ten beste geeft. En eentje die iets viert. De naam Land Rover is in de kelder geparkeerd om de individuele modelnamen op te schalen, maar de Defender is sinds zijn verschijning in 2019 een joekel van een hit gebleken.

Zijn zeer geliefde maar antiquarische voorganger deed op het laatst zo’n 12.000 stuks per jaar; van het huidige model verkopen ze er nu elke maand zoveel. Het businessmodel ging in het begin uit van 55.000 verkopen jaarlijks, wereldwijd. Dus verdubbel dat en doe er al die riant in de extra’s zittende Range Rovers bij, en je houdt twee woorden over: dikke winst.

En hier is dan het vlaggenschip. Er is drie jaar aan de Octa gewerkt, er is enorm veel aan verspijkerd, er zijn 13.960 extra tests gedaan en hij moet 281.107 euro kosten (184.610 euro in België). Geen kattenpis. Is ie dat waard? We zijn in Zuid-Afrika om het uit te zoeken, waar ons een hele serie uitdagingen staat te wachten. Zoveel zelfs dat de kans levensgroot is dat dit fonkelnieuwe exemplaar het niet zal overleven.

Wat betekent de naam Octa eigenlijk?

Over de naam: Octa verwijst naar de diamant, achthoekig qua vorm, alle delen even mooi en hard. Daarbij bleek het een naam die in 175 landen geregistreerd kon worden zonder vrees voor juridisch gedoe. Of misschien was ‘SV’ gewoon niet onderscheidend genoeg. Hij ziet er goed uit, hè? De Octa staat 28 millimeter hoger dan de reguliere versie en is 68 millimeter breder dankzij die gespierde wielkasten.

Het designteam heeft de verleiding kunnen weerstaan om helemaal los te gaan op de Defender Octa; eigenlijk is hij zo subtiel als een enorme performance-SUV maar kan zijn. De First Edition-versies zijn gespoten in een nieuwe kleur, Faroe Green, met accenten in koper en grijs. Hij oogt en voelt nogal militair aan, zeker als de optionele matte beschermingsfolie is aangebracht. De enige frivoliteit: het ‘gehakte koolstofvezel’ op de motorkap, zijkanten en stoelen. De meeste veranderingen dragen bij aan de toch al formidabele doelgerichtheid van de Defender.

De voor- en achterassen zijn iets naar voren gehaald (4 en 3 millimeter) om ruimte te maken voor de forsere banden en om de grotere rijhoogte voor elkaar te kunnen krijgen. De luchtinlaat aan de voorkant is gegroeid om meer lucht naar de koeling van de nieuwe motor te krijgen, en er is een gepoedercoat stuk metaal tegen de bodem gemonteerd voor extra bescherming. De achterkant heeft iets soortgelijks gekregen. Een verlengde staaf achter het schild biedt bescherming aan een paar extra radiateurs, en er is een bodemplaat van een hard composietmateriaal.

Technische aanpassingen Land Rover Defender Octa

Hittemanagement was een prioriteit. Zo zit er een hitteschild rond de benzinetank en zijn de benzineleidingen drievoudig geïsoleerd. Sterker: er ligt zo’n 16 kilometer aan leidingen en kabels in dit apparaat. De wielarticulatie is in de extreemste standen 100 millimeter omhooggegaan, naar 500 millimeter, en de aanloop-, afrol- en hellingshoeken zijn allemaal verbeterd.

Er zijn niet veel auto’s die op de weg zo’n onverzettelijke uitstraling hebben als deze, en een heel konvooi Octa’s is nogal een intimiderende verschijning. Je ziet andere weggebruikers haast trillen als we naderen. Als we Kaapstad verlaten en naar Cederberg rijden, worden we wel onmiddellijk getrakteerd op een verrassing. Waar de oude 5,0-liter V8 met supercharger nogal een feestbeest was – een soort John Belushi in Animal House – komt de nieuwe, milieulievere mild-hybride 4.4 twinturbo aangenaam ingehouden over.

Er is 635 pk en 750 Nm beschikbaar, maar het wordt je niet door de strot geduwd. De motor is van BMW afkomstig en krijgt een aantal modificaties, waaronder een nieuwe ophanging voor de versnellingsbak en een nieuw oliecarter. Verder zijn er unieke cardanassen, hebben de aandrijfassen een grotere diameter en zijn bevestigingspunten verstevigd. In het achterste differentieel is gebruikgemaakt van ander, steviger staal omdat de Defender Octa daar een aanzienlijk hoger koppel naartoe stuurt. De achttraps automaat van ZF is bekend, en je kunt kiezen uit een hoge of lage gearing.

Geluid van donder en bliksem

In de taakomschrijving van de V8 stond kennelijk dat hij onder belasting het geluid van donder en bliksem moest produceren. En dus heeft de Octa een speciaal gemaakt uitlaatsysteem met vier pijpen, waarvan de druk is aangepast om de prestaties te optimaliseren zonder zijn capaciteiten om door water te rijden geweld aan te doen. De Octa kan zelfs door een volle meter diep water waden, meer dan welke voorgaande Defender ook.

Toch is de voornaamste soundtrack als je normaal rijdt er een van afstandelijk bandengeruis. Logisch: onze auto staat op de optionele Goodyear DuraTrack Advanced All Terrain-banden. Vrij essentieel, want we gaan deze Octa gebruiken voor een heel scala aan woeste mishandelingen. De banden zien er passend capabel uit om de niet eens zo vreselijk grote 20-inch velgen. Het zijn de dikste banden die ooit onder een Defender terecht zijn gekomen.

Vooral de zijwangen van de banden zijn versterkt, maar je mag er niet harder dan 160 km/u mee. En belangrijker: ze komen op asfalt minder goed uit de verf, hoewel het niet eens zoveel scheelt als je het Matt Becker vraagt, de ex-Lotus- en ex-Aston Martin-accessoiregoeroe van JLR. De meeste Octa’s zullen op all-seasonbanden van Michelin staan, om 22-inch velgen.

De Land Rover Defender Octa heeft 6D Dynmics-luchtvering (maar wat is dat?)

Met een korte druk op het wat goedkoop ogende Octa-knopje onder aan het stuur komen we in de Dynamic-modus. Dat pept de boel behoorlijk op. Besturing, gaspedaal, ophanging en uitlaatgeluid worden alerter en scherper; maar de geheime saus komt hier van de 6D Dynamics-luchtvering. In plaats van traditionele stabilisatorstangen maakt de Octa gebruik van met drie kleppen uitgeruste semi-actieve dempers die onderling hydraulisch verbonden zijn, waardoor je het in- en uitveren onafhankelijk van elkaar kunt controleren.

Inderdaad, dat is dezelfde techniek die McLaren gebruikt in de 750S. Niet dat de Octa daarmee hetzelfde rijdt als een supercar, maar hij veert en dempt in ieder geval heel soepel en de bewegingen van de carrosserie zijn uitstekend onder controle. Normaal gesproken duikt de neus van een SUV redelijk snel omlaag, bij remmen bijvoorbeeld, maar daar is hier nauwelijks sprake van.

Op een smalle bergweg blijkt de troefkaart van de Octa zijn merkbaar snellere besturing te zijn. We weten nog niet of hij hier auto’s als de Aston Martin DBX707 of Lamborghini Urus S zou kunnen kloppen – allebei echte entertainers (en duurder). Aan de andere kant: met geen van die twee zou je het in je hoofd halen om je buiten het asfalt te begeven. Trouwens vrij eigenaardig: als je zelf wilt schakelen met de flippers achter het stuur, dan moet je de versnellingspook eerst in Sport zetten. Oké.

Interieur van de Land Rover Defender Octa

De Defender voelt zich in ieder geval thuis in de glooiende uitzichten die ons omringen. Je kunt je nauwelijks een auto voorstellen die beter is aangepast aan dit landschap, een telkens veranderende mix van bergen, wildernis en enorme vlaktes. De lucht is zo’n beetje de blauwste die we ooit hebben gezien, de paar wolkjes die erin rondzweven zijn als hagelwitte watjes – Afrika op zijn best. Een uitstekend moment om de banden weer eens aan te halen met het interieur van de Defender.

De creatief directeur van JLR, Gerry McGovern, is dol op het idee van ‘materialiteit’, en er is hier veel dat de moeite van het bekijken en aanraken waard is. De architectuur van het dashboard is heerlijk simpel, het touchscreen is makkelijk te gebruiken en de bekleding is robuust, maar voelt fijn aan. Ook op de middenconsole zit gerecycled koolstofvezel. Nieuw voor de Octa zijn de Body & Soul-stoelen, waarin een kwartet omvormers geluid niet alleen hoorbaar, maar ook voelbaar maakt.

Een gaaf trucje dat nog eens wordt opgewaardeerd door zes wellness-programma’s die het idee van stoelmassage naar een geheel nieuw niveau tillen. De stoelen zelf zijn ook nieuw en uitermate comfortabel. In onze auto zijn ze bekleed met Ultrafabric, een materiaal dat veel lichter is dan leer en tijdens de productie maar een kwart van de CO₂ genereert. Het grote opbergvak in de console is gekoeld en er zijn overal USB C-poorten te vinden. Het is een uiterst functioneel geheel, zo’n Octa.

Ja, hij haalt 250 km/u

Ook nieuw zijn het stuur en de doorzichtige, aan de zijkanten verlichte flippers. Deze gloeien rood op als je in de Dynamic- of Octa-modus zit. We volgen een lange gravelweg en houden een imposante snelheid aan, ondanks de ondergrond en het feit dat we bij elke bocht dwarsgaan. De Land Rover Defender Octa zit in 4 seconden op 100 km/u en gaat op zijn normale banden door tot 250 km/u.

Dan komen we bij Bushmans Kloof, waar de lat wat hoger wordt gelegd. Als je het over bandbreedte wilt hebben, moet je hier zijn. Er is een eenvoudige manier om bij de verblijven te komen die midden in dit 7.500 hectare grote wildreservaat liggen, maar wat is daar de lol van? Er is een soort circuitje geïmproviseerd rond een meer, maar om daar te komen, zullen we ons eerst door het landschap moeten worstelen. We worden gade­geslagen door zebra’s en bavianen. Naar het schijnt zijn die laatste er inmiddels achter hoe ze in de lodge de deuren open kunnen krijgen, maar zijn sleutels nog iets te hoog gegrepen.

De terreininstellingen van de Defender maken rijden door ruig terrein bespottelijk eenvoudig. Met één druk op de knop selecteer je de lage gearing, met een andere zet je de boel in de juiste modus, waarna de elektronisch geregelde actieve midden- en achterdifferentiëlen het zware werk opknappen. Geloof ons: zo langzaam rijden zal nooit leuker worden dan wanneer je geconfronteerd wordt met een serie schijnbaar onoverbrugbare rotsen. Het ene moment is je voorruit gevuld met niets dan lucht, het volgende met niets dan bodem. We hebben spotters om ons te helpen, maar dan nog: dit is enorm cool.

Octa-modus

En dat is pas het begin. Nu schakelen we de Octa-modus in en gaan we er écht voor. Dit is het moment waarop de Defender afstand neemt van zijn concurrenten van goeden huize en het volgende niveau opzoekt. Nieuwe algoritmes in de software herkennen ruwe ondergrond door de bewegingen van de ophanging, de controlemodules in de dempers en het ABS te monitoren. De Octa heeft vooraan remschijven met een diameter van 400 millimeter met zes Brembo-zuigers; achter meten de schijven 365 millimeter. Hij stopt net zo makkelijk als ie hard gaat.

Matt Becker doet even een rondje voor hoe het moet, waarbij hij zich onvoorstelbare vrijheden met de auto veroorlooft en lijnen vindt die onmogelijk lijken, maar dat duidelijk niet zijn. Dan is het onze beurt. Met het DSC uit blaast de Octa over het pad alsof ie een WRC-auto met een eetprobleem is, en laat hij zich brutaal een drift in gooien alsof hij maar half zo groot en zwaar is.

Er zijn hobbels en kuilen waarbij de meeste andere auto’s tot gruis zouden worden verpulverd, maar de Octa lijkt nergens een probleem mee te hebben – zijn demping en wielarticulatie zijn onverstoorbaar. Sterker: het systeem is zo slim dat het zelfs weet wanneer je met alle wielen los bent van de grond, waarna de ophanging alvast wordt voorbereid op de landing. Dan hou je echt overal rekening mee.

De Land Rover Defender Octa kan alles, maar dan ook echt alles

Op de zandduinen die we in Lambertsbaai vinden is de Octa al even goed. Dit is een tragere, maar nog veel meer technische offroad-uitdaging. Het enige dat we doen, is het verlagen van de bandenspanning tot 1,4 bar en zorgen dat we het momentum erin houden zonder te veel gas te geven. Dan kom je namelijk vast te zitten, wat kinderlijk eenvoudig is in zand dat zo zacht en fijn is dat een van de experts aangeeft dat dit het lastigste zand is dat hij ooit is tegengekomen.

Op dat punt ga je je haast afvragen of er iets is dat de Octa niet kan. Gezien al zijn capaciteiten is hij echt een klasse op zich. Zeker, sommige rivalen zullen wellicht nog beter zijn in extreme omstandigheden, maar daarin zul je onderweg naar al die ellende gegarandeerd minder lol hebben. Hij is snel zat, stevig en ­vertrouwenwekkend. En daarbij nog pure rock ’n’ roll ook.