Mercedes GLC 200 4Matic: Moet je een instapper bij Mercedes kopen?

Een belangrijk ijzer in het vuur voor Mercedes, deze compleet vernieuwde GLC. Hier als Mercedes GLC 200 4Matic. Zijn voorganger was de afgelopen twee jaar het bestverkopende model van het merk, en met een gamma dat als je het bumper aan bumper zou parkeren ongeveer de afstand van de aarde naar de maan zou halen, wil dat wat zeggen. De vorige Mercedes GLC was dan ook een auto die we altijd hoog hadden zitten, zowel qua design en formaat als qua rijkwaliteiten en verfijning. Zijn opvolger heeft heel wat waar te maken.

Mercedes komt goed beslagen ten ijs. Alle GLC’s hebben een vorm van hybrideassistentie, ofwel in de milde vorm van een 48-volt starter-generator, ofwel van een plug-in set-up die ze elektrisch zo’n 100 kilometer ver moet kunnen brengen. Het opmerkelijke is dat je beide varianten niet alleen met een benzinemotor, maar ook als diesel kunt krijgen.

Mercedes GLC 200 4Matic is geen diesel, maar ze zijn er nog wel

Mercedes is daarmee een van slechts een handjevol merken dat het duivelssap na al die jaren bewezen diensten niet ijskoud de rug toekeert. En dat zich mag verheugen op de aandacht van vertegenwoordigers en andere comfortkilometervreters, die nog durven in te zien dat zo’n diesel vooralsnog de meest economische manier blijft om grote afstanden af te leggen.

Voor deze test houden we het simpel: onze GLC is ‘maar’ een 200, een mild-hybride benzine dus, met een 2,0-liter viercilinder van 204 pk (plus 13 van de generator), een negentraps automaat en vierwielaandrijving. We durven wel te stellen dat dit een versie is die je in Nederland niet veel zult gaan zien, aangezien de plug-in hybride 300 e, met een 136-pk elektromotor erbij, door z’n op papier lagere uitstoot zelfs iets goedkoper is. Of, nou ja, minder duur.

De prijs van de Mercedes GLC 200 4Matic

Want wat denk je dat deze meest bescheiden versie van Mercedes’ compacte SUV mag kosten? Een mille of 65, of 50 bij onze zuiderburen? Pittig, maar zoiets zal het wel zijn, toch? Mis: je stapt in vanaf 74.000 euro (57.000 in België). Deze AMG Line is er in Nederland vanaf 82 mille en de onze, keurig aangekleed met wat opties, kost net iets meer dan een ton. Een ton! Voor een Mercedes met ‘200’ achterop. Het is te hopen dat die airco steenkoud blaast; we hebben wat verkoeling nodig.

Spijtig voor de Mercedes GLC dat we die prijs al in het oog kregen voordat we gingen rijden, want nu wordt automatisch alles wat ook maar een beetje wringt uitvergroot en ertegen afgezet. Een fractie speling in het deurpaneel als je de deur achter je dichttrekt, de door de brede middentunnel ietsje uit het lood geplaatste pedalen: ‘Dit zou voor een ton toch niet moeten kunnen.’ Een beetje flauw, maar ergens ook terecht. Want met dit soort bedragen voor een basismotorisering in de chique middenklasse mag je wel zorgen dat je een haast perfecte auto aflevert.

Het interieur mag er zijn

Op het oog zit dat hierbinnen in ieder geval wel goed. We zijn groot fan van de recente interieurs van Mercedes en ook dat van de GLC mag er op alle vlakken zijn. De gladgestreken, vloeiende ontwerptaal van de carrosserie wordt hier vakkundig doorgezet met een fris vormgegeven dashboard en rijk aanvoelende materialen.

De AMG Line voorziet in een BMW-dik stuur met de bekende dubbele spaken en aaiknopjes, maar niet van het soort dat je tijdens het sturen per ongeluk aantikt – prima dus. Je bedient er niet alleen het tellerscherm mee, maar ook het forse head-up display en het centrale infotainment, als je voor dat laatste niet liever op het achterover hellende portretscherm zelf drukt en swipet.

Scherm werkt goed, stembediening minder in de Mercedes GLC

Weinig systemen werken zo overzichtelijk en logisch als Mercedes’ MBUX, waarvoor we ze bij dezen even een welverdiende dikke veer in de verchroomde nepuitlaat willen steken. Alles is intuïtief te vinden en feilloos te bedienen. En ben je daar te lui voor, dan kun je het altijd vragen aan de uitzonderlijk goede spraakassistent, die ons tijdens de testperiode niet alleen foutloos begreep en bijstond, maar ook nooit ten onrechte gesprekken onderbrak waarin ze haar oproep dacht te herkennen.

Maar dit blijft eerst en vooral een auto, dan pas een digitale leefomgeving; dus we gaan rijden. En dat is meteen het moment dat er zich wat vragen voordoen en onvolkomenheden openbaren. Om te beginnen: wat is er met Mercedes’ Airmaticonderstel gebeurd? Van de vorige Mercedes GLC herinneren we ons dat we de luchtgeveerde variant juist zo prettig en meegaand gedempt vonden.

Deze nieuwe lijkt bij hobbels en richels haast z’n knieën op slot te zetten. Vast een bewuste keuze om hem wat ‘sportiever’ te laten aanvoelen, maar daar is de Sport-modus voor bedoeld, zou je zeggen; ook in Comfort deelt deze GLC nu en dan rake klappen uit, met name bij het afrollen van drempels. Niet iets wat je verwacht, kleine AMG-logootjes of niet.

Optrekken met kleine vertraging

Vreemd, maar niet zo vreemd als het wegrijden vanuit stilstand met de mild-hybride 200. Omdat de motor door de starter-generator niet zozeer aanslaat maar meer op gang komt, als een golfkarretje dat gaat rollen, houdt de auto voor een soepele transitie de rem nog even vast wanneer je je voet van het pedaal haalt. Dat proces duurt heel even, waardoor het bij haast een nogal kleverige interactie oplevert.

Hetzelfde probleem doet zich soms voor als je een rotonde op rolt: de motor schakelt zichzelf al vóór stilstand uit en moet dan dus opnieuw in beweging komen, net als jij snel wilt doorrijden om in te voegen. De oplossing is start/stop uitzetten, maar dat kan niet de bedoeling zijn. We zijn benieuwd of de plug-in hybride dit alles soepeler kan.

De Mercedes GLC 200 is de instapper, maar toch…

De viercilinder vertoont het grootste deel van de tijd zescilinderambities en gebruikt z’n turbokoppel om hoog in de versnellingen en laag in de toeren te blijven. Maar als je ’m wakker schudt, komt ie op ons wat rauw over en valt de vaart die hij erin weet te krijgen wat tegen. Ergens logisch, het is de instapper, maar toch.

Het is sowieso niet heel stil in de GLC – op een biljartlakensnelweg laten de banden zich net wat meer horen dan we zouden willen. Dan is er nog de kwestie van de achterwielbesturing, die de auto prettig wendbaar maakt, maar bij het achteruit inparkeren je intuïtie dolt en zo de kans op een geschampt obstakel vergroot. We hebben dit eerder bij Mercedessen geconstateerd, terwijl andere auto’s met actief meesturende achterwielen op dit vlak geen problemen geven.

Het eindoordeel van de Mercedes GLC

En toch. Toch is er iets aan deze GLC dat ’m oprecht aantrekkelijk en begeerlijk maakt, zoals een Mercedes dat kan hebben. Of het nu de fraaie vormgeving is, de briljante interactie, de behaaglijkheid en ruimte binnenin, de solide voortgang op de weg of het hele totaalplaatje… Ondanks onze op- en aanmerkingen: wanneer we ’m weer inleveren, voelen we dat we ’m gaan missen. Maar ja: mag ook wel, voor een ton.

Specificaties Mercedes GLC 200 4Matic AMG Line (2023)