Nissan Leaf e+ Tekna

Een van de grotere succesverhalen op het vlak van enigszins betaalbare elektrische auto’s is natuurlijk de Nissan Leaf. De eerste generatie slaagde erin, ondanks het feit dat ie er niet uitzag en ongeveer 17 kilometer ver kwam op een lading, om mensen warm te laten lopen voor het idee van een alledaagse elektrische hatchback. De tweede Nissan Leaf maakte een reuzensprong wat betreft looks en reikwijdte, dat laatste dankzij een 40-kWh batterij. En nu is hier de Nissan Leaf e+, met maar liefst 62 kWh aan cellen in z’n bodem gepropt. De opgegeven actieradius volgens WLTP: 385 kilometer.

Dat is nog eens een waarde waar je wat mee kunt, en dus voelen we geen greintje range anxiety wanneer we met de nieuwe Leaf e+ vanuit Rotterdam vertrekken om een 200 kilometer lang rondje door Zeeland te maken. De Nissan Leaf e+ heeft tevens flink meer power dan standaard – 217 pk tegen 150 pk – dus als het vrijetijdsverkeer op de N57 een beetje doorrijdt, kan het zomaar nog leuk worden ook.

De Nissan Leaf is de bestverkochte elektrische auto

In 2018 kochten 5.300 mensen in de Benelux een Nissan Leaf (3.900 in Nederland), en over de hele wereld bezien is het de bestverkochte elektrische auto. Nu snappen we dat best, gezien het totaalpakket, maar toch… Wellicht zijn we verwend door al het moois met verbrandingsmotor dat je voor dit bedrag kunt kopen, maar als je ruim 45 mille aan een hatchbackje uitgeeft, mag ie toch wel een beetje luxueus aanvoelen? In de Leaf vind je veel harde materialen, de knopjes zijn ouderwets en goedkoop, en bij de ‘pook’ hebben we het idee dat je hond ’m er met een beetje volharding zo af zou kunnen kauwen.

Aan de andere kant heeft deze Tekna-topversie (die nog iets duurder is: 48 mille) wat aardige gestikte accentjes op het dashboard, en op de nepleren stoelen vind je een stijlvolle alcantara streep. De e+ komt altijd met een nieuw 8-inch infotainmentsysteem met onder meer Google Streetview en navigatie die je via een appje op je telefoon kunt instellen. Het oogt allemaal niet bijster modern – op zich een misser in een auto die een zeker gadgetgevoel moet opwekken – maar het werkt en voldoet.

De ProPilot had nog niet gehoeven

De Tekna is tevens uitgerust met Nissans Pro­Pilot, maar dat had wat ons betreft achterwege mogen blijven. Het is, laten we het vriendelijk ­zeggen, niet het meest geavanceerde rijhulpsysteem van het moment. Al na luttele seconden piept de Leaf dat je je handen aan het stuur moet houden (ook al heb je ze aan het stuur) en als je ’m z’n gang laat gaan, slingert hij hopeloos tussen de wegbelijningen. Verder gaat onze Nissan Leaf e+ uit het niets en zonder reden op de rem staan wanneer we in een langzaam rollende file van rijstrook wisselen, terwijl er achter ons een vrachtwagen nadert. Mooi hoor, technologie.

Rijden met één pedaal

Zo belabberd als het semi-autonome spul werkt, zo goed is Nissans idee om met één pedaal te rijden. Het E-Pedal-gaspedaal voorziet in stevige remwerking wanneer je het loslaat en zet de auto dan uiteindelijk compleet stil. Het gevolg is dat we het rempedaal alleen gebruiken als het echt nodig is, en dat is zelden. Dit went snel en is fantastisch, maar mocht je het niks vinden: het kan ook uit.

Bij kickdown komt de Nissan Leaf e+ uit zijn schulp. De acceleratie is pittig en plezierig, de besturing licht en direct, al staat het stuur voor ons wat ver weg. De binnenruimte is dik in orde. En zeker als we na 100 kilometer b-wegen (airco vol aan, Eco-modus uit) zien dat er nog maar 25 procent van ons energiebalkje af is, zijn we in onze nopjes. Maar de overige 100 kilometer van de route leiden over de snelweg, zodat we Rotterdam binnenrijden met amper 20 procent acculading. Ach, ook dat zal vast wel een keer wennen.

Specificaties Nissan Leaf E+ Tekna