Autotest: Ford Explorer V6 Limited AWD

Ford geeft de concurrentie het nakijken door de Explorer op een geheel nieuwe leest te schoeien.

 

Waar is de tijd gebleven van de echte Amerikaanse SUV: zo groot om de zon te verduisteren en nauwelijks doorontwikkeld sinds de uitvinding van de paardenkoets? De originele Ford Explorer was een enorm succes in de VS, maar toen de auto eind jaren negentig naar Europa kwam, ging ie al snel met de staart tussen de benen huiswaarts. De brandstofprijzen en duistere ongelukken als gevolg van vaagheden met banden deden ‘m uiteindelijk de das om. De kwestie had zijn weerslag op de hele Ford-organisatie, toen de storm was geluwd wilde iedereen de auto zo snel mogelijk vergeten.

 

Nu is het tijd voor een heel nieuwe Explorer. Groot is ie nog steeds. Zelfs in vergelijking met een Q7 is het een dikzak. Het is nog maar de vraag of hij via officiële kanalen naar de Benelux zal komen, maar er is vast wel een specialist die er been in ziet, dus liefhebbers hoeven niet te kniezen. Op zich zou het geen slechte keuze zijn, want de Explorer is nu een heel beschaafde auto. Veilig, goed afgewerkt en niet eens zo tenenkrommend dorstig.

 

Ook is de carrosserie aangepast. De keuze voor een zelfdragende heeft er in ieder geval toe geleid dat de wegligging en het comfort erop vooruit zijn gegaan. Sterker nog: je kunt gerust stellen dat het een verschil tussen dag en nacht is ten opzichte van z’n voorganger.

 

De regie ligt overduidelijk bij de bestuurder. Was het voorheen zo dat je maar moest zien waar je uitkwam als je aan het stuur draaide, nu wijst de neus precies de kant op die jij aangeeft. De besturing is uitgebalanceerd en ook het zijwaarts rollen van de carrosserie blijft binnen de perken. Messcherp mag je het overigens nog steeds niet noemen. De Explorer is duidelijk op comfort gericht en dat gaat ‘m prima af.

 

De V6 geeft met een mooie roffel aan dat hij bij de les is, en de automatische zesbak is daar ook op afgestemd. De eerste versnelling heeft een lage overbrenging voor terreinrijden, de zesde is een sterke overdrive voor rustig tokkelen op de snelweg. Ook op besneeuwde ondergrond zorgden de vierwielaandrijving en de grof geprofileerde banden ervoor dat we niet voor verrassingen kwamen te staan.

 

De genoemde V6 heeft 3,5 liter en dat is het standaardblok. Gek genoeg kun je tegen bijbetaling een lichtere aandrijving krijgen, in de vorm van een viercilinder met tweewielaandrijving. Die motor is trouwens niet misselijk, wij kennen hem als de EcoBoost turbomotor met 240 pk uit de Ford Mondeo. Die heeft lekker veel koppel. Het voordeel is dat de prestaties ten opzichte van de V6 niet minder zijn, maar het verbruik wel. Het is echter de vraag hoe veel Amerikanen willen betalen voor minder cilinders.

 

De Explorer is geen kleine jongen en gelukkig wordt de ruimte goed benut. Op elke van de zeven stoelen zit je prima, de twee achterste zijn apart van elkaar op een futuristische manier elektrisch neer te klappen. De afwerking van het interieur is goed voor elkaar. De topversies hebben een hele batterij aan knoppen op het dashboard, ook een touchscreen, een draadloze verbinding voor allerlei media-apparatuur en voice-control horen bij de uitrusting.

 

Dat laatste gadget begrijpt overigens alleen maar het knauwerige taaltje van de Amerikanen. Gelukkig geldt dat niet voor Ford zelf, want ze hebben goed geluisterd naar de wensen van klanten uit andere werelddelen.