Autotest: Mazda6 Sportbreak CiTD Business

Zoals het een goed gastheer betaamt, serveert Mazda het lekkerste 6-gerecht het laatst: de SportBreak. Met dieselmotor.

 

Met de komst van de stationwagon, bij Mazda SportBreak geheten, is het gamma van de nieuwe 6-serie compleet. Wie 6 wil rijden, kan nu kiezen uit een sedan, hatchback of, en dat zullen ongetwijfeld de meesten doen, de station. Terecht.

 

Niet alleen omdat hij naar onze mening met afstand de mooiste van de club is, maar ook omdat we eigenlijk geen enkele reden kunnen bedenken waarom je een van de andere zou nemen. Wat heb je nou eigenlijk aan een sedan? In die aparte kofferbak kun je nooit zoveel kwijt, en uitbreiden kun je vergeten: de achterbank kan niet plat. Een hatchback is al praktischer, maar ziet er meestal weinig florissant uit. Valt bij de 6 trouwens nog mee hoor, al is het wel de minst ‘eigene’ van het trio; vanuit bepaalde hoeken ben je een héél knappe als je de verschillen met een Ford Mondeo kunt ontdekken.

 

Nee, dan de SportBreak. Op de een of andere manier komen zelfs dingen die hij met de anderen deelt, zoals de RX-8-achtige wielkasten en de oogvormige achterlichten bij hem beter tot hun recht dan bij de sedan en de hatch. Hij is bovendien dus stukken praktischer. Het is geen kampioen in z’n klasse, maar er zijn er legio die minder slikken.

 

Daarbij is er weer op z’n Japans diepzinnig nagedacht over manieren om het lijden van de veelgeplaagde Mazda-rijdende medemens een tikje te verlichten. Niet alleen door de doodsimpele manier waarop de achterbank ook vanuit de kofferruimte met één ruk aan een hendel neer te klappen is, want dat hebben er meer. Typerender is het afdekscherm voor de bagageruimte: de Mazda-ingenieurs zijn daar naar eigen zeggen maar liefst twee jaar mee bezig geweest. Allerlei concepten en prototypes passeerden de revue, niets voldeed. Uiteindelijk werd gekozen voor een mechanisch systeem dat met de klep mee omhoog gaat als die geopend wordt, omdat dat er meteen voor zorgt dat de achterinzittenden door dat opgeklapte net beschermd worden tegen hinderlijk binnenvliegende oostenwind. Het net is dermate fijnmazig dat je er bij geopende klep doorheen kunt kijken maar het in gesloten toestand ondoorzichtig is, zodat geboefte niet kan zien wat er in de bagageruimte ligt. Als je het ding helemaal niet nodig hebt, kun je hem in een speciaal vak onder de vloer opbergen. Erg doordacht allemaal.

 

Technisch is de SportBreak identiek aan de sedan. Wel nieuw is de dieselmotor waarmee we reden. Het is niet, zoals je zou verwachten, het exemplaar van Ford, maar een doorontwikkeling van de oude motor van de 6. We zullen je de behandelingen besparen en je slechts de resultaten doorgeven: een bijna 7 procent lager verbruik en een fors lagere uitstoot van met name stikstofoxide. Dat van dat verbruik moeten we vooralsnog maar even van Mazda aannemen; wij haalden de geclaimde 5,7 l/100 km bij héél lange na niet. Met z’n 140 pk vermogen en 330 Nm trekkracht presteert hij riant en zit hij de driver’s car-aspiraties van de 6 geenszins in de weg.

 

Twee opmerkingen: roemden we in het verhaal over de sedan nog de stilte, de diesel is vooral bij optrekken opvallend luidruchtig. Waarschijnlijk door het extra gewicht op de voor- en achteras van de diesel-station lijkt deze 6 wat minder hard afgeveerd dan een benzine-sedan. Daar wordt hij alleen maar beter van.