Volvo C40 Recharge Twin Motor

Net wanneer je denkt dat er tussen alle zelfbedachte niches, vreemde voortborduursels en loze carrosserievarianten gelukkig ook nog verstandige merken zijn die hun gamma’s rechttoe rechtaan en gefocust houden, krijg je plots dit. Volvo komt met een afgeknotte variant van de XC40 en noemt ’m voor het gemak niet XC50, XC40 Spört of iets anders logisch – nee, dit is de Volvo C40. C als in ‘coupé’, en die X die duidde op crossoveritis met misschien een toefje offroadwaardigheid, die is kennelijk niet meer nodig. De Volvo C40 dus, een heuse coupé-SUV – minder ruimte voor meer geld. Het grote raadsel van deze tijd.

Oké, we zullen niet non-stop dezelfde klaagzang blijven herhalen bij elke fastbackachtige die we rijden. Maar je merkt: het steekt toch een beetje dat we na al die jaren nog steeds niet begrijpen wat mensen hier precies in zien. Nu wil het geval dat de C40 wat ons betreft niet echt in hetzelfde rijtje past als z’n talloze, voornamelijk Duitse inspiratiebronnen. Deze ziet er, verdraaid als het niet waar is, namelijk zowaar goed uit. Dezelfde degelijke Volvo-styling die we in de XC40 zo waarderen, is hier doorgezet en uitgebreid met een mild opnieuw gekneed front, een sierlijk daklijntje, een licht overhellende achterkant (waaraan bij het minste regenbuitje meteen een dikke laag snelwegsmurrie blijft kleven, dat dan weer wel) en chique, in stippellijntjes eindigende achterlichten die een dansje doen als je de auto ontgrendelt. Erg mooi allemaal.

De opties voor de Volvo C40

Volvo kiest ervoor om de productie (om de hoek, in Gent) eenvoudig te houden en biedt de Volvo C40 aan in zeven kleuren, waaronder dit schitterende Fjordblauw, en met slechts twee soorten wielen van 19 of 20 inch, altijd omhuld door vierseizoensbanden van Pirelli. Ook is ie er alleen als Recharge Twin Motor: volledig elektrisch dus, met op elke as potente aandrijving. In totaal heeft de C40 408 pk en 660 Nm, wat betekent dat hij, net als de snelste XC40 Recharge, van 0 naar 100 gaat in 4,9 seconden. Dat maakt ’m een van de vlotst wegspurtende EV’s in deze prijsklasse, naast z’n neefje Polestar 2 en de Tesla Model 3 Long Range. Hij komt door z’n gunstiger aerodynamica zelfs 2 procent verder op een lading dan de XC40, namelijk 444 kilometer volgens WLTP. En die meerprijs waarover we liepen te mekkeren? Slechts 1.500 euro in Nederland, 1.150 euro in België. Valt mee, toch? Tot zover alleen maar goed nieuws.

Dat wordt doorgezet wanneer we instappen. Allereerst komt het heldere blauw van de carrosserie terug in het tapijt. Blauw tapijt! Dan heb je ons te pakken. Leer is niet meer te krijgen; de stoelen hebben een synthetische vegan-bekleding die volgens Volvo sterk op leer lijkt. Nee hoor, dit is gewoon vinyl met iets alcantara-achtigs. Mooi spul, daar niet van. Als alternatief kun je stoffen bekleding kiezen of, oneindig veel beter, wol. In de deuren zit een soort vilt en waar je normaal misschien houten accenten zou verwachten, vind je nu een soort hoogtekaartachtige reliëfstrips. Ze zijn gemodelleerd naar het Zweedse nationale park Abisko en doen overdag ietwat plastiekerig aan, maar worden in het donker gaaf verlicht. Een vast panoramadak is standaard en achterin zitten gaat aardig, al houdt het qua hoofdruimte – je raadt het al – voor een middellange volwassene niet echt over.

De Volvo C40 heeft een frunk

Een startknop is er niet (ja, je kont op de stoel) en er is minder opbergruimte dan in toegewijde, niet-ook-met-benzinemotor-verkrijgbare EV’s: de middentunnel zit vol met accu’s. Overigens is er wel 31 liter aan bruikbare leegte onder de voorklep te vinden – kom daar bij VW ID’s maar eens om. Ook krijg je een uitstekend laadplateau met veel grip, zodat je telefoon niet bij elke rotonde als een dure frisbee door de auto vliegt.

Het eerste nadeel…

Maar daarmee heb je de handigheidjes van de Volvo C40 toch wel gehad. Net als de XC40 is deze EV namelijk ergonomisch vormgegeven volgens een filosofie die, eh, niet aansluit bij onze voorkeuren. Ja, het op Google gebaseerde infotainment reageert doorgaans goed op je stembevelen en het tellerscherm met navigatiekaart ziet er prachtig uit. Maar hier is misser nummer één: er staat geen indicatie van je actieradius in dat scherm. Die moet je opzoeken op het centrale display, ergens in een menu. Terwijl je toch zou zeggen: als je mensen in deze transitiefase van brandstof naar stroom nu één gegeven wilt tonen…

Het tweede probleem van de Volvo C40

Dat is een flinke: je weet bij het wegrijden niet of de auto in de stand ‘vrijuit rollen’ of ‘volle bak regenereren en afremmen’ staat. Dat merk je pas als je het rechterpedaal weer loslaat. En je nietsvermoedende achterligger dus mogelijk ook. Wisselen tussen die modi kan niet met het pookje, de flippers (zijn er niet) of een knop (is er niet), zoals bij alle andere elektrische auto’s. Nee, ook hiervoor moet je weer dat centrale scherm in.

Dus: ogen van de weg, je navi of media wegklikken en naar de instellingen, auto-instellingen, scrollen (!?) en een digitaal schuifje omzetten. Onvoorstelbaar. Volvo’s verklaring hiervoor is dat ze alles simpel wilden houden: niet te veel info, niet te veel poespas. Maar jongens, een knop is simpel. Een tikje tegen de pook is simpel. Dit is niet simpel, dit is stom en omslachtig – en bepaald niet Volvo-veilig.

Zo, dat eruit gegooid hebbende…

Wat rijdt deze Volvo C40 toch weer voortreffelijk. Statig, krachtig, gedisciplineerd en als het moet verraderlijk snel – het is lastig om van dit rijkarakter niet e-overtuigd te raken. Collega’s die we tijdens de persintroductie spreken vinden z’n onderstel te hard, maar die kritiek delen wij niet. Gezien z’n gewicht en potentiële snelheid is stevige controle op z’n plaats. De zitpositie is prima en de besturing heeft een gepaste zwaarte (daarvoor zit overigens ook een instelling begraven in de menu’s).

In het drukke verkeer rond Gent doet de adaptieve cruisecontrol met stuurhulp het veelal keurig. Hij mag zowaar 1.800 kilo trekken, op snelheid is hij bijzonder stil en de stoelen zitten, hoe kan het ook anders bij Volvo, niets minder dan vorstelijk.

Nauwelijks iets dan lof over deze Volvo C40 dus – behalve als het op cruciale punten van interactie aankomt. Zonde, want in de basis is dit voor de verandering een coupé-SUV die bij ons wél de handen op elkaar krijgt – en tegen z’n aandrijflijn valt nog steeds weinig in te brengen.

Stappen maken

We stipten het al even aan: in het interieur van de Volvo C40 valt geen leer meer te bespeuren, ook niet op het stuur of de pook. Andere Volvo’s volgen snel – we zullen hun romige, geurige bekleding wel een beetje missen. Al is de optie van duurzaam wollen stoelen een mooi alternatief. Ook bij andere materialen let men op de herkomst en voetafdruk: zo is het tapijt voor 100 procent gemaakt van gerecyclede petflessen.

In de fabriek in Gent wil Volvo tot 135.000 elektrische auto’s per jaar bouwen (inclusief de XC40 Recharge). In 2022 zou de helft van de totale productie al uit EV’s moeten bestaan. Vanaf 2030 is Volvo van plan in al haar fabrieken alleen nog maar EV’s te produceren.

Ook al heel modern: je kunt de nieuwe Volvo C40 online bestellen zonder ooit uit je luie stoel te hoeven komen. Je kunt daarbij kiezen uit echte aanschaf of wat Volvo een ‘abonnement’ noemt – vanaf 799 euro per maand voor 48 maanden. Hartstikke 2022 allemaal.

Specificaties Volvo C40 Recharge Twin Motor (2021)