Autotest: Mercedes C350 CDI Elegance

Mercedes friste de C-klasse op door ‘m op zo’n 2.000 punten aan te passen. Onder andere met een loeisterk dieselblok.

 

Het klinkt alvast heel indrukwekkend: op 2.000 punten aangepast. Mercedes noemt het zelfs ‘de meest uitgebreide facelift ooit’, al deden ze een aantal jaar geleden bij de vorige generatie E-klasse precies hetzelfde. Daarbij was eveneens sprake van 2.000 wijzigingen, en die auto ging van een geplaagd probleemkind naar een bijna volmaakte relaxsedan. Dat belooft wat voor deze nieuwe C.

 

Er was al weinig mis met dit model. Sterker nog, al sinds z’n introductie in 2007 hebben we de C-klasse behoorlijk hoog zitten. We zijn niet de enigen: in die vier jaar zijn er ruim een miljoen stuks verkocht. De vernieuwde C richt zich dan ook niet zozeer op esthetische wijzigingen – hoewel de nieuwe neus en het meer overzichtelijke dashboard welkom zijn – maar op zuinigheid, veiligheid en een gadget of twee.

 

Sommige uitvoeringen van de nieuwe C-klasse verbruiken tot wel 30 procent minder dan hun voorgangers. De versie die wij er vandaag bij pakken, is vooral een stuk sterker. De vorige C350 CDI was met z’n 231 pk een bijzonder prettig ding, maar er is altijd ruimte voor meer, beter, lekkerder. Daarom is die motor doorgeschoven naar de C300 CDI, en heeft deze nieuwe C350 nu de beschikking over maar liefst 265 pk. Plus een enorm koppel van 620 Nm.

 

Met dit potente blok knalt de relatief kleine C-klasse van z’n plek alsof iemand ‘m met een sleepkabel aan een passerende hogesnelheidstrein heeft vastgehaakt. Ook tussenacceleraties zijn kinderspel; inhaalacties zijn voorbij als je twee keer met je ogen hebt geknipperd. Helemaal nieuw voor dit model is de automatische 7G-Tronic Plus-versnellingsbak, die gebruik maakt van een dubbele koppeling. Ondanks het harde beukwerk van de zescilinder zijn de schakelmomenten onder alle omstandigheden nauwelijks merkbaar en pijlsnel, al heeft hij bij handmatige bediening iets meer bedenktijd nodig dan we zouden willen.

 

De verslavende kracht wordt gecomplementeerd door een vrij zware, directe besturing, maar het onderstel blijft naar het comfortabele neigen. Met een druk op de optionele Sport-knop is dat op te lossen; de instelbare dempers spannen zich aan en de C is klaar voor een dansje. Uiteraard wordt je eventuele onkunde daarbij vakkundig gemaskeerd door talloze veiligheidssystemen.

 

Ook wanneer je weer rustig rijdt, ben je in handen van reddende engeltjes als Attention Assist en Pre-Safe Brake. Vind je dat irritant – zoals wij, nadat we één keer meemaakten dat zo’n soort remsysteem alarm sloeg voor een vluchtheuvel – dan kun je ze gelukkig ook uitschakelen. Of gewoon niet bestellen; wij zouden liever ons geld uitgeven aan het vernieuwde Comand Online-systeem, met internetverbinding, Google Maps en sms’jes via Blue­tooth op het display. Fijn spul.

 

De C-klasse was al een favorietje in het segment van de kleinere premiumsedans, en na 2.000 wijzigingen wordt dat er niet bepaald minder op. Of je nu de instapper rijdt of deze dreunende dieselheld, de C stelt je niet teleur. Dat doen ze nog altijd goed, in Stuttgart.