Uitgelicht: Mercedes SLS AMG met The Stig

Het uur van de waarheid op het TopGear-testcircuit. Daar komt The Stig, totaal gefixeerd op dat ene, supersnelle rondje in de Mercedes SLS AMG.

 

Het geeft geen pas om hier te zijn op dit moment middenin de nacht, en erger, het is hier behoorlijk guur: op het winderige en door slagregens geteisterde TopGear-testcircuit, hartje winter, in de SLS AMG-superauto van Mercedes-Benz. Maar ik heb geen keuze.

 

The Stig hoorde over de aanwezigheid van de nieuwe Mercedes-Benz in het Verenigd Koninkrijk – die we tot TopGear’s GT van het jaar hebben verkozen – en hij eiste dat hij de eerste zou zijn die ‘m mocht rijden, die ‘m mocht afraggen, die ‘m dwars mocht zetten, en, vreemd genoeg: die ‘m zou mogen ruiken. En dus moest ik mee als verslaggever, want The Stig schrijft nou eenmaal geen verhalen. Waarom het nou precies vannacht moest zijn, op een vrijdag de 13-de, om middernacht? En niet gewoon overdag? Desnoods op een zondag? Raadsels waar alleen The Stig het antwoord op heeft.

 

Ja, ik weet dat hij overdag en ’s avonds druk bezig is met de TopGear Live-shows en dat die niet voor negenen zijn afgelopen, maar had het dan niet op een maandag gekund? Die auto gaat nergens heen en bovendien zou het dan wellicht wat beter weer zijn geweest. Maar het is lastig redetwisten met iets dat niet spreekt.

 

Misschien is het omdat McLaren het MP4-12C-prototype aan het testen is op het circuit van Dunsfold, en The Stig de eerste wil zijn die te weten komt hoe de SLS AMG zich verhoudt tot diens oude bloedbroeder annex nieuwe rivaal. In theorie, dan, althans? Zoiets? Of het is gewoon omdat het hier vannacht behoorlijk angstaanjagend is, dat is een andere mogelijkheid. Met The Stig weet je het nooit.

‘Voor mij is de retro-futuristische SLS AMG een visuele beul. Ik heb nog geen enkele foto van ‘m gezien waarop-ie echt tot zijn recht komt’
 

Het eerste waarover we het moeten hebben, is hoe de SLS er in het echt uitziet – in vergelijking tot de foto’s die je van ‘m hebt gezien. Ik besef dat ontwerp een kwestie van smaak is en dat iedereen dus een andere mening kan hebben als ze deze (of welke auto dan ook) SLS voor het eerst zien (of beter nog: voor het eerst zien én rijden). Voor mij is de retro-futuristische SLS AMG een visuele beul. Ik heb nog geen enkele foto van ‘m gezien waarop-ie echt tot zijn recht komt, en dan bedoel ik een foto waarop je al zijn gespierdheid, zijn vloeiende vormen, zijn algehele aanwezigheid echt tot hun recht komen. Je ogen zien het daarentegen meteen als je ‘m nadert, foto’s lijken gewoonweg niet in staat om ‘m te grijpen.

 

Die enorme motorkap, dat bolle dakje en die kleine kont smelten samen in een dynamische verschijning die heus hier en daar wel iets heeft geleend van de oude SL 300, maar vooral heel erg zichzelf is. Hij is bruut en gepassioneerd maar je ziet er ook meteen de Duitse degelijkheid aan af, de robuustheid die je mag verwachten van een Mercedes-Benz. Om je een idee te geven van zijn afmetingen: de SLS AMG is een centimeter of twee korter en drie centimeter breder dan de McLaren-Mercedes SLR, ofwel elf centimeter breder en tien centimeter langer dan de SL 63 AMG-roadster.

 

Daarbij heeft de SLS AMG natuurlijk die zwanenvleugeldeuren, de zogenaamde gullwings, die met hun simpele aanwezigheid de woeste prestaties van de SLR al meteen overtroeven. Denk niet dat ze er alleen voor de show zijn: ze werken uitstekend. Wanneer je naar de auto toeloopt en je hand uitsteekt naar het portier, schiet net voor je kunt gaan peuteren de ingelegde handgreep tevoorschijn – een leuk detail dat is geleend van Mercedes’ Ocean Drive vierdeurs cabrio-conceptauto.

 

De deur is bij lange na niet zo zwaar als je ‘m zou verwachten, je ziet ‘m moeiteloos naar boven zoeven zonder dat-ie in je weg komt. De deuren hebben geen elektrische motoren om zich te laten helpen bij het openen en sluiten, dat zou het dak te zwaar hebben gemaakt – en extra gewicht bovenop je sportauto is precies wat je niet moet hebben. Je ziet alleen wat dikkige steunbalkjes zitten.

 

Wel moet je enige lenigheid bezitten – of in elk geval goed op de rekstok zijn – om de deur te kunnen sluiten terwijl je in de auto zit. Tenzij je de armen hebt ter lengte van die van een orang-oetang. Je kunt als optie een lus bestellen die dat probleem volledig ondervangt.

 

De gewichtsbesparing is niet beperkt gebleven tot de deuren. De gehele auto is opgetrokken uit aluminium, van het frame (dat uit één stuk bestaat) tot de gedrongen, vliegtuigachtige versnellingspook. Zodoende weegt de SLS 117 kilo minder dan de uit koolstofvezel opgetrokken SLR en een schokkende 300 kilo minder dan de reeds volledig gestripte SL 65 AMG Black Series – dat zijn, zoals je weet, vier volgroeide, volwassen mensen.

 

Het hart van de 563-pk sterke, 6,3-liter V8-motor mag dan lijken op de motoren die in een aantal andere spectaculaire Mercedessen liggen – de C63, de E63, de SL63 – maar alles om dat hart heen is gloednieuw. Het enige dat-ie gemeen heeft met de 626-pk krachtige, 5,5-liter supercharged V8 van de SLR is het dry-sump smeersysteem, waardoor de motor dieper en meer naar het midden van de auto kan liggen, zodat het zwaartepunt gunstiger wordt. De automatische zevenbak met dubbele koppeling, en handbediening, ligt vanwege dezelfde reden achterin de auto. De gewichtsverdeling komt daardoor neer op een grip- en driftvriendelijke 47 procent voor en dus 53 procent achter.

 

Al deze gegevens bij elkaar leiden tot het volgende: een onvoorstelbaar ruig en wild weggedrag dat aan het onvoorspelbare grenst, als je dat tenminste wilt. Hij laat zich even intuïtief als furieus gelden, zoals we dat kennen van de Black Series-modellen – maar zonder de compromissen van die modellen, die de auto’s nogal saai maken als je er een lange rit mee moet maken. AMG heeft geen enkel Mercedes-onderdeel aangepast, vernieuwd of verbeterd maar is helemaal opnieuw begonnen en bouwde deze SLS letterlijk vanuit het niets op. Dat hebben ze briljant gedaan, er is geen andere manier om het te verwoorden. En dat is dan ook waarom-ie SLS AMG heet, en niet gewoon SLS.

‘The Stig stopt na een rondje, parkeert naast de studio en verdwijnt in de nacht. Zucht. Opnieuw blijkt één ronde genoeg voor The Stig’
 

Op een provinciale weg die ik voor het laatst reed in een Porsche 911 Carrera, model-2009, openbaarde de SLS AMG zich pas echt. Waar de Porsche van plan leek te zijn mijn eerste foutje meteen af te straffen door zichzelf in een heg te boren, kleefde de SLS AMG aan het wegdek en leek precies te begrijpen waar ik wilde dat-ie heenging, en dat gebeurde allemaal niet bij heel lage snelheden. Ik besef dat deze vergelijking niet helemaal opgaat, maar het gaat er nu even om dat ik je duidelijk maak hoe goed de SLS AMG is.

 

Er is nog een reden om de 911 te noemen. Die reden is dat de SLS niet alleen een raceauto is, maar je het comfort biedt van een volwaardige sedan. Dat is natuurlijk ook de doorslaggevende reden geweest om ‘m uit te roepen tot onze GT van het jaar. Als je niet zo hard wilt of hoeft, zet je de versnellingsbakmodus in de ‘C’-stand (dat staat voor Controlled Efficiency) waardoor de motor er een tandje minder hard aan trekt en je op je gemakkie een beetje kunt chillen terwijl je optimaal geniet van de uitzinnige Bang & Olufsen-stereo, die geleverd wordt met de pop-up minispeakers die uit het dashboard verschijnen – en die we al kennen uit de twaalfcilinder Audi Q7.

 

Inmiddels is The Stig is gearriveerd. En zo te zien heeft hij geen zin om te lanterfanten. Dus ik gooi mijn portier omhoog, spring uit de auto – nogmaals: dat is echt niet lastiger dan bij elke andere, gewone superauto – en ga in de stromende regen staan kijken hoe hij de SLS AMG voor het eerst aan een inspectie onderwerpt. Aangezien hij niet praat, kan ik me natuurlijk op vrijwel niets anders dan zijn lichaamstaal richten. Dat maakt het moeilijk om in te schatten wat hij vindt van de rode Mercedes-Benz voor zijn neus. Maar er zijn een paar aanwijzingen.

 

De koolstof-keramische remmen lijken zijn blik vast te houden wanneer hij de beide voorwielen uitgebreid inspecteert. Volgens mij ziet The Stig ook meteen dat ze 19 inch tellen, in tegenstelling tot de achterwielen, die 20 inch groot zijn. Of kijkt hij naar iets anders? The Stig is en blijft een raadsel en afgezien daarvan, weet ik ook niet of hij beseft dat de SLS AMG een topsnelheid heeft van 319 km per uur, van 0 naar 100 gaat in 3,7 seconden, en dat soort flauwe details. Ik houd mijn mond. We hebben hem het afgelopen jaar al een paar keer kwaad gezien, en ik heb vannacht geen zin in mot met The Stig, in deze regen.

 

The Stig stopt na een rondje, parkeert naast de studio en verdwijnt in de nacht. Zucht. Opnieuw blijkt één ronde genoeg voor The Stig, in welke auto dan ook, en het is overduidelijk dat hij het met ons eens is: de SLS AMG is TopGear’s Gran Turismo van het jaar. Deze auto sleept je op grootse wijze mee, en dat is eigenlijk alles wat je over ‘m hoeft te weten.