Mercedes-AMG G 63 vs Porsche GT2 RS vs BMW M2 Competition

Het ontbreekt de heerlijk letterlijke Duitse taal niet aan woorden om iemand voor watje uit te maken. Wat dacht je bijvoorbeeld van Schattenparker, ofwel ‘iemand die zijn auto in de schaduw probeert te parkeren’? Kan beter, zeg je? Je bent echt een Beckenrandschwimmer, ‘iemand die alleen maar langs de randen van het zwembad zwemt’. Als je die uitslaande allergie van onze oosterburen voor angst en voorzichtigheid kent, is het niet verwonderlijk dat Duitsland een enorm aanbod aan beangstigend intimiderende auto’s heeft. Welkom bij Team Deutschland, vrij letterlijk über alles. De battle van vandaag: Mercedes-AMG G 63 vs Porsche GT2 RS vs BMW M2 Competition.

Ein…Zwei…go!

We bevinden ons hier hoog in de wolken, want we zouden wel heel ­gedetailleerd kunnen vertellen hoe deze drie auto’s zich op het supersaaie stuk snelweg vanuit hun vaderland hebben gedragen, maar daar kopen we weinig voor. Dat de Porsche 911 GT2 RS op zijn met 700 pk gezegende achterwerk een halve veranda met zich meedraagt, weerhoudt hem er niet van maar 9,7 l/100 km te gebruiken. De nieuwe BMW M2 Competition is als cruiser nogal stug en lawaaiig.

We hebben een heel aantal wedstrijdjes georganiseerd, en we kunnen bevestigen dat het heel wat minder tijd kost om uit de nieuwe Mercedes-AMG G 63 te stappen, een rondje om zijn hoekige carrosserie te lopen, een kaartje bij de tolpoort te trekken en dan weer in zijn weelderige cockpit te stappen en weg te rijden, dan om de zespuntsgordel van de Porsche 911 GT2 RS los te maken, in de van koolstofvezel gemaakte stoel naar buiten te hangen om een bonnetje uit de automaat te pakken en alle zes gespen vervolgens weer vast te klikken.

Een indrukwekkende pas

Inmiddels zijn we in Zwitserland, op de bochtige maar prachtige route tussen Duitsland en ons einddoel, het Circuit de Charade. We rijden over de Gott­hardpas, in de onderbuik van Zwitserland, tegen de Italiaanse grens aan. Hij slingert op een hoogte van 2.100 meter over de Alpen, en het landschap is zo indrukwekkend dat je je er klein door voelt, alsof de nietige mens eigenlijk niet het recht heeft om dit grillige landschap met rotspartijen en kale struiken te doorkruisen. En met koeien. Koeien die denken dat ze klimgeiten zijn en tegen de hellingen staan te herkauwen, terwijl hun bellen lukraak door elkaar klingelen. Maar los van het runderklokkenspel is het beangstigend stil op de Gotthard, totdat een Duitse prijsstier de vredige stilte verstoort.

Stelletje aso’s

We vermoeden dat iemand bij Porsche heeft bedacht dat de GT3 RS de niche van uitgeklede 911’s met lekker veel downforce al aardig bedient, en dat een model dat gedempt wordt door twee forse turbo’s misschien niet aantrekkelijk genoeg zou zijn. En dus kwam er een titanium uitlaat die uitmondt in twee enorme pijpen. Het resultaat is een waanzinnige bak herrie die niet zozeer een overtreding van de dB-normen in het verkeer is, als wel een soort luchtaanval. Het is een effen en kakofonisch gerochel, rauw en flatulent, eerder een schonkige top fuel-dragster dan een volmaakte uitgebalanceerde zes­cilinder boxermotor. We kunnen er maar beter vandoor gaan voordat er hier hele rotsmassa’s naar beneden gaan komen. Sorry, koeien.

‘We kunnen er maar beter vandoor gaan voordat er hier hele rotsmassa’s naar beneden gaan komen. Sorry, koeien’

Wat dachten ze dan in Zuffenhausen?

Logisch dat we ons vooral aangetrokken voelen tot de snelste Porsche die ooit gemaakt werd. Wat is in godsnaam de bedoeling geweest? Een Kever met 700 pk die meer koppel levert dan een Aventador S, en dan ook nog alleen maar aan de achterwielen. Het is een onopgesmukte 911 Turbo en hij boezemt ons angst in. Maar goed, wij zijn dan ook een stel Handschuhschneeball­werfer, ‘mensen die met handschoenen sneeuwballen gooien’. Oh nee. We vreesden dat het zou gaan regenen. Laat het alsjeblieft niet gaan sneeuwen.

Barbaars goed

De extra’s op de GT2 maken het allemaal iets minder intimiderend: Smurfin ontmoet The Texas Chain Saw Massacre. Het interieur is uitgedacht door Quentin Tarantino. Dit exemplaar heeft 14.000 kilometer op de teller staan en het rode suède van het knoploze koolstofvezel stuur heeft een viezig bruin kleurtje gekregen door vele klamme handen. We pakken het stuur, trekken voor de zekerheid nog even aan de veiligheidsgordel, halen onze voet van het robuuste rempedaal en schieten er als een kanonskogel vandoor. Er gaat maar één gedachte door ons hoofd: wat geweldig dat iets wat zoveel op een raceauto lijkt, gewoon op de openbare weg mag rijden.

De Porsche 911 GT2 RS is betoverend

Het is aangenaam, maar ook een tikkeltje triviaal, om vast te stellen dat de GT2 lekker en sprankelend stuurt en zich ondanks zijn intens sportieve onderstel magnifiek beheerst gedraagt. Het is net zoiets als vol bewondering naar het stiksel van je parachute kijken alvorens een HALO-sprong uit te voeren boven Pyongyang. Behalve dan dat dit veel sneller gaat. Eigenlijk is deze reis alleen maar de aanloop naar de ware test, maar één keertje alle versnellingen doorlopen kan geen kwaad, jij Zebrastreifenbenutzer – ‘zebrapadgebruiker’.

Op de weg die omhoog slingert naar de oude, beklinkerde Gotthardpas zijn er voldoende rechte stukken om de stuwkracht van de RS te ondergaan – de term ‘acceleratie’ is veel te mild om de kracht aan te duiden die dit monster weet op te roepen. Het opschakelen gaat fluweelzacht. De snelheid is betoverend. Maar niet verslavend.

Doodsangsten

We hebben onszelf wijsgemaakt dat de Porsche 911 GT2 RS meer op zijn plaats is op de weg dan de GT3 RS, omdat je in het echte leven zelden in staat bent om de natuurlijk ademende versie zijn 9.000 tpm aan te laten tikken. De boost van de GT2 krijg je eerder… maar al even snel moet je weer gas terugnemen. Hij is meesterlijk in wat hij doet: hij laat je nu juist meer voelen dat je lééft dan voorheen, toen hij niet geheel onterecht Widowmaker werd genoemd. Maar we zouden nu eigenlijk liever een auto willen uitproberen die een grijns op ons gezicht tovert, niet een die ons aan het vloeken brengt.

De Benz lonkt

De Mercedes-AMG G 63 heeft zich bij ons gevoegd. ‘Ik ben echt helemaal gek van die auto’, zegt zijn bestuurder. Een andere collega is uit de M2 gekomen om een stuk in de AMG te rijden. ‘Is dat een alcantara stuur met afgevlakte onderkant?’ zegt hij terwijl hij bijna over zijn nek gaat. Vervolgens druipt hij weer af naar zijn opgekropte BMW. We laten de ander achter bij de Porsche met z’n ingewikkelde hexagordel en z’n zweterige stuur, en blazen ervandoor in de Benz.

Opgelet, Taylor Swift – dit is pas jezelf opnieuw uitvinden. Een spiksplinternieuw, speciaal ontworpen onderstel, uitgerust met de allernieuwste snufjes van Mercedes, bekroond met een 121 millimeter bredere en onverwoestbare G-klasse-carrosserie. Het enige dat hij gemeen heeft met zijn voorvaderen, zijn de deursloten – inclusief hun geluid alsof je een geweer laadt – maar de typische ‘militaire chic’ is gehandhaafd gebleven.

Aller erop en eraan

De bestuurder torent hoog op zijn multigemotoriseerde troon en kijkt uit over buitensporige breedbeeldschermen uit de S-klasse en ouderwetse uitstulpende richtingaanwijzers. Tussen de voorruit en de motorkap zit weinig ruimte, de voorruit is een plat insectenkerkhof. Voor de eerste keer kun je allebei je ellebogen kwijt, en hij heeft uitsparingen om je smartphone op te laden – voor de meeste kopers veel belangrijker dan de drie tuimelschakelaars om de sperdifferentiëlen te bedienen. Naast je knieën zitten nog meer knoppen, die we kennen van AMG’s die minder hoogteziekte veroorzaken. Knoppen voor een stijvere afstelling van de ophanging, om de vier uitlaatpijpen te ontkurken en pure cafeïne in het 585 pk sterke hart (uit de AMG GT R) te injecteren.

De Mercedes-AMG G 63 produceert het mooiste geluid

Voorheen werd de V8 van de G 63 een tikkeltje afgeknepen, omdat zijn onderstel het geweld nauwelijks aankon, maar dit keer zijn de Verstandigen duidelijk geweerd uit de AMG-fabriek. Dit is misschien wel de AMG-belevenis pur sang, en de Speed Week-deelnemer met het mooiste geluid. Trap het gaspedaal in en het ding begint ronkend te steigeren, waarbij de reservewielbak achterop bijna het asfalt raakt.

Denk maar niet dat hij echt helemaal volwassen is geworden – er zit meer speling in de besturing dan bij de auto’s uit een jaren-zestig Hollywood-achtervolging, de tractiecontrole is toegeeflijker dan een lerares uit de Victoriaanse tijd en de gigantische luchtweerstand brengt je eerder tot stilstand dan de remmen. We gingen ervan uit dat we een hekel aan de G zouden hebben. We dachten dat het een nutteloos anachronisme zou zijn met veel te veel spierballen: Dan Bilzerian op lichtmetalen wielen. Maar in weerwil van zijn vulgariteit is hij aanstekelijk goed. En ook zeer comfortabel. We nemen ons voor om ermee over saaie Franse autoroutes te gaan scheuren en stappen over op de M2.

Dit is een succesformule

We rijden nu over de Gotthard. Smal, weinig grip en soms slecht overzicht. Met een mini-M zouden we hier de koning te rijk moeten zijn. Maar ho even. De nieuwe BMW M2 Competition is eigenlijk een opgepepte 1-serie, voorzien van een iets teruggetunede 3,0-liter twin-turbo S55-motor uit de M4, plus diens koolstofvezel stabilisatorstang op de vooras voor strakker weggedrag. De huidige M4 is een opgewonden standje. Dat zijn motor hier 410 pk en 550 Nm (40 pk en 85 Nm meer dan de gewone M2) mag ophoesten bij een kortere wielbasis, is een afschrikwekkende gedachte op een plek waar de diepte van de ravijnen in minuten worden gemeten, niet in meters.

De BMW M2 Competition is de beste M sinds de introductie van de turbo’s

We hadden ons geen zorgen hoeven maken. De Competition heeft de juiste motor – het zijn de eigenzinnige versnellingsbak en het differentieel van de M4 waardoor hij wat, eh… frivool wordt bij nattigheid. Zelfs met de automaat-met-flippers met een prijskaartje van 2.500 euro, die we maar al te graag zouden inruilen voor dat bedrag in contanten en de handbak, is de M2 meegaand en betrouwbaar. Hij neemt de bochten met meer bite, en hij reageert merkbaar alerter op het gaspedaal. Hij klinkt zelfs authentieker dan welk M-model van de afgelopen jaren dan ook. In onze ogen is dit de beste M sinds BMW op turbo’s overstapte – minder bruut geweld, uitgebalanceerder. Uiteindelijk helemaal niet zo angstaanjagend, zelfs voor een Warmduscher – die term hoeven we waarschijnlijk niet voor je te vertalen. Drie opmerkelijke auto’s van de oude stempel, die allemaal hun klasse ontstijgen. Een coupé-voor-golfspelers die zich gedraagt als een supercar, een verklede hatchback met 400 pk en een legerauto die zich deftig voordoet. Als je ze niet het vereiste respect betoont, zijn ze stuk voor stuk vurig genoeg om je polsslag te laten galopperen. Maar laten we in ieder geval afrekenen met de mythe dat Duitsers geen gevoel voor humor zouden hebben.

Porsche 911 GT2 RS Motor 3.800 cc zes­cilinder boxer biturbo 700 pk 750 Nm Aandrijving achterwielen 7v automaat Prestaties 0-100 km/u in 2,8 s top 340 km/u Verbruik (gem.) 11,8 l/100 km 269 g/km CO2 G Label Gewicht 1.470 kg Vermogen/gewicht 476 pk/ton Prijzen € 354.500 (NL) € 291.706 (B)

Mercedes-AMG G 63 Motor 3.982 cc V8 biturbo 585 pk 850 Nm Aandrijving vier wielen 9v automaat Prestaties 0-100 km/u in 4,5 s top 220 km/u Verbruik (gem.) 13,2 l/100 km 299 g/km CO2 G Label Gewicht 2.560 kg Vermogen/gewicht 228 pk/ton Prijzen: € 231.550 (NL) € 156.211 (B)

BMW M2 Competition Motor 2.979 cc zescilinder biturbo 410 pk 550 Nm Aandrijving achterwielen 7v automaat Prestaties 0-100 km/u in 4,4 s top 250 km/u Verbruik (gem.) 9,2 l/100 km 209 g/km CO2 G Label Gewicht 1.550 kg Vermogen/gewicht 264 pk/ton Prijzen € 99.995 (NL) € 64.300 (B)