Autotest: Mazda3 MPS

Mazda heeft zijn 3 van iets meer vermogen voorzien. Tweehonderdenzestig paardenkrachten. Op de voorwielen. Voldoende? Meer dan genoeg.

 

Je haalt je die jongens zo voor de geest: linkerhand losjes op het stuur, rechterarm op de middensteun of op de linkerdij van Anita. Gedachten op nul en niet alle puistjes zijn vanmorgen even zorgvuldig uitgedrukt. Je haalt ze gemakkelijk in, want hard rijden is niet stoer. Bovendien moet je dan twee handen aan het stuur houden en ook dat is niet stoer. Elke dag kom je ze tegen. Misschien is het wel je zoon, misschien wel je buurjongen. Hun Anita’s kunnen blond zijn of donker, de enige vaste factor is hun auto: een Volkswagen Golf. Het kan weliswaar een aftands Civicje zijn uit de jaren ’80, maar dat is dan in afwachting van die Golf. En de ultieme Golf is natuurlijk de GTi.

 

Het is niet het moment om dit soort typeringen eens op je gemak te overdenken. De tellernaald staat inmiddels op 265 km/u en dat terwijl Mazda zegt de Mazda3 MPS elektronisch begrensd te hebben op 250 km/u. Zal wel overdreven zijn en de politie zal er heus wel wat van aftrekken ter correctie. Maar wie gaat daarover in discussie met oom agent? Sjonnie zeker niet, die levert met hersenloze grijns van oor tot oor zijn rijbewijs in en zegt trots als een aap met zeven lullen tegen zijn Anita: ‘toch altijd nog 260 na aftrek!’

 

Maar Sjonnie rijdt toch helemaal niet hard? Nee, maar hij is wel gelukkig bij de gedachte dat hij het zou kunnen. En laten we eerlijk zijn, Sjonnie was niet bepaald de verpersoonlijking van de doelgroep die Mazda voor ogen had bij de ontwikkeling van een supersnelle Mazda3. Net als de grote broer – de Mazda6 MPS – is hij er vooral om de modellijn extra allure te bezorgen. Veertig exemplaren krijgt Nederland toebedeeld, dus zal de Mazda3 MPS een tamelijk exclusieve verschijning blijven op het Nederlandse wegennet. Maar Mazda is waarschijnlijk uiterst tevreden als de uitstraling van de MPS ertoe leidt dat er nóg meer exemplaren van de ‘gewone’ Mazda3 worden verkocht. Bijvoorbeeld aan degenen die de extra tien mille die de MPS kost niet op wensen te hoesten.

 

Mazda zegt zich met de Mazda3 MPS te willen meten met Volks-wagen (Golf GTi), Opel (Astra OPC), Ford (Focus ST) en Renault (Mégane RS) bij zijn jacht op marktaandeel. Die slijten in Europa gezamenlijk een dikke dertigduizend van hun hot hatches per jaar. In 2007 – vanaf december is de Mazda3 MPS leverbaar – moeten er dus ook nog wel een paar honderd kopers kunnen worden gevonden voor een snelle Mazda. De Mazda3 MPS heeft uitstekende papieren: 260 pk, 380 Nm en een acceleratie van 0 tot 100 km/u in slechts 6,1 seconde.

 

Laten we ons allereerst richten op de feiten. De motor deelt de Mazda3 met zijn grote broer. Directe benzine-inspuiting, 2,3-liter viercilinder en een turbo zijn verantwoordelijk voor het enorme vermogen en koppel. Niet onbelangrijk om te melden dat de Mazda3 MPS driehonderd kilo minder op de weegschaal brengt dan genoemde Mazda6 MPS. En die driehonderd kilo is niet alleen het gevolg van extra plaatwerk, maar voor een belangrijk deel ook van de voorziening die de Mazda3 MPS moet ontberen: vierwielaandrijving. Tweehonderdenzestig pk op de voorwielen? Ga je gang!

 

Met die wetenschap geef je aanvankelijk wat gedoseerd gas. Maar al snel – in dubbel opzicht, want met de Mazda3 MPS rijd je al snel snel – krijg je er meer fiducie in en blijkt dat hij verantwoord omgaat met zijn vermogen. En zo kan het dus zomaar gebeuren dat je je op de Duitse snelweg begint af te vragen wanneer die begrenzer ingrijpt.

 

Veel opwindender dan die topsnelheid is zijn onwaarschijnlijke acceleratie en dat komt veel beter tot zijn recht op bochtige wegen. Vanzelfsprekend is de Mazda3 MPS onderstuurd, maar dat is niet zodanig dat je er overstuur van zult raken: hij schuift niet voortdurend over zijn voorwielen door de bocht en verspeelt niet te veel paardenkrachten. Wielspin wordt vermeden door een voorziening die de gasklep en het drukventiel van de turbo aanstuurt en zodoende vermogenspieken afvlakt. Bovendien zorgt dynamische stabiliteitsregeling ervoor dat er geen grote verschillen kunnen ontstaan tussen voor- en achterwielen. Vierwielaandrijving is dus inderdaad geen noodzaak. Sterker nog: het ontbreken ervan geeft de Mazda3 MPS zijn grote gewichtsvoordeel, waaraan hij zijn enorme acceleratie dankt.

 

Terug naar Sjonnie. Sjonnie vindt de Mazda3 MPS vast niks. Het is namelijk een keurige verschijning die nauwelijks te onderscheiden is van zijn minder vermogende en enigszins grijze Mazda3-broers. Jazeker, 18-inch lichtmetaal is standaard en de uitlaatpijp en de deels matzwarte achterbumper verraden sportiviteit. Maar dat is dermate subtiel gedaan dat Sjonnie er geen oog voor zal hebben. Mazda haalt dan ook vol overtuiging zijn neus op voor Sjonnie. Alleenstaande mannen die niet ouder zijn dan 35, daar mikt Mazda op. Daar zullen ze er in Nederland toch wel veertig van kunnen vinden, denken wij.