De Italiaanse combi: Lamborghini Urus en Huracán Performante

Fijn voor de rest van de TG-redactie dat ze zoveel plezier hebben met hun ongein op het circuit. Maar wij zouden met pakweg 100 pk verschil hebben gewonnen, en daarmee hun ego’s zozeer hebben gekneusd dat we ons er schuldig om zouden voelen. Daarom gaan we met deze Lamborghini’s iets normalers ondernemen.

Niemand gebruikt een sportauto voor transport

Een (super)sportauto is technisch gesproken een transportmiddel, maar daar gebruikt niemand hem voor. Hetzelfde geldt voor een deltavlieger of een heteluchtballon. Ze zijn bedoeld voor recreatie, niet voor transport. Tussen het zeilen en vliegen door hangen mensen ze achter hun SUV. Een Lamborghini Huracán Performante Spyder is daarin niet anders. Hij voldoet aan de technische definitie van een auto, maar als transportmiddel is hij in te veel opzichten lachwekkend inadequaat. Maar op de geschikte weg biedt hij recreatie in de meest verheven vorm.

Waar neem je deze bolides mee naartoe?

Die geschikte weg, de beste in Engeland voor ons doel, is een route die om de North Pennines heen loopt, door en boven Teesdale en Weardale langs. De breedte van de weg, de afwisseling en frequentie van de bochten, het goede zicht, het weinige verkeer en de duizelingwekkende uitzichten – als je tenminste je blik even kunt afwenden van de bocht waar je je op dat moment in bevindt – dat alles is in onze ogen uniek. Het is wel een flink stuk rijden. Zo moet je eerst via een boot of tunneltrein bij Londen zien te komen, en daarna duurt het nóg vijf uur. Heb je de stoelen van de Performante Spyder gezien? Emmers zijn het, niets meer, niets minder. Stoelen van koolstofvezel die goed zijn voor een gebutst achterwerk en helse kramp in de schouders. Die van de Urus, daarentegen, zijn verstelbaar in talloze posities en hebben een massagefunctie. Met de radar-cruisecontrol op ongeveer de maximumsnelheid voor auto’s met aanhangers is zijn motor een en al efficiëntie en stilte, met nog ongeveer 90 procent van zijn potentieel beschikbaar (een metertje geeft dat aan). De stereo, de navi en hulpmiddelen voor de bestuurder zijn allemaal uit het hoogste Audi-segment. Met de Urus of met de Performante over de snelweg: wat zou jij kiezen?

Een Lambo op een aanhanger?

Bij Lamborghini hadden ze hun bedenkingen bij het slepen op een open aanhanger. Ze waren bang dat mensen zouden denken dat de auto pech had gekregen. Nou, als je pechdienst Lamborghini-SUV’s als sleepauto’s gebruikt, mag je wel wat vragen gaan stellen over het jaarlijkse abonnementsgeld. Bovendien wilden we onszelf de scoop niet laten ontnemen door viraal te gaan op social media. Gelukkig kwam maar één plaatje van onze bizarre combi op Instagram terecht. Supercar-spotters zitten blijkbaar in Monte Carlo en ­Knokke, en niet bij wegrestaurant Trowell Services op de Britse M1.

De T6-trailer van Brian James is geweldig. Zijn hydraulisch kantelende oppervlak en de nose lift van de Huracán voorkomen dat de splitter lelijk over de grond schraapt. De wielen van de aanhanger steken niet uit, wat inhoudt dat hij niet breder is dan de (op zich al erg brede) Urus. We kunnen er dus op vertrouwen dat als we de Urus door een smalle doorgang manoeuvreren, de aanhanger zonder rampen zal volgen.

Het gewicht doet de Urus helemaal niets

Wat betreft het gewicht slaat de schrik je om het hart: de Huracán met volle tank weegt 1.600 kilo, de aanhanger is 900 kilo, met daarbij natuurlijk nog het gewicht van de Urus zelf, 2.200 kilo – alles bij elkaar toch bijna vijf ton. Maar het is een eitje voor hem. Op de M1 doen we na een stuk met werkzaamheden een dragrace met rollende start van 60 naar 100 km/u, en het lukt de twin-turbo V8 met z’n 650 pk om de Jaguar F-Pace van de cameraploeg te verslaan. Terwijl hij dat doet, loeit hij er flink op los. De rest van de tijd houdt de motor zich echter zoevend op de achtergrond. En verbazingwekkend genoeg zijn de banden ook behoorlijk stil, dus het kost de B&O-installatie geen moeite om erbovenuit te komen. We zouden zomaar vergeten dat we überhaupt een aanhanger achter ons hebben. Behalve dan dat we iedere keer weer verbaasd zijn om te zien dat de kont van een supercar onze hele achteruitkijkspiegel in beslag neemt. (We hebben hem er op die manier op gezet om het gewicht van de V10 zo dicht mogelijk bij de assen van de aanhanger te plaatsen.) En stel je ook de verbaasde blikken voor van de mensen die een gele Lamborghini op volle snelheid achteruit zagen rijden op de middelste rijbaan van de M1.

To the trailer park!

Onder het voorwendsel ‘Wat doen SUV-bezitters met hun SUV?’ zei onze hoofdredacteur dat we ons toch echt onder het caravanvolk moesten begeven. We rijden daarom naar de camping van de Britse Caravan and Motorhome Club in Teesdale, waar de mensen naar ons toe belachelijk vergevinsgezind zijn, terwijl wij hun huisjes op wielen altijd genadeloos op de korrel hebben genomen. Ze zijn onder de indruk van de gele Huracán. Ze merken echter niet, al staat het er met grote letters op, dat onze tweede auto ook een Lamborghini is. Als we dat zeggen, zijn ze verpletterd.

‘Supercar-spotters zitten blijkbaar in Monte Carlo en Knokke, en niet bij wegrestaurant Trowell Services’

Even overwegen we om ons zielige kleine tentje hier op te zetten en er de nacht door te brengen. Maar we willen vroeg opstaan om de Huracán op de hei verderop zijn ding te laten doen. Een koude start in om het even welke van deze Lamborghini’s veroorzaakt wat wij autojournalisten contractueel moeten omschrijven als ‘een verkwikkende ontlading van uitlaatherrie gelardeerd met een salvo van pruttelen en knallen’. En dat zou wel heel onbetamelijk zijn jegens een hele weide vol mensen in dunwandige onderkomens die op zoek zijn naar rust en ontspanning. Dus poetsen we ’s avonds de plaat en gaan naar een hotel.

Monsterlijke reputatie

De volgende ochtend vroeg vormt een parkeerplaats langs de B6282 de toegangspoort tot de Performante. Hij rolt van de aanhanger, doet een warming-up en gaat op weg om zijn werk te doen. Er is veel geschreven over de zinderende circuitprestaties van de Performante-met-dak, zoals een rondetijd op de Nordschleife die veel mensen niet geloofden. Daar was zijn actieve aerodynamica ongetwijfeld mede debet aan. Maar bij gewone snelheden dragen veel van zijn andere eigenschappen bij aan een aangenaam leven.

Een ode aan de atmosferische motor

We beginnen in de Strada-stand. Niet in de Sport-stand, en al helemaal niet in de Corsa-stand. De motor is werkelijk overdonderend. Het is een betoverende, liefdevolle, onvergetelijke ode aan natuurlijke aanzuiging. Lieve hemel, laten we ervoor zorgen dat die ode geen requiem wordt. We kunnen het toch niet laten gebeuren dat dit soort motoren niet meer gemaakt worden? Zuigers moeten in staat zijn om bij 8.500 tpm in een vrije val te raken, vlinderkleppen moeten zoveel lucht doorlaten als de van nature aanwezige druk dicteert, en de uitlaten mogen eigenlijk gewoon niet worden belemmerd door de dempende werking en de inertie van turbo’s.

De V10 van de Lamborghini geeft onmiddellijk en aanstekelijk blijk van zijn felheid, zelfs als hij nog nauwelijks op gang is, en smijt de auto door het midden van zijn toerenbereik. En dan, als je aan turbo’s gewende vingers bij 6.000 tpm onwillekeurig naar de flipper reiken om op te schakelen, bereikt deze indrukwekkende tiencilinder een heel nieuwe fase van overdonderende kracht en beukt hij je voorwaarts. Pas na nog eens 2.500 tpm aan motorgeweld is zijn helse vermogen eindelijk ingetoomd. Vervolgens bedien je die flipper en grijpen de tandwielen weer in elkaar voor een volgende magische cyclus in een hogere versnelling.

Hoe rijdt de Lamborghini Huracán Performante?

Er komen bochten aan. De koolstof-keramische remmen nemen een hap uit de snelheid, en de auto duikt er vol in. In de bochten gedraagt hij zich majestueus, zonder ook maar een seconde zijn beheersing of gretigheid te verliezen. Oh, als je echt je best doet, zal hij in een vochtige tweede-versnellingsbocht heus zijn achterkant omgooien. Maar zelfs dan blijft hij ingetogen. Meestal heeft hij gewoon grip, zelfs bij snelheden waar de aero niet veel kan bijdragen – de asymmetrische ALA wordt alleen geactiveerd in de Corsa-stand, die we niet gebruiken; omdat de schokdempers dan worden strakgetrokken in een mate die op deze weg domweg onverstandig is. In de Corsa-stand stuurt hij ook directer, zodat er minder stuuromwentelingen nodig zijn. Maar we blijven een voorkeur houden voor de Strada-stand. De lagere ratio zorgt ervoor dat je handen bij hobbels in de weg geen onbedoelde stuurbewegingen maken. Het lijkt een beetje op hoe de besturing van Ferrari’s in de jaren negentig werkte, en daar denken we met veel plezier aan terug. De vering en demping van de Performante zijn op deze manier soepel genoeg om op deze hobbelige ondergrond ontspannen te kunnen blijven ademen.

Wat de Performante, even los van de enorme g-krachten in de lengte- en de breedterichting, tot zo’n genot maakt, zijn de sterke sensaties die hij je bezorgt. Je voelt hoe de banden hun grip aanpassen wanneer eerst de voor-, dan de ­achteras een bobbel of een kuil te verwerken krijgt, en de motor neemt bezit van je zenuwstelsel en je middenoor. We hebben vanzelfsprekend het dak omlaag gedaan om het genot bij iedere snelheid nog groter te maken. Alles aan deze auto ademt zinderende beweging.

Nu is het de beurt aan de Urus

Uiteindelijk keren we terug naar de parkeerplaats waar we zijn begonnen en gaat onze hartslag langzaam weer richting rust. Het ligt voor de hand om de Urus nu even van zijn aanhanger te verlossen en te kijken hoe hij zich op deze wegen gedraagt. Ook híj kan krankzinnig snel zijn. Het is de snelste SUV die er te koop is. Zijn enorme gewicht lijkt niets af te doen aan zijn bezieling. Dankzij de verheven ondersteltechniek van de VW Groep, in combinatie met een of twee unieke aanpassingen van de Lamborghini-divisie, vertoont hij waanzinnig veel grip, helt hij heel weinig over, is het onderstuur tot een minimum beperkt en bieden zijn vering en demping toch behoorlijk comfort. Al is er een belangrijk kritiekpunt: hij mist dat onbenoembare dat snelheid écht opwindend maakt. De besturing en de motor voelen gedempt, de pedalen zijn vaag in hun respons.

‘Bij 6.000 tpm bereikt deze indrukwekkende tiencilinder een heel nieuwe fase van overdonderende kracht’

Een geweldige auto, maar het is geen echte Lamborghini

Kijk, de Urus is natuurlijk een weergaloze auto. Op de snelweg is ie, zelfs met een aanhanger, ongelooflijk stil en comfortabel, de bestuurder hoeft bijna niets te doen. Hij vervoert vier inzittenden en al hun spullen over zo’n beetje ieder soort terrein. En op rechte stukken en in bochten weet hij 99 procent van alle sportauto’s bij te houden. Naar zo’n beetje iedere redelijke maatstaf kan de Urus alles. Maar dat is het ’m nou juist. Een Lamborghini is een Lamborghini door wat hij níét kan. Je kunt er je kinderen en je spullen niet in kwijt, hij vertroetelt je niet, hij is niet tot kalmte te manen, hij kent geen compromissen, hij blijft eisen aan je stellen. En hij kan al helemaal niet onopvallend rondrijden. De Urus kan het allemaal wél. Mensen zágen niet eens dat het een Lamborghini was. Hij is normaal gezien vrij stil, met het beschaafde, generieke geluid van een V8 met 90-graden krukas en turbo’s. Die omschrijving van die ‘verkwikkende ontlading van uitlaatherrie’ en dat ‘salvo van pruttelen en knallen’ is in werkelijkheid geheel kunstmatig: het gebeurt alleen bij een koude start en in de agressievere rij-modi. De motor van de Performante daarentegen is één en al karakter, onder alle omstandigheden.

De Urus brengt je waar je heen wil, de Huracán brengt je in vervoering

Met het uiterlijk van de Urus is ongeveer hetzelfde aan de hand: wat betreft belijning en proporties is het een gewone SUV, met een hoop gekunstelde ­vouwen en plooien om de aandacht te trekken. De Huracán heeft de ware Lamborghini-proporties, waardoor hij kan bogen op dat authentieke, kalm glooiende plaatwerk van het merk. De blauwe auto kan een heleboel dingen op grootse wijze, maar hij dóét niks met ons. De gele auto is eigenlijk vooral nutteloos, maar hij verovert je hart om wat hij is. En toch: vandaag heeft de eerste auto ons naar de weg gevoerd waar we hebben genoten van het beste dat de tweede auto te bieden heeft, en daar zijn we hem dankbaar voor. Met dank aan Jackie en het team van de CAMC-camping in Teesdale. Wil jij lezen hoe andere sportwagen/SUV-combinaties het deden, zoals de Porsche Cayenne turbo en GT3 RS? klik dan hier.