Opel Insignia 2.0 BiTurbo CDTI Sport

Opel en diesel – het is niet altijd een gelukkig verhaal. De nieuwe BiTurbo moet dat veranderen. Wij geloven daar wel in.

 

Voor alles wat er in de Opel-fabriek misgaat, luidt het standaardantwoord hetzelfde: ‘Blame it on diesel’. Koffiemachine stuk? Puntenslijper zoek? Blame it on diesel. Althans, dat beweert de vriendelijke en on-Duits humorvolle Chef Diesel van het merk tijdens de lunch, en hij kan het weten. Zoals hij ook wel weet dat de Opel-dieselmotoren niet de beste reputatie hebben. Betrouwbaar, zeker, maar altijd minder krachtig, lawaaiiger en dreunender dan die van de concurrentie. Tijd om daar eens wat aan te gaan doen.

 

Het resultaat beleeft zijn première in de Insignia, de auto die de design-omslag bij Opel inluidde. Eindelijk een mooie Opel, moeten veel automobilisten gedacht hebben, en hij verkoopt dan ook uitstekend, net als bijvoorbeeld de veel frissere Meriva en Astra die z’n lijnen volgen. De nieuwe dieselmotor is een fraai staaltje krachtpatserij. Het tweeliter blok wordt aangejaagd door twee turbo’s, een grote en een kleine. De kleine komt vooral in actie bij lage toerentallen, de grote bij de hogere, en in het middengebied toeteren ze er gezellig met z’n tweeën op los. Het leidt tot precies datgene wat je zou verwachten bij zo’n concept: bakken vol continue trekkracht (400 Nm!) over een enorm toerenbereik, zonder dat er ooit een turbogat te bespeuren is.

 

De BiTurbo is vooral door dat brede bereik een reuzenfijne motor geworden. Al vanaf zo’n 1.250 tpm sleurt hij er als een dolle aan, en dat gaat naadloos door tot dik boven de 4.000 toeren – de meeste turbodiesels beginnen veel later en stoppen er aanzienlijk eerder mee. Dat maakt hem tot een veelzijdig type: lekker lui lummelen is best, doorscheuren mag ook. Daarbij is, in het eerste geval, het verbruik ook nog eens zeer laag: 4,9 l/100 km (en een bijbehorende uitstoot van maar 129 gram CO2 per kilometer) is heel weinig voor een auto met 195 pk.

 

De Insignia BiTurbo is er (in alle carrosserievormen) met voor- en vierwielaandrijving en met een handmatige of automatische zesbak. Hoe gek het, zeker uit onze mond, ook mag klinken: neem de voorwielaandrijver. Het grootste probleem van de awd-versie is z’n gewicht; het systeem weegt 130 kilo en dat merk je aan alles – de voorwielaandrijver voelt gewoon veel kwieker. Daarbij reden we de 4×4 met het nieuwe SuperSport-chassis, zeg maar het onderstel van de Insignia OPC. Dat is wat aan de erg harde kant voor een pure snelwegbeul als de BiTurbo, wat in combinatie met de grote, brede banden voor een vrij nerveus stuurgedrag zorgt.

 

Voordeel is weer wel dat de 4×4 griezelig veel grip heeft en veel minder onderstuurd is dan de gewone BiTurbo. In 99 procent van de gevallen (en voor 99 procent van de bestuurders) heb je echter aan de voorwielaangedreven versie met het normale onderstel meer dan genoeg. De Insignia BiTurbo is immers geen auto die uitnodigt tot gooi- en smijtwerk. Snelweg- en landwegkilometers met veel plezier verorberen, desgewenst in een razend tempo, dat doet ie echter beter dan zo’n beetje alle Opels tot nu toe.

 

14/20

 

0-100 km/u: 8,7 s

Top: 230 km/u

Verbruik: 4,9 l/100 km

Motor: 1.956 cc, viercilinder, biturbodiesel

Aandrijving: voor

Vermogen: 195 pk

Koppel: 400 Nm

Gewicht: 1.733 kg

CO2: 129 g/km

 

NL: € 38.795

BE: € 33.300

 

Uitstekende motor, waarschijnlijk een van de betere die Opel ooit gemaakt heeft. Loeisterk, toch zuinig en schoon – blame it on diesel!