Mercedes SLS AMG Black Series

Mercedes’ nieuwe SLS Black Series heeft overal meer van. Meer vermogen, meer koolstofvezel, meer stroomlijn. Vinden we mooi.

‘Wie is in ’s hemelsnaam Sunday Jonathan?’

Er zijn ongetwijfeld prangender vragen, maar het blijft ons toch een beetje dwarszitten: wie is in ’s hemelsnaam Sunday Jonathan? Voorlopig noteren we die naam maar even in het kleine zwarte boekje waarin we alle onopgeloste kwesties noteren en richten onze aandacht op de bandenwarmers. Hebben bandenwarmers eigenlijk wel zin op auto’s die legaal de weg op mogen? Toch zitten ze om de banden van deze felgele Mercedes SLS AMG Black Series.

Een SLS met een vermogen van 622 pk, een aandrijfas van koolstofvezel, een uitlaatsysteem van titanium, adaptieve vering en koolstof-keramische remschijven: een SLS met circuitaspiraties.

De SLS Black zweeft op een meter hoogte op de armen van een hydraulische brug, boven het smetteloze oppervlak van de garagevloer. Op enige afstand klinkt het piepende geluid van rubber banden op kunststof en we zien een fors gebouwde monteur met een steekwagentje op de SLS afkomen. Op de steekkar bevindt zich TopGears geheime testwapen: The Stig. Zo stijf als een plank en uiterlijk onverstoorbaar laat de persoon in het wit zich naar het gele monster toerijden. Ondanks het intimiderende en opwindende uiterlijk van de SLS Black vertrekt The Stig geen spier.

Pas als de bandenwarmers worden verwijderd en de SLS zachtjes de glimmende vloer raakt, komt The Stig in actie. Met een soepele beweging glijdt hij achter het stuur en vrijwel direct ontwaakt de V8 met een doffe grom. Een moment later schijnt de felle Zuid-Franse zon op de blinkend gele neus van de SLS. We bevinden ons op het circuit Paul Ricard in Le Castellet.

Plotseling is The Stig weg. In de verte zien we nog heel even het gele silhouet, waarna de bulderende SLS al snel uit het zicht verdwijnt. We twijfelen eraan of we The Stig snel terug zullen zien. De tank van de SLS is vol en er zijn net vier nieuwe Michelin Pilot Sport Cup-banden gemonteerd, dus dat moet voldoende zijn om The Stig een kwartiertje bezig te houden. We hebben dus grofweg 15 minuten om een list te verzinnen. Een list om The Stig af te leiden. Niet omdat we dan zelf nog een paar rondjes kunnen maken, maar om ervoor te zorgen dat de SLS heel blijft en we die nacht de bijna 1.000 kilometer lange rit naar Affalterbach, in het zuiden van Duitsland kunnen maken, om de toepasselijk gekentekende S-LS6342 weer af te leveren bij de rechtmatige eigenaar. Daar, op het hoofdkantoor van AMG, kunnen we op zoek naar de illustere Sunday Jonathan en kunnen we de andere vragen in ons kleine zwarte boekje beantwoord krijgen.

Even later weten we hoe we The Stig om de tuin kunnen leiden. In de verte klinkt af en toe het gekrijs van banden en met een regelmatige interval brult de SLS langs op het lange rechte stuk van het circuit. Het lijkt alsof de lucht wordt opengereten wanneer de Black komt aan donderen. Het geluid is titanisch.

Uiteindelijk komt The Stig de pits binnen. Achter zich een lichte damp van hete banden en remmen. De SLS ziet er niet uit alsof ie het zwaar heeft gehad. Integendeel, het gele gevaarte staat er zelfs energiek en verfrist bij op het moment dat The Stig de vleugeldeur opent. Vol geveinsd enthousiasme trachten we de wit gehelmde coureur om de tuin te leiden, door hem te wijzen op een matzwarte en een blauwe SLS die even verderop geparkeerd staan. De elektrisch blauwe SLS is ook daadwerkelijk elektrisch. De matzwarte SLS is dat niet. Het is een heuse SLS GT3. Dat moet genoeg zijn om zijn aandacht af te leiden.

'Je mag er legaal de weg mee op, maar op het parcours van Paul Ricard merken we hoe hongerig en vastbesloten de SLS Black is'

Onze truc werkt; The Stig loopt op de andere twee auto’s af. We kunnen bezit nemen van de kanariegele SLS Black. Eenmaal in de diepe kuipstoelen lukt het niet om de deurhendel te bereiken. Raar, want in de normale SLS lukt dat wel. AMG heeft besloten dat de bestuurder in de Black Series lager moet zitten en dat betekent dat je eerst half op de dorpel moet balanceren om de deur te kunnen sluiten. Een mooi voorbeeld van de compromisloze benadering van AMG: dan maar wat minder elegant instappen, maar wel een optimale zithouding achter het stuur. Wat beoogt AMG met de SLS Black? Simpel. Een circuitmonster waarmee je legaal de weg op kunt.

De normale SLS is zeker niet de gewatteerde cruiser die veel mensen denken dat ie is, maar het is ook beslist geen optimale circuitauto. Daarvoor zijn de rijeigenschappen net iets teveel gericht op het normale dagelijkse gebruik en is de versnellingsbak te traag. Er is ons beloofd dat dit in de Black allemaal is verholpen. De auto is 70 kilo lichter en van de plaatwerkdelen zijn alleen de kenmerkende vleugeldeuren hetzelfde gebleven. De spoorbreedte werd aan de voorkant met 13 millimeter en aan de achterkant met 26 millimeter vergroot. Verder zijn er gedempte steunen toegepast voor de motor en de aandrijflijn, om zodoende bewegingen en vibraties van de 6,2-liter V8 en de zeventraps versnellingsbak met dubbele koppeling zoveel mogelijk tegen te gaan. De banden zijn aanmerkelijk breder, maar elk wiel is desondanks een kilo lichter. Verdere verbeteringen ten opzichte van de standaard-SLS zijn de lichtere lithium-ion accu en een motorkap van koolstofvezel, maar misschien wel de belangrijkste aanpassing is het vermogen van de V8 om zich te laten opjagen naar 8.000 tpm. Bij de standaard SLS ligt de rode lijn op 7.200 tpm.

Wie eraan twijfelt of die extra 800 omwentelingen per minuut een verschil maken, hoeft alleen naar deze V8 – in combinatie met de titanium uitlaat – te luisteren om zich te laten overtuigen. Er gaat heel wat onderzoek en ontwikkeling aan vooraf wanneer je acht zuigers met een diameter van 102,2 millimeter, 133 keer per seconde in een cilinder op en neer wilt laten bewegen. AMG is er bijna twee jaar mee bezig geweest en heeft verschillende modificaties doorgevoerd, waaronder voor de leek onbegrijpelijke zaken als een aangepaste coating voor de dopstoters.

De Black Series is één brok samengebalde energie. Tijdens het accelereren merk je direct dat ie geen enkel moment verslapt en er lijkt wel een directe verbinding te bestaan tussen je rechtervoet en de achterwielen. Voor de bestuurder strekt zich een welhaast eindeloze motorkap uit. Opvallend detail zijn de zich in je blikveld bevindende B&O-tweeters op het dashboard en de waarschuwingsdriehoekjes in de spiegeltjes, die je attent maken op de dode hoek. Kleinigheidjes waaruit je kunt opmaken dat deze versie van de SLS nadrukkelijk ook bestemd is voor de openbare weg en niet alleen voor het circuit.

Maar denk niet dat de Black een afgewaterd compromis is. Je mag er legaal de weg mee op, maar op het parcours van Paul Ricard merken we hoe hongerig en vastbesloten de SLS Black is. Het gele monster dendert met ijzeren vastberadenheid over de lange rechte stukken, maar is in de bochten uitermate stabiel en direct. In tegenstelling tot een auto met middenmotor is duidelijk merkbaar dat een flink deel van het gewicht op de voorwielen rust en een minder groot deel op de achterwielen. Aan jou als bestuurder de taak om afwisselend overweg te kunnen met het resulterende onder- of overstuur. Dat klinkt misschien onvoorspelbaar, maar dat is het geenszins. Terwijl jij je kostelijk amuseert (en laten we eerlijk zijn, wie zou zich niet amuseren met zo’n V8 voor zijn neus?) sleept het differentieel je moeiteloos door bedrieglijke bochten en zorgt de ultra-efficiënte versnellingsbak ervoor dat het vermogen steeds probleemloos en doeltreffend op het wegdek wordt overgebracht.

De SLS Black Series doet precies wat je van ‘m vraagt, zonder lastige vragen te stellen. De enige twijfel die we hebben wanneer we de pits binnenrijden, betreft het wat week aanvoelende rempedaal, maar daar zal de eerdere mishandeling door The Stig ongetwijfeld debet aan zijn.

Om negen uur ’s avonds stappen we getweeën in de met bagage volgeladen Black. Het plaatsje Affalterbach, in Duitsland, wordt ingevoerd in het navigatiesysteem en als we de vleugeldeuren dichttrekken, nemen we afscheid van Zuid-Frankrijk. Even daarvoor hebben we opnieuw geprobeerd de handtekening op het motorblok te ontcijferen, maar we komen echt niet verder dan Sunday Jonathan. Rare naam.

Tobias Moers, de man die aan het hoofd stond van de ontwikkeling van de Black Series, heeft geadviseerd om speciale oordopjes te dragen. Nu luisteren wij – volgens de TopGear-traditie – over het algemeen niet naar adviezen van autoproducenten, dus hebben we ook geen oordopjes aan boord. Dat bezuur je zodra je de SLS Black start. Niet dat het geluid onplezierig is om naar te luisteren. Zeker niet, maar waarschijnlijk kunnen we er straks – na 1.000 kilometer – nog een paar dagen van nagenieten.

We zouden graag vertellen dat we vervolgens het gas in hebben getrapt en met snelheden van ver boven de 200 km/u door Frankrijk zijn gevlogen, daarbij af en toe een middelvinger in de lucht stekend naar een verbijsterde gendarme, maar de werkelijkheid is minder poëtisch. We houden ons aan de geldende maximumsnelheden. Af en toe wisselen we van plek en probeert de bijrijder wat te slapen. Geen gemakkelijke opgave in de rigide kuipstoelen. Op de radio klinkt het retrogeluid van Nostalgie FM, waar afwisselend hiphop, disco en lang vergeten boybands te horen zijn.

'Bij een snelheid van 290 km/u vliegen de kilometers voorbij alsof het meters zijn'

We noteren een gemiddeld verbruik van 1 op 6,3, dus frequente benzinestops horen erbij. Tot dusverre lijken onze oren de aanval van de V8 te overleven. Afgezien van het feit dat iedere expansievoeg in de weg aanvoelt als een kleine verkeersdrempel, is het weggedrag voorbeeldig. De Black is een feest om mee te rijden en ligt rotsvast op de weg.

Rond middernacht bereiken we Lyon en Lyon heeft tunnels. Veel tunnels. Daar hebben we ons op verheugd. En bij die voorpret passen nou eenmaal geen oordopjes. De SLS heeft lage overbrengingsverhoudingen om de acceleratie te optimaliseren, dus tijdig schakelen is noodzakelijk. Met een vermogen van 622 pk en een titanium uitlaat vormen de stille tunnels prachtige echoruimtes. De motor klinkt onmiskenbaar het mooist in de middelste toerenrange, dus laten we het hele palet de revue passeren. Van twee naar drie, de vierde en vijfde, af en toe door naar zes en zeven en weer terug. Een symfonie voor auto en tunnel.

De aangepaste versnellingsbak van de SLS Black is goed. Onvoorstelbaar goed. Zo goed zelfs, dat je voor de lol aan het schakelen blijft. Eigenlijk zou Mercedes het aan haar stand verplicht zijn om deze bak vanaf nu ook toe te passen in de standaard SLS en om ze alsnog in te bouwen in de al afgeleverde auto’s, want de trage versnellingsbak die nu wordt toegepast in de gewone SLS valt enorm tegen.

Na de adrenaline van Lyon slaat de vermoeidheid toe en het lijkt nog een eindeloos stuk naar Dijon, Besançon en de Duitse grens. Na die grens wacht ons de volgende adrenalinekick, maar voorlopig houden we ons maar aan de Franse maximumsnelheden. Een aantal uren lang is er niet veel anders te horen dan de sonore brom van de V8, af en toe een commando van het navigatiesysteem en oorverdovend gesnurk uit de bijzittersstoel. Toch jammer van die oordopjes.

Rond een uur of drie ’s nachts bereiken we de Duitse grens en we kunnen niet wachten op het witte bord met de diagonale lijnen dat het einde van de snelheidsbeperking inluidt. Wat er dan gebeurt, daar kan geen energiedrankje tegenop. De eufonische brom verandert op slag in een woeste schreeuw en de SLS verscheurt de nachtelijke stilte. Bij een snelheid van 290 km/u vliegen de kilometers voorbij alsof het meters zijn, maar zelfs de stralen van het ongedimd licht reiken niet ver genoeg meer. Gezien het nachtelijk tijdstip zal ook het menselijk reactievermogen wel wat te wensen overlaten, dus nemen we een stapje terug naar een kruissnelheid van 240 km/u. De rechterbaan is geen goed idee. De SLS houdt niet van de tramrails die het vrachtverkeer in het wegdek heeft getrokken.

Even later stuiten we op wegwerkzaamheden en kruipen we met 70 km/u verder. Plotseling hebben we een nachtelijke ontmoeting met een SLS Roadster. Niet erg, want naast de bestuurder zit een uitermate aantrekkelijke brunette die geamuseerd kijkt naar het kanariegele broertje van de auto waarin ze zelf zit. We kijken onbeschaamd terug. Ook een beetje naar de andere SLS.

Wanneer we Affalterbach binnenrijden, zijn in de verte de eerste voorzichtige tekenen van een grijze dageraad te zien. We gaan op zoek naar het hoofdkwartier van AMG. Er is geen grote fabriekspoort. Eigenlijk rijd je direct een fraai bedrijventerrein op, waar dagelijks 1.000 personeelsleden AMG’s bouwen. Wij zijn echter op zoek naar één van hen: Sunday Jonathan. De man van wie de naam vereeuwigd is op een plaquette op ‘ons’ motorblok. Sunday heeft goed werk geleverd. De V8 is verslavend, heeft tijdens de lange rit geen slag gemist en er is geen enkel waarschuwingslampje gaan branden.

In het kleine hokje van de bedrijfsbeveiliging zijn ze opmerkelijk genoeg wel gewend aan SLS-eigenaren die onverwacht langskomen om de hand te schudden van de man die verantwoordelijk was voor het bouwen van hun motor. Het kost dan ook weinig moeite om onze man te lokaliseren. Hij is één van slechts drie mensen die SLS Black Edition-motoren bouwt. Vijf minuten later schudden wij de hand van Sivadas Inthrathas. We feliciteren hem uitbundig met het geweldige resultaat van zijn werk en drukken hem op het hart dat hij iets aan zijn handschrift moet doen.
 

De man achter de motor

Naar eigen zeggen heeft Sivadas Inthrathas wel duizend keer geoefend op de handtekening die op de door hem gebouwde motorblokken prijkt. De bouw van iedere motor vergt vijf uur. Het hele proces vindt plaats onder laboratoriumomstandigheden, in een goed verlichte ruimte waarin een overdruk van 1,5 bar heerst om stof buiten de deur te houden. Het hele proces is computergestuurd, dus de term ‘handgemaakt’ is relatief. Weliswaar hebben we Sivadas één keer een hamer ter hand zien nemen, om een allemachtige klap ergens op te geven, maar normaalgesproken moet hij ieder stuk gereedschap en ieder onderdeel eerst scannen voordat hij het mag gebruiken. Ook worden de meeste bouten door een machine aangedraaid met het juiste aanhaalmoment, dus eigenlijk maken computers de dienst uit, en niet Sivadas.

Mercedes SLS AMG Black Series

Prijs: n.n.b.

Motor: 6.208 cc, V8, 622 pk, 635 Nm

Acceleratie: 0-100 km/u in 3,6 s

Top: 315 km/u

Verbruik: 1 op 7,3

CO2: 321 g/km

Gewicht: 1.550 kg