Wel heeft hij iets wat zijn Franse concerngenoot niet heeft
Het oeroude merk Opel (al sinds 1862, immers, al kwam de eerste auto ‘pas’ in 1899) is aan zijn wetenwijveelhoeveelste jeugd begonnen. Onder de kennelijk bezielende leiding (misschien vechten ze elkaar de tent uit, maar aan de auto’s is dat in ieder geval niet te merken) van het voormalige PSA komt Opel met frisse ideeën en fruitige producten. De meest recente is waarschijnlijk de belangrijkste, want de Astra is met de Corsa de kurk waarop Rüsselsheim al anderhalve eeuw drijft.
Deze nieuwe Opel Astra is alweer de zesde generatie – zelfs de elfde als je voorganger Kadett meerekent. Opel doet dat zelf wel een beetje; kijk maar naar dat driehoekige stukje kunststof onder aan de c-stijl. Daarin zitten een paar ribbels die verwijzen naar de roostertjes van de Kadett D. Geinig detail, maar voor de rest is het pure moderniteit die het uiterlijk van de nieuwe Astra bepaalt. Blikvanger is uiteraard het nieuwe Opel-gezicht, de Vizor-grille, die ook de Astra uitstekend staat.
Opvallend is dat in de sportievere uitvoeringen zelfs het bliksemlogo zwart is, zodat je het nauwelijks nog kunt zien. Andere in-het-oog-springers zijn de dikke vouw in de motorkap en de gespierde voorbumper. Het contrasterende zwarte dak laat het haast zweven boven de c-stijl, ook altijd een visueel goed werkende truc. Voor de rest is de nieuwe Astra vooral strak vormgegeven, wat zeker in vergelijking met de huidige origami-vouwenmanie van de Oosterse merken haast een verademing is.
In het GM-tijdperk werd een nieuw model nogal eens bepaald door de concurrentie; een nieuwe Opel moest dan vooral groter zijn. Ook daarin zie je een kentering – deze Opel Astra is lager en breder dan zijn voorganger, wat hem een veel stoerdere uitstraling geeft. Apart is dat hij zijn onderstel en techniek weliswaar deelt met de Peugeot 308, maar dat die laatste wel een 6 centimeter langere wielbasis heeft. Da’s jammer – komen we zo nog op terug.
Zoals we al zeiden: technisch is deze plug-in hybride een tweelingbroertje van de 308 en andere Stellantis-producten, maar er zijn voor de mensen die ‘er nog niet aan toe zijn’ ook twee benzines (van 110 en 130 pk), en zelfs nog een 130 pk sterke diesel. Onderweg zijn nog de sterkere PHEV (225 pk, verderop in dit jaar), de stationversie die Sports Tourer heet en ook als hybride én als EV komt, en volgend jaar de vol-elektrische versie die het de nieuwe Renault Megane lastig mag gaan maken.
Voor onze testversie geldt dus dat hij 180 pk en 360 Nm sterk is, een 0-naar-100’je oplost in 7,6 seconden, topt bij 225 km/u en in theorie maar 1,1 l/100 km verbruikt. Dat laatste cijfer is natuurlijk puur nattevingerwerk en hangt sterk af van hoe vaak je oplaadt. De 12,4-kWh batterij houdt het op zijn doorsnees 60 kilometer vol (minder op de snelweg, meer in de stad) en laden is in twee uurtjes gebeurd. Tenminste, als je de optie ‘laden met 7,4 kWh’ hebt aangevinkt, want standaard gebeurt het met 3,6 kWh en ben je twee keer zo lang bezig. Raar, maar als je ’m af en toe een nachtje aan de lader laat hangen ben je sowieso koning.
Want dat is het aardige aan zo’n hybride: als je niet al te ver van je werk woont, zul je merken dat de meeste andere ritjes vrij kort zijn en je vrijwel alles elektrisch doet. We hebben zelf zo’n ding (met een fors kleiner elektrisch bereik dan de Astra) en deden laatst dik 1.800 kilometer met één klein tankje benzine. Da’s serieus leuk, bij de huidige benzineprijzen.
Binnenin is alles hunky-dory in de nieuwe Opel Astra, zolang je op of net onder ooghoogte blijft. Beneden gaat alles weer naar vrij goedkoop aanvoelende plastics, maar dat is bij de meeste concurrenten niet anders. Er zijn twee grote (in goedkopere versies iets minder grote) schermen die alle info bieden die je je maar kunt wensen. De bediening is redelijk eenvoudig, mede dankzij de rij echte knoppen onder het middenscherm, die je onmiddellijk brengen waar je wilt wezen.
Het spul zou misschien nét iets sneller kunnen reageren, maar dan zijn we al een beetje aan het muggenziften. Het zogeheten Pure Panel ziet er erg goed uit, en is net iets gekanteld om hinderlijke schitteringen te voorkomen. Slim. Wie nog meer info wil, vinkt de optie van het prima head-up display aan. Draadloos Apple CarPlay en opladen is altijd standaard, net als een aantal USB-poorten, al is er achter maar één en zijn ze van het C-type (verloopjes in de aanslag).
Opel houdt, alle concernsynergie ten spijt, wel vast aan een aantal eigen verworvenheden. Eén: de AGR-stoelen (dat staat voor Aktion Gesunder Rücken). Uitstekende, ergonomisch verantwoorde stoelen waarin je écht lekker zit en die écht beter voor je rug zijn. Nadeel is wel dat ze zo groot zijn dat er voor de achterpassagiers echt niet genoeg beenruimte overblijft. Hier hadden die extra centimeters wielbasis van pas kunnen komen.
Nu is het kiezen tussen je eigen rug en de pootjes van het kroost. Twee: de al jaren blijvende aandacht voor optimale verlichting. De Astra beschikt dus over ziljarden led’jes die tegenliggers niet zullen verblinden en je op voetbalstadionniveau zullen begeleiden tijdens een nachtelijke rit. En dat is fijner, veiliger en in deze klasse minder gebruikelijk dan je misschien denkt.
Over het rijden kunnen we relatief kort zijn: dat is dik in orde. De nieuwe Opel Astra stuurt prima en heeft tenminste niet dat kleine peststuurtje van de 308 overgenomen – alleen al een reden om voor deze te kiezen. De achttraps automaat werkt eendrachtig samen met de krachtbronnen, al is het jammer dat er niet eenvoudiger te kiezen is voor ‘remmen op de motor’. Dat gebeurt alleen in de Sport-stand, die ook een wat zwaardere besturing en vinniger reactie op het gaspedaal oplevert, of via een apart ‘B’-knopje op de middenconsole. Doe dat nou gewoon via de flippers aan het stuur of zo, het is een spelletje dat hybriderijden leuker maakt.
Verder vinden we de Opel Astra voor het werkelijk comfortabele net iets te hard gedempt. De overigens fraaie 18-inch wielen helpen natuurlijk nooit heel erg mee, maar zo’n afstelling is vooral een kwestie van keuze. Misschien willen de Opel-mensen zich iets distantiëren van Peugeot en aanverwanten, wat prima is, maar met de huidige ondersteltechniek hoeft ‘sportief’ niet per se synoniem te zijn aan ‘hard’. Ook een kwestie van smaak, natuurlijk; misschien vind jij dat stevige juist heel prettig.
Hoe dan ook, een uitstekende auto, die Astra. Hij kan in alle opzichten de concurrentie aan, en voegt daar hier en daar nog wat aan toe. Hij zou het zomaar eens goed kunnen doen.
Reacties