Nissan Leaf Nismo RC

Het Circuit Ricardo Tormo, net buiten Valencia, is een compacte maar schitterende baan. Met de paddock aan de ene en een breed uitgestrekte tribune aan de andere kant ben je als toeschouwer spekkoper. De bochten zijn overzichtelijk maar uitdagend, de kwaliteit van het wegdek uitstekend. De laatste keer dat we hier los mochten gaan, hadden we het vorige model Ford Focus RS onder onze hoede. Maar vandaag hebben we geen hitsige viercilinder en geen driftmodus. Vandaag gaat het net even anders.

In de pitstraat staan twee van de slechts zes bestaande tweede-generatie Nissan Leaf Nismo RC’s. Van de vorige Leaf werd ook al een raceversie gemaakt, maar die kon z’n dolle looks niet bepaald bijstaan met imposante prestaties. Dat euvel heeft Nissan met deze nieuwe RC verholpen. Tegelijkertijd hebben ze ’m ook maar even een extra dwaas uiterlijk meegegeven.

De Nissan Leaf Nismo RC is breder

Wanneer we de pitbox in lopen en de Nissan Leaf Nismo RC voor ons staat – en je mag ’m best een Leaf noemen, er zijn meer overeenkomsten met de straatauto dan je zou vermoeden – blijven we onwillekeurig even ademloos naar ’m staan staren. Want of je ’m nu mooi vindt of niet, hij maakt wel indruk. Laag en breed met welvende spatborden, een handvol luchtopeningen en betrekkelijk weinig tierelantijnen: de Leaf Nismo RC heeft iets puurs over zich, en toch ziet ie eruit alsof ie je kinderen wil verslinden.

Ten opzichte van de vorige super-Leaf is deze een stukje langer, ook in zijn wielbasis, en 300 kilo zwaarder. Dat komt voor een groot deel door het 62-kWh accupakket uit de Leaf e+, waar z’n voorganger het nog moest doen met een batterij van 24 kWh. Je hebt nu dus ruim 250 procent van de capaciteit bij 160 procent van het oorspronkelijke accugewicht – niet eens zo gek eigenlijk. Overigens werd er hier en daar ook gewicht bespaard. Naast de carrosserie zijn bijvoorbeeld nu ook beide subframes van met koolstofvezel versterkt plastic.

Meer motoren

De tweede generatie Nissan Leaf Nismo RC heeft bovendien twee keer zoveel elektromotoren als voorheen: je vindt er nu een op zowel de voor- als de achteras. Iedere motor (gewoon uit de straat-Leaf) is 163 pk sterk, maar het is afhankelijk van de instellingen of je dat vermogen allemaal voor je kiezen krijgt. Je kunt op het flitsende, ingewikkeld ogende racestuurtje vier verschillende maps selecteren, waarvan alleen de eerste je volle porrie geeft. De tweede maakt bijvoorbeeld een verdeling van 45 procent vóór, 55 procent achter (136 en 163 pk). De derde – waarmee wij vandaag in deze zondvloedachtige omstandigheden rijden – levert op beide assen 136 pk.

In het beste geval gaat de Nissan Leaf Nismo RC van 0 naar 100 km/u in 3,4 seconden en haalt hij een top van 220 km/u. Dat gaan we hier vandaag niet redden, zelfs al zouden we ’m in map 1 zetten. Op z’n Michelin Pilot Sport Cup 2’s is de Leaf op deze drijfnatte baan niet echt in z’n element, en zoals de dappere Nissan-instructrice naast ons nog maar eens herhaalt: de banden en remmen zijn koud en er is geen ABS aan boord. Daar komt bij dat de Leaf RC duidelijk gemaakt is voor mensen van haar bescheiden Spaanse lengte. Langere types als wij zitten met hun knieën ter hoogte van het stuur en hun rechtervoet tegen hun scheenbeen gevouwen. Niet ideaal qua bediening van gas en rem, zeker niet met een bak instant koppel en een dubieuze hoeveelheid grip. Tijd om daar al te lang bij stil te staan, krijgen we niet; de lichten gaan op groen.

Waarom oordoppen in de Nissan Leaf Nismo RC?

Het leek ons in eerste instantie wat vreemd dat we oordopjes in moesten doen en dat een man een intercomsysteem in onze helm prikte. Elektrische auto’s maken immers geen geluid, toch? Vergeet het maar: de Leaf Nismo RC krijst en giert het uit. De rechte vertanding van zijn vaste overbrenging – er zijn geen versnellingen – zorgt voor een soundtrack die zijn gelijke niet kent, behalve dan bij andere racers die zogenaamd geen geluid maken, zoals die in de Formule E. Voorzichtig leiden we de Leaf door de bochten. Het regent heel even minder hard, maar bij sommige rempunten staan plassen water. Op een recht stuk testen we hoe hard we kunnen remmen tot de wielen blokkeren. Conclusie: toch verrassend hard.

De mensen van Nissan hebben op de snellere stukken chicanes gebouwd van pylonen, zodat we de gehele ronde eigenlijk niet boven de 140 km/u komen. Begrijpelijk, gezien het feit dat er maar een handvol van deze auto’s bestaan en ze per stuk ongeveer een miljoen euro kosten. Dat is iets waar we proberen niet bij stil te staan wanneer we bij het uitkomen van de bochten steeds vroeger op het ‘gas’ gaan. De onmiddellijkheid van de acceleratie imponeert meer dan de acceleratie zelf, maar de herrie die ermee gepaard gaat, zorgt dat we met grote ogen ineenkrimpen.

Niet dat we erop aansturen, maar de pushrod-ophanging met dubbele wishbones rondom, de Michelins en de vierwielaandrijving zorgen dat uitbreken of zelfs maar een kwispeling behoorlijk ver weg ligt. De stuuruitslag is groter dan verwacht, maar het sturen vergt weinig kracht. De remmen laten zich uiterst precies doseren, zelfs in onze benarde zitpositie, en boezemen daardoor zoveel vertrouwen in dat we in ons derde rondje al meer op intuïtie dan op de aangegeven rem- en instuurpunten beginnen te rijden.

Zo snel kan een raceauto dus wennen. Is het bij andere exoten met brandstofmotoren vaak een gestaag proces om ze echt door te krijgen, de Leaf Nismo RC wijst zichzelf. Deels komt dat doordat het (nu en hier) niet echt intimiderend hard gaat. Maar het zegt ook een hoop over hoe handelbaar de auto is, en daarmee over de expertise die Nissan erin heeft verwerkt. Of zoals ze zelf zeggen: normaal gezien laat je als fabrikant de kennis die je in de racerij opdoet, doorstromen naar je straatauto’s. Hier is het andersom.

Elektrisch leiden

Nissan timmert aan verschillende wegen wanneer het op de transitie naar EV’s aankomt. Met de Leaf waren ze een van de eerste mainstream-fabrikanten die een enigszins betaalbare elektrische auto op de markt brachten. Ze verkochten er 450.000 in een tijdsbestek van tien jaar, waarvan 150.000 in Europa. Bijna de helft daarvan, 70.000 stuks, overigens pas met het nieuwe model in de laatste twee jaar. Ze waren in 2014 ook de eersten die een volledig elektrische ronde op Le Mans reden, met de van de nogal vreemde Deltawing afgeleide Zeod RC. En passant zette die auto ook meteen een elektrisch snelheidsrecord: 300 km/u op de Mulsanne Straight. Sinds vorig seizoen neemt Nissan deel aan de Formule E, een logische stap voor het merk. Deze tweede generatie Leaf Nismo RC is volgens hen bedoeld om een brug te slaan tussen die ruimteschipachtige racers en hun straat-EV’s. Dus niet om een eigen raceklasse mee te starten. Echt niet, Nissan? Ah, toe?

Specificaties Nissan Leaf Nismo RC (2020)