Renault Clio TCe 100 RS Line

Afgelopen juni reden we voor het eerst met de nieuwe Renault Clio. Daar waren we zeer over te spreken. Vooruit, hij leek wel erg op de vorige – dat getuigt niet van veel lef of vooruitstrevendheid, maar was ook te begrijpen, betoogden we. Als het merendeel van je klanten precies jouw auto kopen (terwijl ze zeker in deze klasse aan keuze geen gebrek hebben) juist omdat ze hem er zo goed uit vinden zien, moet je uitgerekend daar niet aan gaan lopen rommelen.

Nu is het over het algemeen zo dat je bij persintroducties van nieuwe auto’s geen enkele moeite hoeft te doen om een uitgeklede versie, basisuitrustingsniveau of schamele motorisering te vinden. Die zijn er namelijk gewoon helemaal niet, dus die inspanning kun je je besparen. Op zich ook niet zo gek, want fabrikanten gunnen je natuurlijk niet alleen een zo prettig mogelijke tijd met hun nieuwe model, maar de innovaties en moderniteiten waar je kennis mee moet maken, zitten veelal op de wat duurdere modellen. Plus: die zien er met hun dikkere velgen en meegespoten alles, meestal ook het best uit. En ook daar zijn fabrikanten zich in dit social media-tijdperk volop van bewust.

En de versie met raamslingers?

Niet heel vaak, maar wel af en toe, leidt dat tot mild-confronterende ervaringen. Heb je net een nieuw model compleet de hemel in geprezen, kom je weken later opeens in de prijsvechtende basisversie terecht – totáál andere auto. Inmiddels zijn ook de instappers over het algemeen redelijk fatsoenlijk uitgerust, maar er was een tijd (niet eens zo lang geleden) dat je je dan opeens al raamslingerend, met-de-sleutel-de-deur-op-slot-doend en zwetend als een otter (want waar was die airco gebleven?) door een testweek moest zwoegen.

Vandaar dat we ook nu nog met regelmaat enige tijd na de officiële introductie graag nog even een tijdje doorbrengen met de wat minderbedeelde versie – de versie die het best wordt verkocht. Nu doet zich daar weer wat raars voor, want zeker bij kleine auto’s gaat het dan steeds meer om een versie met een bescheiden motorisering, maar wél met een riant uitrustingsniveau. Dit onder het bij consumenten al een tijdje populaire adagium: ‘we willen best wat kleiner gaan rijden, maar geen luxe inleveren’. Oké, prima. Daarom dus hierbij de Renault Clio TCe 100, dus met de instapmotor, maar dan wel in de luxe/sportieve RS Line-uitvoering.

De Renault Clio TCe 100 is niet heel bescheiden

Werkelijk bescheiden is die basismotorisering nu ook weer niet. Het is weliswaar een drie- en geen viercilinder, maar 100 pk, da’s best veel. Bij onze zuiderburen kun je nog een 75-pk versie krijgen en nog iets zuidelijker, in thuisland Frankrijk, is er zelfs een met 65 pk leverbaar. Dat wordt in Nederland kennelijk (vooralsnog, je weet nooit) onverkoopbaar geacht. Met die 100 pk zit je in 11,8 seconden op 100 km/u en rij je maximaal 187 km/u – dan kom je prima mee. Bij inhalen moet je wel een stuk beter plannen dan bij de 130-pk versie: die heeft ook 80 Nm trekkracht meer (160 versus 240) en dat merk je wel degelijk.

Voor de rest ontbreekt het je in zo’n Renault Clio TCe 100 RS Line natuurlijk aan niets. Het barst van de ‘sportieve’ dingen waar je verder niets aan hebt (logo’s, alu pedalen, ‘carbon’-versierselen), maar de sportstoelen zijn top en dus zeer welkom. Hetzelfde geldt voor zaken als parkeersensoren, achteruitrijcamera en het grotere 9,3-inch touchscreen dat je één niveau lager moet ontberen.

Verder rijdt de Renault Clio TCe 100 net zo goed en bijna net zo stil (dat driecilinder-roffeltje komt toch net iets sterker door) als zijn 30 pk sterkere broer, alleen íétsjes langzamer. En zo hou je ten opzichte van hem wel mooi even 2.900 euro in je zak. Tel uit je winst…

Specificaties Renault Clio Tce 100 RS Line