Porsche Panamera 4S Diesel Sport Chrono

door Rory Reid Ze hebben ‘m gewoon naar z’n moer geholpen. Dat is de eerste gedachte die in me opkomt als ik de stoet gloednieuwe Panamera’s voor me zie. Aanvankelijk ben ik teleurgesteld, dan groeit er woede. Ik raak bozig, verward, vloek binnensmonds, en vraag me af wat het Porsche-designteam in hemelsnaam heeft gedacht toen het besloot de buitenkant van de auto zo toe te takelen.

Maar de Panamera is er toch juist beter uit gaan zien?

Toen ie werd gelanceerd, werd de oorspronkelijke Panamera bekritiseerd omdat ie zo lelijk zou zijn, maar ik was meteen gek op ‘m. In een wereld die geregeerd wordt door auto’s die zo esthetisch aantrekkelijk moge­lijk worden ontworpen als de budgetten en de bruikbaarheid maar toelaten, was ie een eenzaat – een trots baken van lelijkheid die juist daaraan z’n charme ontleende. In mijn ogen, dan. Maar hier, recht voor me, staat iets dat je zonder haperen mooi zou kunnen noemen. Dat zorgt dat mijn bloed gaat koken. Porsche heeft die enorme middenvinger op wielen onder handen genomen en ‘m mooi gemaakt. Het probleem, althans voor mij, is dat dit nieuwe model alle charme lijkt te hebben verloren die ‘m zo speciaal maakte. De enigszins vreemde voorkant is nu ge­­spierd en fraai geboetseerd, met mooie led-koplampen.

Gelukkig is het design nog steeds niet perfect.

Nee, en profil is ie niet bepaald een schoonheid. Ik denk en vind nog steeds dat ie eruitziet alsof ’s werelds beste experts in het openknippen en -snijden van auto’s twee voertuigen aan elkaar hebben gelast die slechts in de verte iets met elkaar gemeen hadden, en dat vind ik super – al mag je best met me van mening verschillen. Maar dan zie ik z’n achterkant, en die verpest alles.

‘Ze hebben hem verdorie mooi gemaakt en dat doet mijn bloed koken’

De vette bochel die ie ooit had, is weg, opgeruimd, ingeruild voor iets dat je alleen maar kan omschrijven als een aantrekkelijk kontje van een 911-broer. Hij heeft zelfs wat uitstulpingen, alsof ie ineens een heuse sportwagen is geworden. Het is allemaal zo politiek correct. De nieuwe Panamera is als Gérard Depardieu die zijn neus heeft laten ver­kleinen, of als Katie Price zonder haar enorme, oversized boezemtoevoegingen. Hij is heus prima, maar waarin zit ‘m de lol van prima?

Kun je die lol ontdekken op andere vlakken?

Gelukkig wordt, zodra je ‘m rijdt, duidelijk dat Porsche het niet heeft ge­­laten bij wat uiterlijke aanpassingen, maar ook de techniek onder handen heeft genomen. Daarbij springen de motoren het meest in het oog, en van die motoren is de 4S Diesel met voorsprong de opvallendste. Waar de vorige Porsche Panamera 4S Diesel het moest doen met een zescilinder, heeft deze nieuweling twee cilinders meer. Onder de kap ligt een 4,0-liter twin-turbo V8 die 422 pk en – nu komt het – een verbluffende 850 Nm aan koppel levert tussen 1.000 en 3.250 tpm, waardoor ie ‘s werelds snelste dieselende productieauto is.

Kun je überhaupt wel merken dat het een diesel is?

Eigenlijk niet. Op geen enkel moment geeft de 4S Diesel weg dat ie rijdt op spul waar de tractor van je ome Jan ook op rijdt. Hij is zijdezacht en soepel, produceert een lage, verleidelijke rommel uit z’n uitlaat, en – veel belangrijker – komt zo snel van z’n plaats dat je gaat twijfelen aan alle kennis die je in je leven hebt opgedaan omtrent diesels. Trap het gas in bij lage snelheden en de 4S Diesel gaat ervandoor als een bezetene. Van 0 naar 100 km/u gaat ie in 4,5 seconden, maar onze testauto was voorzien van het optionele Sport Chrono-pakket met launchcontrol, dus deed ie het in 4,3 seconden. Dit apparaat is in staat om vrijwel alles en iedereen in je achteruitkijkspiegel te laten verdwijnen, inclusief kleine, op snelheid gebouwde sportauto’s met een Carrera-badge op de achterbumper.

Er zijn meer snelle auto’s. Wat maakt de 4S Diesel een unieke ervaring?

Al snel ontdek ik dat het geen zin heeft om de Porsche Panamera 4S Diesel te rijden als een willekeurige andere snelle auto. Hij heeft geen puf meer boven de 3.500 tpm, dus het is zaak om heel snel door te schakelen met de achttraps PDK-bak. Na een paar pogingen went dat onverwacht snel en word ik voortgestuwd door een acceleratiegolf die ik nog nooit in een diesel heb gevoeld. Natuurlijk wil ik weten hoe ver ik ‘m kan opjagen.

‘Welke krachten zijn hier aan het werk? Natuur­kunde? Dat lijkt me niet. Hekserij? Misschien’

Op de Autobahn, in de vijfde versnelling, begraaf ik het gaspedaal zo diep mogelijk. De naald van de snelheidsmeter klimt omhoog. Als je je rechtervoet lang genoeg blijft strekken, moet je uiteindelijk 285 km/u bereiken.

Is de Porsche Panamera 4S Diesel dan vooral bedoeld voor de Autobahn?

Aanvankelijk ga ik er nog van uit dat de Panamera al die snelheid alleen zal weten op te hoesten en te gebruiken op lange rechte stukken, maar daarin krijg ik on­­gelijk. Even later rijd ik op het bochtigste asfalt dat Beieren te bieden heeft, en mijn mond valt open van verbazing als ik merk hoeveel snelheid hij in de bochten aankan. Ik doe het eerst rustig aan, in afwachting van het onderstuur dat me in de richting van flora en/of fauna zal torpederen, maar de Porsche geeft me heel speels heel veel grip. Ik druk dan door, en ontdek dat hij het niet alleen makkelijk aankan, maar dat ie ook veel scherper instuurt dan je van iets van deze grootte zou mogen verwachten. Welke krachten zijn hier aan het werk? Natuurkunde? Dat lijkt me niet. Hekserij? Misschien. Maar om realistisch te zijn, is het uiteraard een combinatie van het nieuw ontworpen onderstel van de Porsche Panamera 4S Diesel (vooral gemaakt van aluminium, maar stijver en lichter dan bij de vorige generatie), de luchtvering met drie kamers en – wellicht het meest interessant – het nieuwe achterwielbe­sturingssysteem. Onder de 50 km/u sturen de voor- en achterwielen in tegengestelde richtingen, waardoor de draaicirkel krapper wordt. Boven die snelheid draaien ze in dezelfde richting, zodat de stabiliteit wordt vergroot.

Remmen is ook een belangrijk onderdeel van hard gaan.

Het stoppen is wat minder interessant dan het zou kunnen zijn – gezien het formaat van de Porsche Panamera 4S Diesel, en z’n gewicht van 2.125 kilo. Zes remklauwen omarmen 360 millimeter grote giet­ijzeren schijven voor, waar er vier de achterste schijven van 330 millimeter te pakken nemen. Hij remt goed, hoewel de wetenschap uitwijst dat dat eigenlijk niet kan. Terwijl ik probeer mijn innerlijke Senna te bedwingen, herinner ik mezelf eraan dat de 4S Diesel niet eens de snelste Panamera is. De Turbo reed een ronde op de Nürburgring in 7 minuten en 38 seconden, maar ik ben er niet zo van overtuigd dat de Turbo de 4S Diesel als een dooie pier achter zich zou laten – en al helemaal niet waar het bochtig wordt. Dit is, onafhankelijk van welke motorisering je kiest, een auto om voor uit te kijken.

Hoe zit het met z’n verbruik?

Nou, volgens Porsche is dat bijna onmeetbaar laag. Komt ie: wie zich een beetje inhoudt, zou 6,7 l/100 km moeten kunnen halen, met een CO2-emissie van 176 g/km. Het maakt me niet uit waarop ie loopt – als je in aanmerking neemt dat ie een Chevrolet Corvette het nakijken geeft, dan zijn deze cijfers absurd. De voornaamste kunst van de Porsche Panamera 4S Diesel is uiteraard z’n vermogen om niet alleen de bestuurder, maar ook de drie passagiers een leuke tijd te bezorgen. Ik raak de tel kwijt, zo vaak katapulteer ik mezelf uit een haarspeldbocht terwijl ik een shiatsu-massage onderga. Had ik achterin gezeten, dan zou ik bij deze snelheden hebben gebraakt, dat staat vast, maar eerst zou ik even hebben genoten van de hoeveelheid ­hoof­d- en beenruimte die er is – genoeg voor een gemiddelde NBA-basketballer, ­vermoed ik.

Het klinkt allemaal bijna te mooi om waar te zijn.

Uiteraard is niet alles perfect in de Porsche Panamera 4S Diesel. Het is een auto die een liefdesbaby moet zijn geweest van z’n designers, zo dik ligt het er allemaal bovenop. Waarom, bijvoorbeeld, zou een auto twee versnellingen hebben om de raampjes omlaag te doen? Ik maak geen grap – je kan ervoor kiezen om, als je wat harder op de knop drukt, het raampje sneller omhoog of naar beneden doen.

‘Simpelweg briljant. Ik wil zo ver gaan om te zeggen dat dit de beste performance-auto is in het luxesegment’

Waarom, nu we het er toch over hebben, zou Porsche ervoor hebben gekozen om de centrale ventilatie niet door middel van de menselijke hand te bedienen? Waarom moet ik een moei­zame weg afleggen in het aanraak­scherm (van 30 centimeter lang) om via virtuele joysticks een beetje frisse lucht in mijn richting te krijgen? En waarom, lieve help, heeft de Porsche Panamera 4S Diesel de optie om je stoel tegelijkertijd te verwarmen en te koelen? Dit is een auto, dames en heren, die letterlijk hete lucht in je achterste kan blazen, mocht je daar toevallig altijd al van hebben gedroomd.

Zijn er ook nog dingen in de auto die ik wel ga gebruiken?

Natuurlijk zijn er ook genoeg technologische gadgets die wel ergens op slaan. Er is wifi, je kunt tweeten terwijl je rijdt, en het optionele Burmester-audiosysteem is, zonder enige twijfel, het beste dat ik ooit heb gehoord. Die kleine dingen maken het hele pakket erg speci­aal – ondanks mijn gezeur. Uiteindelijk dan: hij heeft een simpelweg briljante motor. Ik wil zelfs zo ver gaan om te zeggen dat dit de beste performance-auto is in het luxesegment. Hij is zeker de beste dieselauto waarin ik ooit heb gezeten, vooral als het om prestaties gaat. Maar is dat genoeg om hem z’n uiterlijk – hoewel dat een vertekend beeld van de auto geeft – te vergeven? Ik vrees van niet. Ik heb mijn vierzits, vierdeurs snelle sedans graag met wat meer karakter. Porsche heeft de ultieme Panamera gebouwd, maar het is niet de Panamera die ik wil.

Motor
3.956 cc
V8 biturbo
422 pk @ 3.500 tpm
850 Nm @ 1.000 tpm

Aandrijving
vier wielen
8v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 4,3 s
top 285 km/u

Verbruik
6,7 l/100 km
176 g/km CO2
D-label

Afmetingen
5.049 x 1.937 x 1.423 mm (l x b x h)
2.950 mm (wielbasis)
2.050 kg
75 l (diesel)
495 / 1.304 l (bagage)

Prijzen
NL € 143.400 (25%)
B € 120.516

Het vonnis
Als je de nieuwe Panamera al iets kwalijk kun nemen, dan is het dat hij niet de oude Panamera is. Al die mooie nieuwe techniek in die goeie ouwe lelijkerd: dat was nog eens wat geweest