Rolls-Royce Ghost Black Badge

Geen beest zo schizofreen als een merel. Het ene moment zit hij zó snerpend te keffen, op één toon, dat ook de meest toegewijde veganist hem al na een minuut met alle liefde de nek om zou willen draaien. Nog geen microseconde later fluit hij op een manier die je ervan overtuigt dat er meer móét zijn tussen hemel en aarde, dat het domweg niet bestaat dat zo veel schoonheid in een onbeduidend zwart/bruin vogeltje uit evolutie is voortgekomen. Een onbeduidend vogeltje met een rotkarakter trouwens – daarvan kan onze kat getuigen. Die stak ooit, onder het diep verstopte mom van instinct, lui één poot uit naar een brutaal langs wippend exemplaar. Hij is vervolgens wekenlang geterroriseerd door zwermen duikvluchtmakende merels en durfde uiteindelijk zijn eigen tuin niet eens meer in. De vernedering… Maak je geen zorgen: je bent niet opeens bij Grasduinen of het clubblad van Natuurmonumenten beland: dit is nog steeds TopGear. Waarom we het dan over pluimvee hebben? Simpel: omdat we merels hoorden. Op zich niet bijzonder, wél als je ondertussen 120 km/u rijdt. Het zijraam staat open omdat het zulk fantastisch weer is en in plaats van een zich een heleboel slagen in de rondte werkende motor horen we… merels, dus. En nee, dat is niet omdat we in een elektrische auto zitten. We zitten in een Rolls-Royce. Geen merk waarover zo veel clichés bestaan als over Rolls-Royce. Zo wil de legende dat ‘als je moet vragen wat ie kost, je hem niet kunt betalen’. Dat als je informeerde hoe veel power de motor had, er slechts minzaam ‘Genoeg’ werd geantwoord. En dat je op snelheid alleen het kraken van het leer en het tikken van het klokje zou horen. Clichés die Rolls-Royce overigens zelf de wereld in heeft geholpen en decennialang zorgvuldig heeft gekoesterd. Omdat ze aardig aangeven wat Rolls-Royce als merk wilde uitstralen én omdat ze, simpelweg, gewoon waar waren.

Werken die clichés voor de verkopen?

Nu zijn die clichés stokoud, maar dat is Rolls-Royce ook (103 jaar), dus dat past wel. Waar de Britten minder blij mee zijn, is het feit dat stokoud waarschijnlijk ook de beste typering is voor de clientèle van het merk. Van alleen de oude adel, traditioneel de trouwste klantenkring, kan de schoorsteen niet roken. Het zou fijn zijn als ook het snelle nieuwe geld (zeg maar de bankmannetjes, voetballers, sjeiks en types die nog verder in oostelijke richting vertoeven) eens wat broodnodig gevoel voor traditie werd bijgebracht. Dat spul vermaakt zich nu met Aston Martins, Maybachs of ander duur spul met een ster op de motorkap en Bentleys, liefst voorzien van een (in het gunstigste geval) matzwarte wrap. Binnen deze hoogst lucratieve doelgroep heeft Rolls een wat moeizaam imago: wel statig, niet stoer. Wel classy, niet hip. Je oma mag dan een schat van een mens zijn en bakken respect voor haar eerbiedwaardige wijsheid verdienen – naar een danceparty neem je toch iemand anders mee. Wat te doen? De hulp kwam van buitenaf en toch ook van binnenuit. Een van de zeldzame trouwe klanten die nog in het bezit van zijn eigen tanden was, kwam een tijd geleden naar Rolls-Royce toe en zei dat hij iets bijzonders wilde. Nu hebben ze daar een speciale afdeling voor (‘Bespoke’ geheten) en betekent dat meestal ‘kassa!’, dus men was één en al aandacht. De klant, zijn naam zal eeuwig in nevelen van discretie gehuld zijn, wilde een stoere auto. Ieder ander zou door een gorilla in driedelig Burberry naar de uitgang zijn begeleid, maar in dit geval spitste men de oren. Zwart moest het zijn, aldus de klant. En niet een beetje: héél zwart. Van de wielen tot het puurste symbool van Rolls-Royces onaantastbaarheid aan toe, de Spirit of Ecstasy. Er zal tijdens dat gesprek heel wat zijn weggeslikt aan de Rolls-kant van de tafel.

Werd het wel voor de klant gedaan?

Maar goed, de klant is koning en dus werden al zijn wensen uitgevoerd, ongetwijfeld tegen een betaling die veel, zo niet alles goedmaakte. Het resultaat verbijsterde echter niemand méér dan Rolls-Royce zelf. Het zag er eigenlijk fantastisch uit. De marketing-meneer moest waarschijnlijk als eerste aan de beademing vanwege zijn chronisch-hysterische lachstuip. Dat ze daar zelf niet op waren gekomen: dit was het! Zó kon ook de meer modieus geëngageerde medemens aan de Rolls worden geholpen! Kijk nou: dit was de Rolls-Royce die je aan Darth Vader zou kunnen verkopen. En wie zegt er nou nee tegen Darth Vader? Maar de marketing-meneer was bepaald niet de enige. Ook de technische staf was dolenthousiast. Die was al enige tijd bezig met dingen die eigenlijk helemaal niet bij het merk pasten. Koolstofvezel wielen bijvoorbeeld. Prachtig om te zien, licht en dus goed voor het onafgeveerd gewicht, maar ook eh… zwart. En wie wil er nou zwarte wielen op een Rolls? Nou ja, op Darth Vader na dan? Het nieuws ging als een lopend vuurtje rond. En Black Badge was geboren.

Heb ik die niet een tijdje geleden gezien?

Het concept werd vorig jaar op de Salon van Genève geïntroduceerd, in de vorm van een Ghost Black Badge en een Wraith Black Badge. Nu is er op de wereld geen merk te vinden dat ronkender en borstklopperiger persberichten schrijft dan Rolls-Royce (Shakespeare zou er zijn pet voor hebben afgenomen), maar ze doen nu ook weer niet alsof ze het allemaal helemaal zelf hebben bedacht. ‘Een ongekende samenwerking met onze klanten’, noemen ze het, en een ‘permanent Bespoke-model’. Wat dan weer een contradictio in terminis is, maar vooruit. En kennelijk sloeg het nogal aan, want onlangs werd ook een Black Badge-versie onthuld van de ultieme merel-genieter onder de Rolls-Royces, de open Dawn.

Het is dan ook nogal een intimiderend apparaat, zo’n Ghost Black Badge. Het is van zichzelf al een imposant geheel, zeker recht van voren. De immense grille heeft met zijn verticale pilaren nog het meest weg van een Griekse tempel – dat Rolls hem zelf Parthenon noemt, naar het klassieke bouwwerk op de Atheense Akropolis, is dan ook allesbehalve toeval. Hij heeft een überhol-prestige dat er bepaald niet kleiner op wordt als hij niet meer van glimmend chroom is – integendeel. Aan de vorm van de Flying Lady is niets veranderd, aan het materiaal ook niet (dat klinkt vanzelfsprekend, maar ze is in het verleden ook wel rechtopstaand of geknield gesignaleerd, en van goud, zilver en zelfs van binnenuit verlicht kristal geweest), maar zo in het zwart heeft ze een geheel nieuwe uitstraling. Rolls-Royce noemt haar Koningin van de Nacht, een dichterlijke omschrijving waar we ons wel in kunnen vinden. Ook het beroemde logo met de dubbele R transformeerde trouwens mee: het zijn nu zilveren letters op een zwarte achtergrond in plaats van andersom.

Nog meer bijzondere dingen op de Rolls-Royce Ghost Black Badge?

De wielen zijn helemaal een verhaal apart. Rolls heeft er naar eigen zeggen vier jaar over gedaan om ze te ontwikkelen. Ze bestaan grotendeels uit koolstofvezel: 22 lagen die in drie richtingen zijn gelegd en weer over elkaar zijn gevouwen, wat dus 44 lagen oplevert. De rest van het 21 inch grote wiel bestaat uit 3D-gesmeed aluminium dat met titanium klemmen aan de velg is bevestigd. Is ongetwijfeld net zo ingewikkeld als het klinkt, en dat zie je terug in de prijs: 2.500 euro. Per stuk, ja. Uiteraard blijven, zoals altijd, de wielnaafdoppen met de dubbele R’s permanent keurig rechtop staan. Blijft een prachtig detail. Het spreekt voor zich dat ook de rest van de Ghost Black Badge zo zwart is als de ziel van je ex. Wat heet: zwarter zelfs, want de Britten hebben kosten noch moeite gespaard om door het telkens weer handmatig polijsten van nieuwe laklagen, dit zwart tot het ‘zwartste zwart’ te maken. We wisten niet eens dat er gradaties bestonden, qua zwart, maar als E.L. James nog stof nodig heeft voor een nieuwe trilogie, is ze bij Rolls-Royce vast van harte welkom. Het contrast met het interieur van de Ghost kon haast niet groter zijn. Zo gitzwart als de buitenkant is, zo knalblauw is het binnenin. Zo’n beetje alles wat van leer is, en dat is nogal wat in een Rolls, is zo blauw als de lucht, de zee en de hele KLM bij elkaar, vermenigvuldigd met 50 en dat in het kwadraat. Het is het visuele equivalent van Anouk die staat te gillen dat ze niemands wijf is, maar dan op anderhalve centimeter van je trommelvliezen. Nogal veel, zullen we maar zeggen. Wat overigens weer niet wil zeggen dat het vakmanschap er niet van af zou spatten. De leerkwaliteit is uiteraard fenomenaal, alle stiksels en pipings zijn prachtig en overduidelijk (want niet allemaal precies gelijk) met de hand gemaakt: de perfectie van de imperfectie.

Wat is het duurste onderdeel van de Black Badge?

Dat is waarschijnlijk het dashboard. Het is, in schrille tegenstelling tot zo’n beetje alles waar Rolls-Royce voor staat, níét gemaakt van gladgeknuffeld wortelnotenhout. Nee, het moest natuurlijk sportief, en dus is het gemaakt van koolstofvezel waar met griezelige toewijding flinterdunne (0,0014 millimeter) draadjes aluminium doorheen zijn geweven. Het schijnt enige gelijkenis te vertonen met het spul dat je aan de buitenkant van Stealth-vliegtuigen kunt aantreffen. Het is een van die vondsten waar Rolls eigenlijk niets mee kon tot de Black Badge werd uitgevonden. Het dak, dat in deze Rolls-versie standaard is uitgerust met al die kleine led’jes die tezamen een sterrenhemel vormen, blijft wat twijfelachtig. Aan de ene kant is het prachtig, aan de andere eigenlijk pure edelkitsch. Zoals je weet is Rolls-Royce sinds 2003 eigendom van BMW. En niet dat we ook maar iets tegen de Duitsers hebben, maar we zijn blij dat hun enige visuele bemoeienis met de Ghost zich beperkt tot het iDrive-infotainment- en -bedieningssysteem. Dat is na een notoir beroerde start nu tot volle wasdom gekomen en werkt voorbeeldig.

Hoe duur is de Ghost Black Badge?

Om heel eerlijk te zijn: we vinden het natuurlijk prachtig, al die mythische verhalen over handwerk, erfgoed en exotische materialen, maar de nuchtere Hollander die in ons woont, blijft toch wat moeite houden dat los te koppelen van het exorbitante prijskaartje van de Rolls. Hij moet namelijk, zonder opties, de lieve som van 435.909 euro (321.000 euro in België) opbrengen. Scepsis dus. Rij je dat er nou echt aan af? Is welke auto dan ook dit soort geld waard? Het is ook meteen de moeilijkste vraag om te beantwoorden. Ten eerste, om dat misverstand maar even uit de weg te ruimen, omdat het een onzinnige vraag is. De gemiddelde Rolls-eigenaar heeft zeven auto’s, en dat zijn geen Kia Picanto’s. De prijs doet er dus eigenlijk niet eens toe – niemand heeft ooit een Rolls gekocht omdat hij hem nodig had; hij wilde hem gewoon. Ten tweede omdat er nu eenmaal moeilijk een prijskaartje te hangen is aan wat je overkomt achter het stuur van een Rolls-Royce Ghost Black Badge.

Wat gebeurt er dan?

Want dát er iets gebeurt, staat als een paal boven water. Het weergaloze comfort, de moeiteloze megakracht uit de 6,6-liter biturbo V12, de volstrekte stilte, het uitzicht over de ellenlange motorkap: het is allemaal nergens mee te vergelijken. De motor is voor de gelegenheid iets sterker geworden: 40 pk extra brengt het totaal op 603, en er is 60 Nm extra koppel (840 in totaal). Daarnaast zijn voor wat extra ‘urgentie’ de versnellingsbakverhoudingen aangepast. De achttraps ZF-bak heeft een kortere twee, drie, vier en vijf, de laatste drie versnellingen zijn iets langer. De remmen vóór zijn een maatje groter, de luchtvering nét iets straffer (minder zacht is een betere benaming) en ook de besturing zou iets directer zijn geworden. Merk je daar iets van? Heel eerlijk: nee. Ook met al deze aanpassingen is de Ghost geen auto geworden om hard mee te rijden. Hij kan het wel: in 4,8 seconden van 0 naar 100 km/u, dat is een bespottelijke tijd voor een auto die 2,3 ton weegt. Het is op zich ook best leuk om te doen, puur om te ontdekken dat er een bescheiden, vriendelijke orkaan onder de motorkap huist. Om je te verbazen over het gemak waarmee deze kolos, in alle sereniteit, bochten en uitzichten verorbert. Maar het hoeft allemaal niet zo nodig: in deze auto heb je namelijk niets meer te bewijzen. Hij spoort je veel meer aan om het rustig aan te doen, je te wentelen in al zijn weelde en eens te genieten van dat uitzicht, in plaats van het te verpletteren. Wie weet: misschien hoor je zelfs die merel…

Rolls-Royce Ghost Black Badge

Motor
6.592 cc
V12 biturbo
603 pk @ 5.250 tpm
840 Nm @ 1.650 tpm

Aandrijving
achterwielen
8v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 4,8 s
top 250 km/u

Verbruik (gemiddeld)
14,6 l/100 km
333 g/km CO2
G Label

Afmetingen
5.399 x 1.948 x 1.550 mm (l x b x h)
3.295 mm (wielbasis)
2.360 kg
83 l (benzine)
490 l (bagage)

Prijzen
€ 435.909 (NL)
€ 321.000 (B)