Test: Volkswagen Tiguan 2.0 TDI 4Motion

Volkswagen mag zich in zwaar weer bevinden, het weerhoudt de Duitsers er niet van gestaag door te gaan met het vernieuwen van modellen. De beurt is nu aan hun (geloof het of niet) bijzonder succesvolle midsize-SUV. We testen de okselfrisse Volkswagen Tiguan 2.0 TDI. Het is niet het opvallendste model van bepaald niet het opvallendste merk. Maar zeg nou zelf: wanneer zag jij voor het laatst een Volkswagen Tiguan? Tiguan, ja. Je weet wel: die wat kleinere maar ook weer niet heel kleine SUV die het midden houdt ergens tussen een opgeblazen Golf en een Touareg waar het ventiel uit is getrokken. Die. Het is geen wonder dat je ‘m niet direct scherp op je netvlies hebt (daar is ie domweg te ‘grijs’ voor), en ergens ook weer wel. De Tiguan is namelijk een joekel van een succes. Dat kun je rustig stellen als er inmiddels 2,8 miljoen van zijn verkocht. Nu scheelt het dat de Tiguan in niet minder dan 170 landen te koop is, al rijden de meeste (zo’n 60 procent) toch echt rond in Europa. Vooral in Duitsland (een kwart van die 60 procent). Dat, en het aartsconservatieve karakter van Volkswagen, verklaart waarom de nieuwe Tiguan niet radicaal afwijkt van de vorige. Of van alles wat VW dezer dagen maakt. Het front vertoont, met alle strenge horizontale lijnen, grote overeenkomsten met dat van de Passat. De bolle heupen die het vorige model nog aardig op een kleine Touareg lieten lijken, zijn verdwenen. De achterkant: typische VW-doorsnee. Het meest frivole stijlelement is de scherpe lijn over de portiergrepen. Misschien dat het aan ons ligt, maar zeker van de zijkant gezien, vinden we de Tiguan nu meer weg hebben van een kleine BMW X5 dan van een Touareg. Al met al is het zeker geen lelijke auto, maar ook weer geen exemplaar dat je in vuur en vlam zet. Laat dat nou net de teneur van de hele auto zijn.

Verras me: is ie onberispelijk afgewerkt?

Het interieur is inderdaad typisch Volkswagen en zal iedereen die weleens in een VW gezeten heeft, bekend voorkomen. Uitstekende materialen, uitstekende afwerking, voorbeeldige ergonomie. Zo clean dat het haast minimalistisch wordt. Het is hoe dan ook een forse verbetering van het oude binnenste, dat alleen maar saai was en materiaal-technisch ook nog wel het een en ander te wensen overliet. Ons hart veerde even op toen we zagen dat de meters van het digitale soort waren. Zouden ze Audi’s veelgeprezen virtual cockpit gekaapt hebben? Helaas niet. Je hebt inderdaad keuze uit een paar verschillend vormgegeven meters en kunt hier en daar zelf kiezen wat je aan additionele informatie wilt hebben. Maar alles is vooral ontworpen om duidelijk te zijn, en niet heel veel meer dan duidelijk. Daar is wat voor te zeggen, maar dat is er ook voor wat sjeu op zijn tijd.

Kun je een beetje offroaden met zo’n Tiguan?

VW heeft er duidelijk voor gekozen de vierwielaangedreven versies (hij is er uiteraard ook weer met alleen voorwielaandrijving) meer terreinwaardigheid mee te geven. Daartoe is de Tiguan ook verkrijgbaar met een andere voorbumper, die een steilere aanloop- en afrolhoek mogelijk maakt. Daarnaast heeft elke vierwielaangedreven Tiguan een grote ronde knop in de middentunnel. Daarmee kun je een aantal preset-instellingen kiezen die speciaal zijn gericht op terreinrijden. Zo is er eentje voor sneeuw, voor ‘gewoon’ terrein en voor modder. Elke instelling kiest de optimale balans qua verdeling van het motorvermogen over voor- en achterwielen. Ook een meer of minder vinnige reactie op het gaspedaal en zaken als Hill Descent Control (waarbij de auto zelf remt als je een heuvel afrijdt en jij je op het sturen kunt richten) kun je hiermee inschakelen.

‘Het is allemaal niet sprankelend, het is niet spannend, maar het is precies wat de gemiddelde Tiguan-klant nu eenmaal graag wil’

Volkswagen was zo aardig een BMX-baan (voor die malle kleine terreinfietsjes waarmee de meest halsbrekende toeren kunnen worden uitgehaald) af te huren om de terreinvaardigheden van de Tiguan te demonstreren. Helaas bleek het niet de bedoeling verre sprongen, al dan niet gecombineerd met een salto achterover, met de auto te maken. Tergend langzaam en met porseleinkast-voorzichtigheid een heuveltje op en af bleek het maximale. Het maakte in ieder geval duidelijk dat de Tiguan geen Land Rover is, maar ook zeker geen bluf-SUV. Je kunt er wel degelijk grotere obstakels dan de stoep voor het schoolplein mee de baas. En de daar aanwezige zandbak kun je met een gerust hart doorploegen. Het zal boten-, caravan- en paarden-of-andere-bizar-grote-zoogdierenliefhebbers deugd doen dat de 4Motion-Tiguans een aanhangergewicht van maar liefst 2.500 kilo mogen trekken. Alles wat kleiner is dan een olifant moet je dus van z’n plek kunnen krijgen. Ook beschikt de Tiguan (tegen meerprijs) over Trailer Assist. Dit helpt je heel doeltreffend met het (bijna automatisch) achteruit inparkeren als er iets groots achter je auto hangt. Ook kun je bijvoorbeeld een GoPro in je paardentrailer hangen en het beeld op het scherm in het dashboard laten zien. Dat je het niet alleen kunt voelen, maar ook kunt zien als Jolly Jumper het niet naar zijn zin heeft.

Hoe rijdt de Volkswagen Tiguan 2.0 TDI?

Eigenlijk precies zoals je zou verwachten: comfortabel, stil, vanzelfsprekend, zonder welke vorm van drama dan ook. De 2,0-liter diesel doet precies wat hij moet doen. Presteren (gaat met 150 pk prima), niet te veel drinken (hij is zuiniger dan zijn voorganger, waardoor de auto ook meteen vier mille goedkoper is) en zich vooral niet of nauwelijks laten horen. Het is allemaal niet sprankelend, het is niet spannend, maar het is precies wat de gemiddelde Tiguan-klant nu eenmaal graag wil. Wij hadden graag wat meer gevoel in de besturing gezien, wat meer communicatie vanuit het onderstel, dat soort dingen. Maar we vrezen dat geen Tiguan-rijder dat met ons eens zou zijn. Die vindt, en geef hem eens ongelijk, iets als ruimte waarschijnlijk veel belangrijker. Ook wat dat betreft zit het bij de Tiguan wel snor. Hij is een stukje groter (en toch tot zo’n 80 kilo lichter) dan z’n voorganger. Dit merk je vooral achter de voorstoelen. De passagiers hebben er 6 centimeter beenruimte bijgekregen en kunnen, als ze daar nog niet genoeg aan hebben, de achterbank over een totale lengte van 18 centimeter verschuiven. Ook de bagageruimte kan meer hebben dan ooit tevoren: minimaal 520 liter (50 liter meer). Schuif je de achterbank helemaal naar voren, dan heb je zelfs 145 liter meer dan in de vorige Tiguan. Ter completering van het laadgenoegen is de tildrempel een stuk lager geworden. Dit is weer zo’n auto waar je met goed fatsoen eigenlijk niets op kunt aanmerken. Alles is voor elkaar, goed doordacht en nog beter uitgevoerd. Ja, dat levert een auto op die je gaapsaai kunt noemen. Maar voor de opwinding zou toch al niemand een Tiguan kopen. Wel voor z’n flexibiliteit en allround inzetbaarheid – en het feit dat hij die eigenschappen ook van z’n bestuurder doet vermoeden, natuurlijk. Dan heb je er gewoon een heel goede auto aan.

Volkswagen Tiguan 2.0 TDI 4Motion

Motor
1.968 cc
viercilinder turbo
150 pk @ 3.500 tpm
340 Nm @ 1.750 tpm

Aandrijving
vier wielen
7v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 9,3 s
top 200 km/u

Verbruik (gemiddeld)
5,7 l/100 km
149 g/km CO2
G-label

Afmetingen
4.486 x 1.839 x 1.643 mm (l x b x h)
2.681 mm (wielbasis)
1.573 kg
60 l (diesel)
615 / 1.655 l (bagage)

Prijzen
NL € 45.690 (25%)
BE € 40.850

Het vonnis
Een SUV zou een gevoel van avontuur moeten oproepen, maar de Tiguan is zo geperfectioneerd dat langs de sloot zitten vissen, natuurlijk met helm, een extreme sport is. Top, maar saai