Seat Mii Electric

Hoe vaak kijk jij op je telefoon om te kijken hoeveel procent batterij je nog hebt? 30 keer per dag? 50 keer? En altijd dat licht onrustige gevoel als dat onder de 50 procent komt? Milde paniek als het minder dan 30 is? Nee, je bent niet de enige – verre van.

Dat 99 van de 100 keer volstrekt overbodige maar oh zo menselijke gedrag wordt er niet bepaald minder op als je in een elektrische auto rijdt. Tesla’s hebben bakken power en enorme accu’s, toch zie je ze meestal heel rustig rijden. Waarom? Omdat je tot op de procent nauwkeurig op de hoogte wordt gehouden van je resterende hoeveelheid elektriciteit. En dat maakt nerveus. Eén tussensprintje en je bent twee procent kwijt. Gaat nergens over, maar toch. Haal je het nu nog wel? Toch maar wat rustiger aan doen…

Nog erger wordt het in een auto met een wat kleinere accu, zoals deze Seat Mii Electric. We moesten van de importeur in Leusden terug naar Amsterdam, een afstand van zo’n 55 kilometer. De Seat zat helemaal vol, en was volgens het metertje goed voor zo’n 270 kilometer. Méér dan genoeg dus. En toch hè… We hebben een keer of 60 op dat metertje gekeken. Want ja, alleen snelweg, en dan gaat het toch een stuk harder met die stroom.

Toch maar de airco uitgedaan – hé, dat levert zomaar 25 kilometer extra op! We waren bijna (bijna!) blij dat de maximumsnelheid naar 100 km/u was verlaagd, want stel je voor wat dit ding bij 130 km/u verbruikt zou hebben. Dan waren we vast bij Muiden gestrand – en dan? Toen we de brave Seat Mii Electric uiteindelijk, na een aircoloze rit bij 30 graden, in Amsterdam parkeerden, waren we oprecht opgelucht. En we vroegen ons even af, toen we zagen dat het metertje een resterende actieradius van 222 kilometer aangaf, of we misschien knettergek waren geworden.

Het zit tussen je oren, die actieradius

Natuurlijk kom je met zo’n elektrisch gebakje zo’n beetje overal – zeker bij die supermercado. Maar zoals je eindeloos op die stomme telefoon blijft kijken, zal waarschijnlijk dat ‘haal ik het?’-gevoel altijd blijven knagen. Zeker bij een auto is dat hinderlijk, omdat die nu eenmaal de belofte van vrijheid inhoudt. En met die mentale beperking (in twee opzichten) is de spontaniteit er wel een beetje af. Zou het ooit wennen? Na een kleine twee decennia mobiele-telefoongebruik hebben we er een hard hoofd in, maar wie weet.

Aan de Seat Mii Electric zelf hoeft het niet te liggen. Die blijft ook in elektrische vorm een prima rijdend, comfortabel autootje. Hij rijdt zelfs beter dan zijn benzinebroertje; zijn lagere zwaartepunt (met al die accu’s onderin) geeft hem een stabieler, meer solide weggedrag. Ja, hij is natuurlijk zwaarder (behoorlijk ook: 400 kilo), maar compenseert dat met meer vermogen (83 pk tegen 75) en vooral véél meer trekkracht (212 Nm tegen 95), waardoor hij een stuk sneller is. Naar 100 km/u scheelt het maar anderhalve seconde, maar door dat (ook nog eens onmiddellijk beschikbare) koppel is de Electric op alle fronten veel vlotter en flitsender. Oké, z’n top is met 130 km/u beperkt, maar ach. Echt een leuk ding om te rijden!

De prijs van de Seat Mii Electric

Prijzig is ie wel. Laten we elkaar geen Mii’tje noemen (…): 23.400 euro (21.190 euro in België) is een klap geld voor zo’n uk. Nou zit hij heel aardig in de spulletjes, verdien je snel geld terug door nooit meer bij een tankstation te komen en zal onderhoud ook goedkoper uitvallen, maar toch: een VW Up met benzinemotor is zo’n 8 mille goedkoper. En dat kon, naast die toch wat beperkte actieradius, voor veel mensen nog weleens een te forse drempel zijn om een Seat Mii Electric te gaan halen.

Seat Mii Electric specificaties (2020)