Zelfs bij de meest gerenommeerde fabrikanten ter wereld is het niet altijd alles goud wat er blinkt, zo blijkt uit de nieuwe Mercedes GLK.
In alle eerlijkheid: wij hadden het nooit zo op de Mercedes GLK. Een kleine versie maken van een groot model werkt meestal niet zo best, zeker niet als dat voorbeeld de GL is, naar onze mening toch al bepaald niet het fraaiste dat van de Mercedes-tekentafels is komen rollen. De GLK was een beetje te veel een Barbie-SUV, of zo’n type dat altijd in een trainingsbroek loopt maar nooit sport – je begrijpt wat we bedoelen. Dat idee ging snel overboord toen we oog in oog stonden met de nieuwe. Het gekke is: zo wereldschokkend zijn de verschillen met de vorige niet en toch oogt de nieuwe vele malen volwassener, minder als een miniatuur-terreinauto maar als iets dat echt zo bedoeld is.
En dan dat interieur: mooi! Helder en overzichtelijk ontworpen, geweldig afgewerkt en een sfeer die je onmiddellijk het idee geeft dat het kopen van dat ene staatslot het beste is dat je ooit hebt gedaan. Zelfs de stoelen (op de een of andere wonderlijke manier zitten wij zelden lekker in een Mercedes; het zal onze bochel zijn) zitten uitstekend.
Dan gaat er opeens van alles mis. Direct na het starten van de motor vult de cabine zich met een overheersend dieselgeronk. Oké, koude dieselstarts zijn zelden subtiel, maar dit hebben we toch een tijdje niet meer meegemaakt. Meteen na het wegrijden vragen we ons af of we niet per ongeluk toch een handbak hebben meegenomen – waarom schakelt hij niet op? Hebben we per ongeluk een sportstand geselecteerd, of zo? Nee, ook al niet. Ah, eindelijk wordt er geschakeld – al lijkt het ook wel een eeuwigheid te duren voor hij de tweede versnelling gevonden heeft. Wat ís dit?
De besturing kan evenmin bekoren. Veel te licht, totaal gevoelloos, rond de middenstand gebeurt niets – alsof je een terreinwagen van twintig jaar terug rijdt. Nu geloven we best dat je met een GLK ook een heuveltje of een zandpad kunt nemen, maar dit gaat nergens meer over. We hoopten van harte dat alles zou wennen, maar dat deed het niet. De ergernis over de stroperige automaat die alle fut uit de motor haalt, de motorherrie die niet past in zo’n chic apparaat en de levenloze besturing, het nam alleen maar toe. Onderstel, ruimte, comfort – het is allemaal dik in orde. Maar voor (we hadden een nogal riant volgehangen exemplaar) 70 mille verwachten wij, zeker van een merk als Mercedes, aanzienlijk meer.
Mocht je in de markt zijn voor een SUV in deze maat, dan zul je zeker ook de X3 van BMW en de Q5 van Audi overwegen. En van beide zul je concluderen dat ze simpelweg beter zijn als diesel. Werk aan de winkel voor Mercedes dus.
Reacties