Renault Clio TCe 130 RS Line

De reclameslogan luidt: ‘De beste Clio ooit.’ Serieus, Renault? Het zou wat moois zijn als het niet de beste Clio ooit zou zijn. Dat ze moesten komen met slogans als: ‘De nieuwe Clio: best oké.’ Of: ‘Bijna net zo goed als de vorige.’ Of: ‘We hebben ons best gedaan, maar meer zat er niet in.’ Maar wees gerust: het is dus de beste Clio ooit geworden. Met de luiste reclameslogan ooit.

De nieuwe Clio valt niet ver van de Renault boom

En inderdaad: het mag dan de beste ooit zijn, visueel de meest vooruitstrevende is het zeker niet. De nieuwe Renault Clio lijkt nogal op zijn voorganger. Om niet te zeggen dat er druppels water zijn die minder op elkaar lijken. Pas als je beter, veel beter kijkt, zullen de verschillen opvallen. Aan die chroomrand langs de zijramen zie je het misschien het snelst. En dan vallen je daarna waarschijnlijk nog een hoop details op, maar het blijven details. In de grote (en veel van de kleine) lijnen blijft ook de vijfde generatie Renault Clio bovenal een Clio.

Het designteam kon op vakantie

Je kunt het ze niet kwalijk nemen. Het is nogal een succesnummer, immers. Sinds de introductie van de vorige generatie, in 2013, is hij Europees Kampioen qua verkopen in zijn segment, en ook het afgelopen jaar verkocht hij weer beter dan het jaar daarvoor: niet heel erg gebruikelijk voor een zes jaar oude auto. Het belangrijkste verkoopargument: het uiterlijk. Ook uit ander onderzoek van Renault bleek dat op het klantenwensen-lijstje voor een nieuwe Clio uitdrukkelijk niet een heel nieuw uiterlijk stond. Dan moet je toch wel heel koppig (of dom) zijn om daarmee toch te gaan lopen klooien.

Toch is er ook een plek waar in één klap duidelijk wordt dat dit niet zomaar een veilig faceliftje is: het interieur. Daar is, op het wybertje op het stuur na, werkelijk helemaal niets bij het oude gebleven. En dat mist zijn effect niet. Het is een bijzonder prettig interieur geworden. Een 9,3 inch groot touchscreen domineert het dashboard. Het is lichtjes naar de bestuurder gebogen, maar niet zo erg dat de bijrijder er niets meer mee kan. Er wonen de gebruikelijke zaken in: multimedia, navigatie, infotainment en een functie die Renault Multi-Sense noemt. Daarmee kun je kiezen uit diverse rij-modi, maar bijvoorbeeld ook de kleur van de sfeerverlichting aanpassen.

Knopjes en metertjes

Alles is behoorlijk intuïtief te bedienen, en onder het scherm zit nog een rijtje schakelaars voor bijvoorbeeld de alarmlichten of het uitzetten van het start/stopsysteem. Daar hoef je dus niet allerlei menu’s voor in. Ook de aircobediening heeft zijn eigen knoppen, met à la Audi een schermpje in de draaknop waar de temperatuur in staat. Oogt chic. De meterboel is geheel digitaal en verkrijgbaar in twee formaten; op het grootste kun je dan ook navigatieaanwijzingen te zien krijgen. De lay-out van de meters verandert al naar gelang de gekozen rij-modus. Het ziet er goed uit en is makkelijk afleesbaar. Het is hooguit een tikje vreemd dat je in de normale modus geen toerenteller te zien krijgt: die zie je alleen in de Sport-stand.

Liefhebbers van goedkoop broodtrommel-plastic zullen teleurgesteld zijn, want dat is met een lampje te zoeken. Afhankelijk van de uitvoering die je kiest, is alles afgewerkt met zacht aanvoelende kunststof (Intens), fraai, koolstofvezel-achtig spul (R.S. Line) of zelfs leer (Initiale Paris). Het doet je af en toe vergeten dat je in een best klein autootje zit – een paar klasses hoger had zo gekund. Voorin heb je ruimte genoeg. De middenconsole is nogal groot uitgevallen; mensen met lange stelten zullen daar met hun knieën nogal eens tegenaan zitten. Maar die console levert ook veel opbergruimte op: er is (het dashboardkastje meegerekend) in totaal zo’n 26 liter.

Nieuw Frans meubilair

De stoelen zitten prima; de tijd dat Renault-meubilair standaard veel te zachte kussentjes en veel te korte zittingen had, is gelukkig voorbij. Al hadden die zittingen nog altijd iets langer gekund, en was het handig geweest als je de zithoek had kunnen instellen – heel veel steun krijgen je bovenbenen nu niet. Ook een kleine misser is het feit dat er geen draaiknop is voor de rugleuning, maar je die alleen getrapt kunt verstellen. Het fijn vastpakkende, dikke stuur is gelukkig riant in hoogte en diepte verstelbaar.

Genoeg ruimte voor alle boodschappen

Achterin wordt het minder: je hoeft niet eens zo heel lang te zijn om met je knieën tegen de voorstoel te zitten. De hoofdruimte gaat nog wel – in de hoogte tenminste, want je zit al snel tegen de zijkanten van het dak. Hoewel de Renault Clio iets (een paar millimeter) kleiner is geworden, groeide de wielbasis, waardoor de binnenruimte toenam. Het lijkt echter vooral de bagageruimte te zijn die daarvan geprofiteerd heeft. Die werd maar liefst 61 liter groter (totaal: 391 liter). Beetje ­jammer: de redelijk forse tildrempel.

Onder de motorkap van de Renault Clio

Vooralsnog zijn er drie motoren leverbaar: een 100 pk sterke driecilinder, een viercilinder van 130 pk en een diesel van 85 pk. De 130-pk versie is altijd gekoppeld aan een zeventraps automaat met dubbele koppeling, de andere kun je krijgen met een handmatige vijf- (voor de instapversies) of zesbak, of een CVT-automaat. Die laatste komt van Nissan (Japanners houden van CVT’s, vandaar). Er zit meer in de pijplijn: zo komt er in ieder geval een hybride (eind van het jaar), en hoewel Renault de kaken stijf op elkaar houdt, moet het raar lopen wil er geen Clio RS komen.

Wat niet komt: een vol-elektrische versie (daar hebben ze de Zoe voor). Wat helaas ook niet terugkomt: de station, of Estate, zoals ze hem bij Renault noemen. Vinden wij jammer, want dat vonden we een fraai ding, maar Nederland was zo’n beetje het enige land waar ie goed liep. De huidige Clio Estate blijft echter tot eind van dit jaar te koop, dus wil je er een: wees snel.

Het gevoel van de Clio

Rijden doet de nieuwe Clio als vanouds prima. Wat misschien nog het meest opvalt, is hoe ontzettend stil hij is. Alleen bij optrekken zul je iets van de motor horen, verder nooit. Het hele onderstel is ook nieuw, en is even wennen. Heel gek: het lijkt in eerste instantie nogal stevig, zeker op goed asfalt. Wordt het wegdek echter minder, dan blijkt het onderstel daar juist uitstekend mee overweg te kunnen.

Hobbels en bobbels worden uiterst vakkundig gefilterd, tot je weer op een fatsoenlijke ondergrond terechtkomt – dan vraag je je af en toe weer af of het niet toch een tandje zachter had gekund. Het zal ook te maken hebben met de 17-inch velgen die onder onze RS Line zitten – van grote wielen en dunne banden worden auto’s nu eenmaal niet comfortabeler.

Wisselend stuurgedrag

Ook even wennen is de besturing. De mate van bekrachtiging is snelheidsafhankelijk – da’s niet bijzonder. Het verschil tussen de lichtheid op lage snelheden en de zwaarte op snelwegtempo is ­echter enorm; bijna méér dan we ooit hebben meegemaakt. Inparkeren doe je letterlijk met een pink, maar op de snelweg líjkt de besturing juist loodzwaar. Dat zou heel kunstmatig kunnen aanvoelen (en dat doet het ergens natuurlijk ook), maar het went bijzonder snel. En het stuurt echt erg goed, direct en met meer dan voldoende gevoel. Dat is in het verleden nog weleens anders geweest bij de Fransen.

Welke versie past bij mij?

Aan de 100-pk driecilinder zal het overgrote deel van de klanten genoeg hebben. De 130-pk versie (dezelfde motor die ook in bijvoorbeeld de ­Mégane, Kadjar, Scénic en Captur ligt) zal voor sportief ingestelden niet afdoende zijn, maar houdt het tempo er doorgaans vrij moeiteloos in. Een 0-naar-100-tijd van 9,0 seconden en een top van 200 km/u: daarmee kom je een heel eind.

De automaat heeft nogal eens moeite te begrijpen wat je bedoelt; hij blijft soms te lang hangen of schakelt juist op als dat niet hoeft. Kan beter, maar je kunt altijd flipperen om hem op andere gedachten te brengen, als je dat wilt.

Opmerkelijk is trouwens ook dat Renault kennelijk niet al te overtuigd is van de stuurmanskunsten van Clio-bestuurders: bij het minste of geringste (een beetje vlot een bocht uitaccelereren bijvoorbeeld) grijpt het ESP nogal happig in.

De nieuwe Clio zit doorgaans uitstekend in zijn uitrusting. Er zijn als vanouds vijf niveaus (Life, Zen, Intens, RS Line en Initiale Paris). Zaken als led-koplampen, elektrische raambediening, centrale vergrendeling met bliep, een hele rits airbags, verkeersbordenherkenning en automatisch stoppen voor overstekend fiets- en voetgangerswild zijn altijd standaard. In de Zen komen daar onder meer een multimediasysteem met 7-inch touchscreen en lichtmetalen wielen bij.

De Intens is wat chiquer, met voornoemd Multi-Sense, automatische airco, parkeer- en regensensoren, kunstleer op de stoelen en een handsfree-card om de deur te openen en te starten. ‘Onze’ RS Line oogt sportiever en heeft het grote touchscreen met TomTom-navi, 17-inch wielen en prima sportstoelen. De Initiale Paris is de luxeversie, met alles erop en eraan, en rundleer op de verwarmbare stoelen. Een bijzonder vermelding verdient de speciale Bose-stereo die érg goed klinkt. Kost je 1.195 euro en dan krijg je er het navigatiesysteem bij. En er is natuurlijk een scala aan connectiviteitsdingen en veiligheidselektronica.

Moordende concurrentie

Uitstekend ding, die nieuwe Renault Clio. Hij ziet er goed uit (zag ie al), heeft een erg fraai interieur gekregen en is ook technisch weer helemaal bijgespijkerd. Zijn enige probleem is de stevige concurrentie (VW Polo, de net vernieuwde Peugeot 208 en Opel Corsa, en nog een roedel zeer capabele kleintjes), maar hij heeft meer dan genoeg in huis om die het hoofd te bieden. Prijzen beginnen bij 17.290 euro (14.875 euro in België, voor de bij ons niet leverbare 75 pk-versie) voor de Life; de Initiale Paris kost zomaar 10 mille meer.

Niemand wil dezelfde auto als de buren, en dus is ‘personalisering’ in toenemende mate een toverwoord voor fabrikanten. Daartoe levert Renault de Clio in vijf uitrustingsniveaus, die elk hun eigenlijk uiterlijkheden hebben en er ook vanbinnen anders uitzien. Daarnaast zijn er nog diverse optiepakketten leverbaar, waarmee je bijvoorbeeld de middenconsole, het dashboard, de armsteunen, het stuur en de deurpanelen kunt aanpassen. In acht kleuren instelbare verlichting (in de portieren en een streep langs de middenconsole) zorgt ook alweer voor een apart sfeertje.

Een aardig detail is de lijn die over de hele breedte van het dashboard loopt, dwars door de ventilatieroosters heen. Ook de kleur van die lijn kun je kiezen. En dan zijn er nog acht verschillende ‘designthema’s’, diverse wielen, elf carrosseriekleuren, drie exterieurpakketten; de tijd dat je een kleine auto aanzienlijk vlotter had geconfigureerd dan een Mercedes S-klasse, lijkt definitief voorbij.

Specificaties Renault Clio TCe 130

Motor
1.333 cc
viercilinder turbo
130 pk @ 5.000 tpm
240 Nm @ 1.600 tpm
Aandrijving
voorwielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 9,0 s
top 200 km/u
Verbruik (gemiddeld)
5,2 l/100 km
119 g/km CO2 D Label
Afmetingen
4.048 x 1.798 x
1.440 mm (l x b x h)
2.583 mm (wielbasis)
1.248 kg
42 l (benzine)
391 / 1.069 l (bagage)
Prijzen
€ 25.890 (NL)
€ 23.050 (B) – One Edition