Uitgelicht: Mercedes SLR Roadster

Na acht lange jaren is de SLR Roadster eindelijk gearriveerd. Top Gear zette een kekke designzonnebril op de neus en nam een kijkje.

 

We hebben er met z’n allen acht volle jaren op moeten wachten, maar het gaat nu toch echt gebeuren. Mercedes heeft bevestigd dat ze de Roadster-variant van de SLR daadwerkelijk in productie gaan brengen. En hier is ‘ie dan.

 

Hij staat rond september in de showrooms en hij zal je zo’n tien procent harder in de portemonnee raken dan de Coupé. De prestaties zullen wel gelijk zijn. Met andere woorden; ook de Roadster gaat prat op een zwaartekrachtvernietigende topsnelheid van +360 km/u en een ziekmakende sprint van 0 naar 100 km/h in 3,6 seconden. Deze Roadster zal de laatste versie zijn van de McLaren-range, maar tegelijkertijd kan het ook wel eens de meest succesvolle worden. Zeker als we verkoopgoeroe Vinnie ‘The Car Man’ Mandzak van Mercedes-Benz Beverly Hills moeten geloven. Deze beste man rekent alleen de allerrijkste sterren tot zijn cliëntèle, dus hij kan het weten.

 

‘Ik weet gewoon dat het gros van mijn klanten liever de Roadster heeft dan de gewone’, aldus Vinnie, die onder meer komiek en automafkees Jay Leno een SLR aansmeerde. ‘Het interieur van de gewone SLR is behoorlijk krap en best donker en bovendien heeft de auto geen zonnedak en slechts beperkt ruimte voor de schouders. De Roadster gaat niet gebukt onder dit soort problemen, dus ik vermoed dat hij stukken beter zal verkopen dan de Coupé.’ Dat zal prettig zijn voor Vinnie, Mercedes en zeker ook voor McLaren, aangezien de Coupé-verkopen als sinds de lancering op en neer gaan als een op hol geslagen achtbaan. Maar voordat we daar dieper op ingaan, laten we de auto eens inspecteren.

‘Het extra gewicht van een stalen vouwdak zou het concept van de SLR compleet teniet gedaan hebben’
 

Het eerste waar je mee te maken krijgt is het semi-automatische dak dat – zoals je mag verwachten bij een onconventionele auto als de SLR – bepaald niet simplistisch te noemen is. Het voorste gedeelte is gemaakt van aluminium, puur en alleen om te voorkomen dat het dak wegwaait als een paraplu in een windhoos. Het achterste gedeelte daarentegen is vervaardigd uit een nieuw ontwikkeld stofachtig materiaal, om ruimte en gewicht te besparen, en kan worden besteld in één van de drie beschikbare kleuren. Het dak dient handmatig te worden losgekoppeld van de voorkant, maar een paar elektromotoren zorgen er daarna voor dat het hele zaakje binnen tien seconden netjes achter de voorstoelen verdwijnt. Het voorste aluminium deel vormt vervolgens keurig het deksel voor het opgevouwen dakje en uiteindelijk krijgt het geheel een plekje in de bevallige derrière van de SLR Roadster.

 

Mocht je denken dat het misschien beter was geweest om de auto uit te rusten met een metalen vouwdak à la Mercedes SL – nog steeds het allerbeste in zijn soort –, het extra gewicht dat daarmee zou zijn toegevoegd, had het concept van de SLR compleet teniet gedaan. Dit in tegenstelling tot het voeren van een gesprek bij hoge snelheid met het dak naar beneden. Mercedes heeft meegedeeld dat, in tegenstelling tot de meerderheid van dakloze auto’s, ‘gesprekken tijdens deze topless ritjes nog steeds mogelijk zijn boven de 200 km/u dankzij de gunstige aerocoustiek’. Jaja. Let hier vooral even op het woordje ‘mogelijk’. Er staat namelijk niet bij: zonder je longen uit het lijf te schreeuwen. Zie je ze al voor je; de techneuten van MB en McLaren die dit zojuist ontdekt hebben, scheurend over de A2 in een SLR vol met draden, microfoons en allerhande geluidopnameapparatuur. ‘199 km/u: converseren is mogelijk. 200 km/u: converseren is mogelijk. 201 km/u: Wooooooooooshhhhhhhh!’ Staat genoteerd: converseren niet mogelijk.

 

Wat deze heren ook heel goed ontdekt kunnen hebben tijdens hun hogesnelheidsrit, is dat de SLR Roadster net zo’n plezierige handling heeft als de Coupé. En die is toch verre van perfect, met dank aan de enorme wielbasis die je eerder verwacht bij een beetje vrachtwagen. Niettemin is uitgerekend die handling een prestatie van formaat te noemen. De reden hiervoor is dat het monocoquechassis van pure koolstofvezel herontworpen en versterkt is, vanwege het ontbreken van een vast dak. Gelukkig weet McLaren wel wat van het bouwen van supersnelle, dakloze auto’s af, zoals Louis Hamilton bijna ieder weekend laat zien, dus misschien komt dit niet als een verrassing. Hoe anders is dat met de deuren. Zorgen over het feit dat de karakteristieke Gullwing-zwiepers van de Coupé ingeruild zouden worden voor standaard scharniertjes, zijn onnodig gebleken. De Roadster behoudt de schaardeuren, maar niet zonder wat slimme aanpassingen aan de dikkere en met staal versterkte A-stijlen, om het zaakje passend te krijgen.

‘Ze hebben alles ook al gehad; Carrera GT’s, Enzo’s, bedenk het maar. En nu willen ze logischerwijs een SLR Roadster.’
 

Uit oogpunt van veiligheid – los van de grotere en sterkere A-stijlen – zijn er twee rolbeugels, genoeg plofzakken en elektronische engeltjes om je te beschermen tegen bijna alles wat je kunt tegenkomen onderweg. De lijst met standaard zaken aan boord is langer dan de menukaart van een gemiddeld Chinees restaurant. Het begint met leer beklede, koolstofvezel kuipstoelen en eindigt met een lawine aan in-car entertainment die je in staat stelt om werkelijk alles in te stellen en af te regelen; van de audio tot aan de navigatie. Het enige wat het niet doet, is jouw toestaan om de prijs te beïnvloeden. En die zal, zo is ons verteld, in Amerika niet gek ver afwijken van de 500.000 dollar. En dat is 375.000 euro. Sterker nog, Mercedes is er op gebrand dat de uiteindelijke vraagprijs er niet te ver boven of onder zal komen te liggen. Bedenk wel, dit is exclusief – daar gaan we weer – onze exorbitante Nederlandse belastingen.

 

De oorspronkelijke SLR-verkopen in de Verenigde Staten kwamen bij autoverzamelaars vandaan die er flink aan wilden verdienen: vraagprijzen tot wel een miljoen dollar voor de eerste auto’s in het land waren geen uitzondering. ‘Maar deze SLR’s zijn geen miljoen waard aangezien er teveel zijn,’ aldus Vinnie Mandzak. ‘Kortom, mensen dumpten ze en het gevolg was dat de prijzen in een razend tempo kelderden. Van een miljoen, naar 750.000 tot uiteindelijk 360.000 dollar. Dat schrok een aantal dealers behoorlijk af. Die dealers raakten in paniek en verkochten hun SLR’s voor bodemprijzen vanwege het simpele feit dat ze ze zodoende niet meer als occasionnetje op de parkeerplaats hadden staan.’ Inmiddels is het allemaal wat gekalmeerd aan het SLR-front, er worden nu zo’n honderdveertig SLR’s per jaar verhandeld in Amerika. De 772 was overigens meteen uitverkocht – aan bestaande klanten – dus het ziet er wat dat betreft rooskleurig uit voor de SLR Roadster. Maar aan wie?

 

‘Ik noem ze “De Gelukkige Sperma Club”,’ vertelt Mandzak, die in totaal twaalf SLR’s wist te slijten aan de rich & famous. ‘Dit zijn de mensen die zijn geboren met een flappentap in hun buik. Ze kopen alles wat nieuw en hot is. Ze hebben alles ook al gehad; Carrera GT’s, Enzo’s, bedenk het maar. En nu willen ze logischerwijs een SLR Roadster.’ Oké, maar wie dan? Namen graag…

 

‘Nou, laten we zeggen dat een aantal van hen autorijden op dit moment niet bijzonder hoog op de lijst staan’, aldus Mandzak. Tsja, SLR-rijdster Paris Hilton is net uit de bak vanwege rijden onder invloed en haar boezemvriendin Nicole Ritchie is in afwachting of haar eenzelfde veroordeling te wachten staat. Hoe dan ook, als het een beetje meezit zijn ze allebei weer vrij om een felbegeerde SLR Roadster te bemachtigen. Ach, en sommigen van ons zullen het nog zo’n acht jaar moeten uithouden op water en brood om er één op de oprit te kunnen parkeren. Laten we hopen dat het de moeite van het wachten waard is.