Autotest: Mercedes CL63 AMG

Met de nieuwe CL63 AMG maak je grote stappen. Naar je bestemming, maar ook op andere vlakken.

 

Wat kun je allemaal kopen als je ruim twee euroton in een oude sok hebt slingeren? Een paar mooie schilderijen, een aardig optrekje ergens buiten de Randstad, of uitgebreide chirurgische ingrepen voor je hele familie bijvoorbeeld. Mocht je echter gaan voor een dikke auto met een hoop pk’s, dan kan de keuze knap lastig worden.

 

Ga je voor luxe of sportiviteit? Voor emotie of zakelijkheid? Als je kiest voor die snelle bespoilerde 911, kun je dan nog wel zonder rood hoofd bij relaties komen voorrijden? Een vierdeurs sedan – vind je dat eigenlijk zelf wel leuk? En als het toch een dik aangeklede SUV wordt, zul je dan geen spijt krijgen als je op vakantie prachtige weggetjes zonder verkeer tegenkomt? Vrees niet, TopGear schiet te hulp. Zoals altijd hebben we een oplossing, al moeten we wel zeggen dat deze eigenlijk voor de hand ligt.

 

Je hebt een snelle, maar stijlvolle auto nodig. Zo één die je naar gestoorde snelheden sleept als je haast hebt, maar waarin je ook even kunt ontspannen na een lange dag. Die bovendien in de smaak valt bij de dames en de heren, en die je ego streelt wanneer je langs een winkelruit glijdt. (Hé: je hebt een vermogen betaald. Dan mag je af en toe ijdel zijn.)

 

Jazeker, je moet een tweedeurs coupé hebben; sinds jaar en dag hét stijlicoon voor de heer op stand, de levensgenieter en tegenwoordig ook voor de foute voetballer. Die laatste vergeten we voor het gemak even, maar niet de auto die hij zeker niet zou afslaan: de nieuwe Mercedes CL63 AMG.

 

We lopen om de auto heen en constateren dat het model onlangs gefacelift is. Subtiel, zouden sommige mensen zeggen, want de veranderingen zijn niet talrijk. Ze zijn echter wel van een aard die de elegantie van de auto geen goed doet. De voorkant is nog steeds schitterend – nu met led-verlichting – maar de achterkant stelt teleur. Dik chroom omrandt het nummerbord en de achteruitrijlichten, een zilverkleurige diffuser prijkt tussen de vierkante uitlaatsierstukken. Mooi is anders. Helaas, want de CL was altijd mooi.

 

Het scheelt dat de achterkant iets is wat je zelf eigenlijk nooit ziet, en wat zal jou het interesseren wat dat gepeupel in je achteruitkijkspiegel ervan denkt? ‘Even slikken en weer doorgaan’, zoals een Hollandse Italiaan ooit zong. We kijken snel verder naar wat er onder de motorkap ligt. Dat is namelijk niet langer de bekende 6.2, maar een 5,5-liter grote V8 met twee turbo’s. Een fenomenaal blok, met het soort power dat iedereen zou moeten hebben: 544 pk en 800 Nm. Of in het geval van deze auto met Performance Pack: 571 pk en 900 Nm.

‘Het is alsof iemand een raket onder een vijfsterren hotelkamer heeft bevestigd’

 

Je denkt misschien dat deze motor qua geluid onderdoet voor de 6.2, waarop iedereen spontaan verliefd werd toen ze op televisie het geblèr van de Mercedes pacecar boven de Formule 1-auto’s uit konden horen. Niets is minder waar. Hoe de technici de dempende werking van de turbo’s omzeild hebben, willen we niet weten (want dat snappen we toch niet); feit is dat het ze geweldig goed gelukt is. De vier uitlaten schreeuwen hele buurten bij elkaar. Kinderen vallen van hun fiets als je terugschakelt. Het is ongegeneerd, smerig, ordinair lekker hoe deze auto klinkt. Precies hoe het moet zijn.

 

De CL63 is een grote, zware sloep; maar zoals de cijfers al doen vermoeden, gaat ie van z’n plek als een kudde buffels. In een kwestie van tellen ga je harder dan alles wat er mogelijk op je pad kan komen, en dat terwijl je baadt in luxe. Alsof iemand een raket onder een vijfsterren hotelkamer heeft bevestigd. In onze rijkelijk aangeklede testauto is alles bekleed met leer; en dan bedoelen we ook echt alles. A-stijlen, hemel, zonnekleppen, noem maar op. Een stijlvol IWC-klokje prijkt in het midden van het dashboard. Zeeën van hout, dubbel glas, dikke stoelen waarin je achterover kunt hangen.

 

De hele ervaring is werkelijk bizar, en het wordt er niet minder op wanneer je een paar bochten tegenkomt. Als je het abc (Active Body Control) in de Sport-modus zet, beginnen je zintuigen je domweg te bedriegen. De hele auto is zo strak en solide, en de elektronica doet zo feilloos zijn werk, dat je het gevoel hebt een kart eruit te kunnen rijden met de CL. Onzin natuurlijk – hij weegt ruim 2.100 kilo – maar daarom des te knapper dat het zo lijkt. Dankzij het actieve onderstel rolt de carrosserie nauwelijks, en het esp is zo alert dat je het bijna niet merkt wanneer het ingrijpt. Want dat doet het - met zoveel vermogen neigen de achterwielen regelmatig door te slaan.

 

Schakel je de elektronische oppas uit, dan blijkt er geen sprake van een wassen neus; de enorme CL is kinderlijk makkelijk in het gareel te houden. Op lege parkeerplaatsen of rustige rotondes kun je zo een hoop lol hebben, waarbij de banden gieren van de pijn en de spierwitte rook in vulkanische proporties de atmosfeer in wordt gesmeten.

 

Reality check. Even normaal doen nu. Dit soort dingen doe je – meestal – niet met zo’n auto. Vaker zul je een rustig muziekje opzetten, automaat en onderstel in comfortstand, de stoelen op massage, en cruisen maar. Er zijn maar weinig auto’s die twee zó verschillende gezichten hebben als deze AMG; enerzijds een afschrikwekkend monster, anderzijds een goedmoedige vertroetelaar. Als jij ‘m niet opjaagt, houdt ie zich fluisterstil. Zo stil zelfs, dat ie voor het stoplicht gewoon afslaat. Hij waakt over je met een nachtzichtassistent en systemen als Pre-Safe, dat bij een onvermijdelijk ongeval extra hard remt, de ramen sluit en de gordels aantrekt. Hij houdt je op de weg met de beste rijstrooksignalering van het moment, die zelf bijstuurt door de remmen aan één kant te bedienen. Hij herkent de meest vieze en half beschutte verkeersborden, en toont ze feilloos op het scherm voor je neus.