Autotest: Volvo C30 Electric

Elektrische auto’s hebben hun imago niet mee: kleine actieradius, onveilig, associaties met kruidenthee en sandalen. De Electric C30 moet een échte Volvo blijven.

 

Volvo maakte in 2007 al een elektrische C30, die daarna de nodige aanpassingen heeft ondergaan. Het huidige model verschilt op het eerste gezicht niet veel van de gewone C30, alleen is hij uitgevoerd in een speciaal blauw thema, wat volgens Volvo voor elektriciteit staat. De carrosserie ligt iets hoger ten opzichte van de grond vanwege twee accu’s die onder de auto geplaatst zijn. Om precies te zijn zitten die langs de cardanas en in de ruimte die normaal gesproken door de benzinetank wordt ingenomen. Zo heeft de auto een bijna ideale gewichtsverdeling (55 procent voor, 45 procent achter).

 

Bovendien zitten de accu’s niet onder de motorkap (daar zit immers de elektromotor), zodat er bij een aanrijding geen accu in je snufferd vliegt. (Het zijn, met een totaalgewicht van 280 kilo, flinke jongens.) Uit crashtests van Volvo is gebleken dat de elektrische C30 zich qua veiligheid kan meten met de benzinevariant. De bagageruimte en ruimte voor de inzittenden is even groot.

 

Volvo gunt ons een testje op het 425 meter lange Midlands-kaboutercircuit in Lelystad. Hier staat de blauw-grijze Noorderling opgeladen op ons te wachten. Na het instappen, twijfelen we of de auto al loopt, want het is stil. Alleen het dashboard verraadt dat de auto klaar is voor vertrek. We krijgen er een echte Zweedse Volvo-man bij, genaamd Henrik Järlebratt, die plaatsneemt op de passagiersstoel om een oogje in het zeil te houden en ons van zijn deskundig commentaar te voorzien. Overigens gaan we er van uit dat Henrik niet standaard wordt meegeleverd, mocht de auto in de toekomst in massaproductie gaan.

 

Op dit moment zijn er nog maar twee exemplaren gefabriceerd en deze komt net uit Detroit en vervolgt na Nederland zijn wereldtournee richting China. Vandaar dus de bezorgdheid van Volvo over deze C30, hij moet heel blijven en de accu moet diezelfde middag nog een stuk of tien proefritjes doorstaan. Onder andere een vertegenwoordiger van het Koninklijk Staldepartement staat al te trappelen. Hij zorgt voor het vervoer van de leden van het Koninklijk Huis (nu is de officiële hofauto een S80, maar wie weet wuift de Majesteit ons ooit toe vanuit een elektro-Volvo).

 

Over de rijervaring in deze auto kunnen we kort zijn (mede omdat we letterlijk maar een paar minuten konden testen): het rijdt eigenlijk gewoon zoals we gewend zijn van een Volvo, maar dan zonder de heerlijke Volvo-brom. Daarvoor in de plaats is de Volvo-zoem gekomen. Bij het loslaten van het gas voel je dat de C30 iets afremt, omdat deze energie benut wordt om de accu bij te laden. De Electric C30 heeft een actieradius van 120 tot 150 kilometer. Maar die afstand haal je alleen als je het gewicht hebt van Cindy Crawford, geen passagiers meeneemt, de verlichting uitlaat (geen goed idee in het donker), airco plus radio uitschakelt en je rechtervoet in apathische conditie verkeert.

 

Is de accu leeg, dan stop je de stekker in je grille en het andere eind in een doodgewoon stopcontact. Na acht uur is de auto opgeladen. Het is onbekend of er een geheel elektrische C30 in productie gaat, voorlopig blijft het bij een proefproject van 50 company cars. Voor de consument is een elektrische auto nog te duur. De Electric heeft een kostprijs van 75.000 euro. Ervan uitgaande dat de accuprijzen over twee jaar gehalveerd zijn, zit je met een gigantische afschrijving. Henrik verwacht dat de prijzen over vijf jaar tien keer zo laag liggen. Wordt, dus, vervolgd.