Autotest: Nissan Micra DIG-S

Nou nou. Poeh poeh. Nissan krijgt babbels. En zet ze kracht bij met een ultrazuinige Micra.

 

We kennen Nissan als een vriendelijk merk, dat zich op een enkele innovatieve (denk aan de Leaf of de Qashqai, de eerste midi-SUV-station) of uitzinnige (GT-R!) uitspatting na, altijd redelijk bescheiden opstelde. Nou, das war einmal, want Nissan heeft plannen en geen kleine ook. Het heeft zich ten doel gesteld het grootste Japanse merk in Europa te worden, waarbij we ze, gezien de huidige hegemonie van Toyota, bij voorbaat veel succes wensen. Voorop in de strijd gaan – het zal je gezien die Leaf niet verbazen – elektrische en andere superschone auto’s.

 

Tot die laatste categorie behoort de Micra DIG-S, de bijna-geheelonthouder van het onlangs geïntroduceerde kleintje. De afkorting vertelt al een aardig deel van het verhaal; het staat voor Direct Injection Gasoline Supercharged. Het 1,2-liter driecilindertje is stevig onder handen genomen, met name om zo veel mogelijk interne wrijving weg te nemen. Daarna is ie voorzien van directe injectie én een compressor. De winst: 18 pk (nu 98) en 32 Nm (nu 142). Dat is leuk, maar nog niet eens zozeer waar het de heren om te doen was: de Micra moest vooral zuiniger en (dus) schoner worden. Wel, mede dankzij een trits aanvullende maatregelen (waaronder een stop-startsysteem, remenergie-regeneratie, spoilertje hier en daar, en andere bandjes) is dat gelukt. Slobbert een gewone Micra er elke 100 km zo’n vijf liter doorheen, de DIG-S doet het met 4,1 liter, stoot daarbij 95 gram CO2 uit en is daarmee wél bpm- en wegenbelastingvrij.

 

Grappig is dat de Micra, als je het stop-startsysteem gebruikt, op een metertje laat zien hoe veel gram CO2 je de wereld bespaard hebt.

 

Op zich prachtig; er zijn niet veel concurrenten die dat soort cijfers kunnen laten zien. Aan de andere kant: zó groot is het verschil met de gewone Micra ook weer niet – al die moeite voor nog niet eens één liter per 100 kilometer. Maar dan vergeet je even dat je er, onder het motto ‘zuinig rijden hoeft geen lol te kosten’ dus een (relatief) aardige zwik vermogen bij hebt gekregen.

 

Merk je daar wat van? Nou, als beweerd was dat ie 75 pk had, hadden we het ook geloofd, want erg gretig gaat ie er niet vandoor. Onder de 2.000 tpm gebeurt er niets, wat gek is omdat een compressor nu juist de unieke eigenschap heeft dat hij al vanaf het begin meedoet. Nissan blijkt juist veel moeite te hebben gedaan het ding later te laten invallen. Dat snappen we niet, maar dat ligt vast aan ons. Vooruit, het rijdt uiteindelijk best door en je hebt in ieder geval nimmer het idee dat je in een gemotoriseerd spaarvarken onderweg bent.

 

Het driecilindertje knort er lekker bij, zonder al te overheersend aanwezig te zijn. De Micra stuurt erg licht en de vijfbak schakelt uitstekend. Hij helt nogal over in bochten, maar hij is dan ook niet gemaakt om stoer mee te doen. Over het comfort zullen weinigen wat te klagen hebben; de vering is comfortabel, de stoelen zijn in orde en het ruimteaanbod afdoende. Niet alle kunststoffen zijn even hoogwaardig, maar dat hoeft voor dit geld ook niet en over het algemeen is de sfeer gewoon aangenaam. Airco, esp, stuurbekrachtiging en centrale vergrendeling zijn altijd standaard en je kunt een keur aan snoepgoed (zoals ingebouwde navi, bluetooth, een panoramadak of regen- en lichtsensoren) voor niet te veel geld bijbestellen.

 

Een echt spannende auto zal de Micra nooit worden, maar een vlijmscherp aanbod voor mensen die zo weinig mogelijk geld willen uitgeven aan iets stoms als benzine – dat is ie zeker.