Uitgelicht: Audi A7 vs Mercedes CLS

Nieuwkomer in het luxesegment neemt het op tegen de onbetwiste maatstaf: een vuurgevecht tussen de A7 en CLS.

 

In de wereld van marketing is het de heilige graal om iets op de markt te zetten wat nog niet bestaat en waaraan behoefte is. Mensen willen iets, het is niet te koop, dus als je in die behoefte voorziet haal je de jackpot binnen. Nu heeft een mens eigenlijk alleen simpel voedsel, een dak, warmte en gezelschap nodig, maar marketingmanagers overdrijven graag. In 2004 slaagde Mercedes erin met de CLS een gat in de markt op te vullen.

 

Vóór het tijdperk van de CLS moest je een doosvormige, preutse sedan als de E-klasse kopen als je een chique vierdeurs wilde hebben. Je ziet alleen nooit een E-klasse met volledig volgroeide volwassenen op de achterbank, tenzij het een taxi betreft. Voor de meeste eigenaren van grote sedans zijn de achterdeuren slechts een statement om te tonen dat ze niet zo egoïstisch zijn als een coupérijder. Diep van binnen wilden ze maar al te graag een coupé. Voor die mensen is de CLS gebouwd.

 

Dit model van Mercedes is een invloedrijke auto. Hij werd gepresenteerd toen de Jaguar XF nog in de ontwerpfase was en prompt hebben de Engelsen het achterste stuk van het dak van de XF vijf centimeter laten zakken. Bij BMW werken ze aan een vierdeurs versie van de nieuwe 6-serie. En net nu de tweede generatie CLS er is, lanceert Audi de A7.

 

Audi hoopt hartstochtelijk dat we denken dat het een vooruitstrevend bedrijf is, maar het design van de A7 is een stuk ingetogener dan dat van de Mercedes. Als antwoord op het herkenbare gebolde dak van de CLS, de samenkomende raamlijnen, aflopende kofferbak en de kenmerkende wielbogen, presenteert Audi ons een grote hatchback. Zijn lengte is indrukwekkend en maakt het mogelijk dat de daklijn vanaf de positie van de bestuurder afloopt tot de achterzijde. Maar dat heeft een Opel Insignia ook.

 

Dat moest even gezegd worden. Toch is de Audi een prachtig gedetailleerde hatchback die goed in proportie is. Hij is veel simpeler dan de meeste nieuwe Audi’s en daarmee ook een stuk eleganter. Hij straalt uit dat ie niet zo hard z’n best hoeft te doen om er goed uit te zien. Dit in tegenstelling tot de CLS, die zoveel detaillering in z’n flanken en neus heeft dat je bijna de aderen op z’n voorhoofd kunt zien. Er stylish uitzien, kost zo’n grote krachtsinspanning dat het rondpompende bloed er haast uit spat.

 

Het interieur van de auto’s volgt de lijn van de buitenkant. Audi kiest voor simpelheid, de Benz kiest voor barokstijl. Kies zelf maar, je hoeft je in ieder geval geen zorgen te maken over de kwaliteit. Beide interieurs zijn met liefde gemaakt, van materialen met militaire eigenschappen. Bij wijze van spreken, want tanks zijn niet uitgerust met ultiem zacht leer voorzien van contrasterende stiksels.

 

Verrassend genoeg zijn er een paar kleine ergonomische missers in de Mercedes te vinden. Het zilverkleurige oppervlak van een aantal bedieningselementen heeft zilverblauwe verlichting waardoor het onmogelijk is ze af te lezen in de schemering. Het tweede informatiescherm, binnen de snelheidsmeter, is te klein voor de overdaad aan informatie die erop te zien is. In de Audi is dit groter en is het grafisch duidelijker.

 

Beide schermen zijn standaard, net als het grote hoge resolutiescherm in het midden van het dashboard, waarop indrukwekkende navigatie-, verbindings- en muziekfuncties zitten. Uiteraard kun je nog vele duizenden euro’s meer uitgeven aan opties. Onze test-Audi had bijvoorbeeld een infrarood nightvision-optie, waarmee je voetgangers in het donker kunt herkennen (nou ja, herkennen als in: ‘Er loopt een voetganger’ en niet ‘hey, dat is je maatje Rob’). Ook kun je kiezen voor een vernuftig navigatiesysteem dat 3D-modellen van steden afbeeldt en de versnellingsbak, straal van de koplampen en adaptieve cruisecontrole aanpast aan het stuk weg dat gaat komen.

 

Is dit nog niet dol genoeg, dan kun je nog wat duizendjes kwijt door een kinky massagefunctie te bestellen. Niet dat het zonder behelpen is op de voorstoelen van de Mercedes of Audi.

 

Maar hoe zit het met de passagiers achterin, in deze quasi-coupés? Hebben die te lijden onder het trendy uiterlijk? De aflopende lijn van de zijruiten beperkt het zicht naar buiten, waardoor je het gevoel krijgt een verstopte beroemdheid te zijn, of buitengewoon wagenziek wordt. Wel heb je voldoende ruimte voor je hoofd en benen in allebei de auto’s. De Mercedes bereikt dit door de twee plekken van de passagiers iets naar het midden van de auto te verplaatsen, met een solide console ertussen.

 

Achterin de Audi zit je verder uit elkaar, maar nog steeds is er geen derde riem. Huh? Nou, in de Germaanse automobielwereld zijn hatchbacks voor het proletariaat bestemd en de A7 is een luxueuze sportcoupé, dus in hun ogen is het onmogelijk dat er een vijfde zitplaats is. Wij vinden dat pervers.

 

Zowel de CLS als de A7 zijn gladde versies van de reguliere sedans die Audi en Mercedes produceren. De CLS is directe familie van de twee jaar oude E-klasse. Audi had haast met het maken van een concurrent voor de al lang bestaande CLS en bracht de A7 uit voordat z’n technische broer, de A6, was gepresenteerd.

 

 

We testen de twee V6-diesel-versies, die goed gaan verkopen vanwege hun moeiteloze prestaties, opmerkelijke zuinigheid en omdat ze ongetwijfeld gekocht gaan worden als zakenauto. De Mercedes is een 3,0 liter, ondanks z’n 350 CDI-logo. Dit gesjoemel met z’n cv kun je de auto niet misgunnen, gezien z’n vermogen van 265 pk en ontzagwekkende 620 Nm aan koppel. Een zeventraps automaat is standaard, in combinatie met achterwielaandrijving. De 3,0-liter Audi heeft twee uitvoeringen: een 204 pk met voorwielaandrijving en 245 pk voor de quattro. Die laatste heeft ook zeven versnellingen, maar dan met een dubbele S-tronic koppeling. Dat heeft gevolgen die we later zullen zien.

 

De Audi heeft minder vermogen en trekkracht dan de Mercedes, maar weegt ondanks de vierwielaandrijving minder. Beide auto’s hebben een goeddeels stalen opbouw, maar de panelen aan de buitenkant zijn van aluminium. De prestaties rechtvaardigen prijzen van rond de 80.000 euro, als startprijs.

 

Ze zijn heel anders. De motor van de Mercedes is onnatuurlijk stil, tijdens het cruisen op de snelweg hoor je vrijwel niets. De Newtonmeters levert ie zonder moeite bij ieder toerental. De spreekwoordelijke duw in de rug blijft aanhouden. De automaat weeft zich donszacht door de versnellingen heen, zowel in de stad als op de snelweg. Helaas werkt de bak niet erg mee als je zelf de controle wilt hebben – een kenmerk van alle Mercedessen.

 

De Audi V6 TDI was altijd de maatstaf voor een boterzacht rijgenot, maar deze Mercedes overtreft dit. De S-tronicbak in de Audi is geen systeem voor een luxe sedan. Bij lagere snelheden is het niet veel soeps, vooral als de olie nog koud is. Hij blijft steken in de eerste versnelling omdat een koppelomvormer ontbreekt die ‘m naar de twee zet. Geen doen in druk stadsverkeer. Voordeel heb je hiervan als je actiever rijdt op leuke weggetjes, want dan schakelt hij pittiger en heb je totale handmatige controle.

 

Dat zou niets waard zijn zonder een sportief chassis. De Audi heeft ferme demping en, op onze testauto, overbemeten 265/35 20 wielen met vierwielaandrijving. Grip in de bochten is geen probleem. Niet alles is zo positief. Die enorme wielen hebben een negatieve invloed op het stuurgedrag. Als je richels in het wegdek kunt voelen, zou je ook moeten voelen wat je wél wilt, namelijk de frictie tussen de banden en de weg en wanneer je grip dreigt te verliezen. Dat kan niet. De A7 gaat goed door de bocht heen, maar erg geïnspireerd komt het niet over.

 

De testauto op de foto’s heeft trouwens een optioneel adaptief gedempt chassis met luchtvering. Het meest reden we echter met een tweede A7, met stalen veren en passieve demping in combinatie met standaard 19-inch wielen. Dat stuurde beter, maakte wat minder rolgeluid en er viel eerlijk gezegd verder weinig verschil te merken. Ook bij deze A7 voelde de besturing verdoofd. Misschien ligt de oorzaak bij de elektrische stuurbekrachtiging, die zijn intrede doet bij grote auto’s. De A8, die hetzelfde luchtgedempte chassis heeft maar hydraulische stuurbekrachtiging, is beter.

 

Mercedes is ook overgestapt op elektrische stuurbekrachtiging voor de CLS. Fabrikanten kiezen ervoor omdat het brandstof bespaart en minder ingewikkeld is. Ook kun je extra functies aanbrengen zoals parkeerhulp en een systeem dat ingrijpt als je van de weg drift tijdens het rijden. Bijna altijd gaat met het elektrische systeem het echte gevoel verloren, zoals de Audi bewijst. Bij normale snelheden stuurt de CLS zoals iedere Benz; weloverwogen en zelfcentrerend.

 

Op de gladde testwegen gaf de auto niet genoeg gevoel om ons vertrouwen in te boezemen, ondanks de winterbanden. Bij een testrit in gunstiger omstandigheden wist de CLS ons wel te overtuigen.

 

Eén ding is zeker: de CLS komt dicht in de buurt van de Audi waar het gaat om wendbaarheid, maar wat overige rijeigenschappen betreft, ligt de CLS nog ruim voor op de A7. Fluweelzacht glijdt ie over grote hobbels, bijna zonder trilling. De suspensie houdt het allemaal netjes vlak. De Audi neigt naar wiegen en lichte trillingen in het stuur ondermijnen die tankachtige stabiliteit.

 

De Mercedes is de luxueuzere auto van het stel, maar dat is wat je van een Mercedes verwacht. Hij is stiller, vloeiender en rijdt beter. Je stapt erin en relaxt alsof je in een warm bad zit. De Audi ziet eruit als een getrainde, gebeeldhouwde atleet en z’n snel reagerende versnellingsbak en tractiecontrole onderstrepen dat. Maar hij geeft je geen blij gevoel, hij mist iets om die kwaliteiten tot hun recht te laten komen. Als je de voorkeur geeft aan de Audi-stijl of de auto kunt gebruiken als hatchback, prima, maar naast de CLS voelt de A7 precies als wat het eigenlijk is: een eerste poging.

 

 

 

Petje af voor de Audi A7 vanwege het terugbrengen van elegant minimalisme in het Audi-design. Maar het is de Mercedes die het comfort van een limo weet te verenigen met de rijeigenschappen van een coupé.