Peugeot 208 GTi

Er is de afgelopen 15 jaar geen goede compacte, snelle Peugeot geproduceerd. Is de 208 GTi de wegbereider voor een nieuwe generatie hete hatches? We nemen ‘m mee naar de meest bochtrijke plek op aarde.

Bestaat er zoiets als een surplus aan bochten? Het is een verraderlijke vraag. Immers: scherpe bochten, flauwe bochten, haarspeldbochten en U-bochten zijn de feromonen die ons doen verlangen naar de hete hatchbacks. Toegeven dat het qua bochtdichtheid allemaal wel wat minder mag, is als beweren dat je seks een overschatte activiteit vindt. Maar toon even een beetje begrip voor mijn situatie, want ik voel me alsof ik op een droogmolen zit. Twee uur geleden ben ik geland op Corsica en reed met een gehuurde diesel-MPV zo hard als ik kon naar de plek waar het foto-team al was begonnen met het fotograferen van deze 208 GTi.

We ontmoeten elkaar op het moment dat de lucht al enigszins oranje begint te kleuren en de zon z’n eindspurt richting de horizon heeft ingezet. Ik stap in de 208 GTi, doe de veiligheidsgordels om en rijd naar de plek waar mijn bed staat, hemelsbreed 15 kilometer verderop, maar zo’n beetje 35 kilometer via de kronkelige Corsicaanse wegen.

’s Avonds wordt het zicht hier beperkt door het bereik van je koplampen, ofwel: je ziet niets vanwege de rotsen aan de zijkant. Ik kan dan ook pas op het laatste moment reageren en mijn maag is niet echt opgewassen tegen deze beproeving. Deze achtbaanrit lijkt eindeloos. En dan nog meer. Uiteindelijk beginnen mijn ingewanden te protesteren, ik begin te zweten en daarna maak ik mezelf ziek. De volgende ochtend, op dezelfde weg, begint het zweten opnieuw, vanwege een andere reden. Het daglicht toont pijnlijk helder wat er had kunnen gebeuren wanneer ik gisteravond van de weg was geraakt. Er staan geen vangrails langs de weg, geen hekken en ook geen andere obstakels die een enkeltje richting ravijn kunnen voorkomen. Wanneer ik het had verknald, was ik eindeloos naar beneden gestort, om pas de zee te raken tijdens de openingsceremonie van de volgende Olympische Spelen. Of wanneer David Bowie nóg een studio-album uitbrengt.

Kortom: welkom op Corsica. We zijn hier naartoe gevlogen omdat de wegen legendarisch zijn. De Tour de Corse is een van de mooiste asfaltrally’s. Net als de Finland Rally altijd bekend stond als de Duizend Meren Rally omdat er nou eenmaal veel meren zijn in dat land, heet deze de Rallye aux dix mille virages, de rally van de 10.000 bochten. Neem van ons aan dat dit getal laag is aangehouden. Rallyrijden op 100 procent, langs deze tegen de klippen oplopende wegen, vereist een speciaal soort gekte. Maar er bevinden zich ook prachtige, meanderende wegen op de hoogvlakten van het eiland. Vergeet wat ik schreef in de eerste alinea: het is een fantastische plek om te rijden en te verblijven. De Tour de Corse was de plek waar Ari Vatanen debuteerde met de Groep B Peugeot 205 T16. Deze auto won vijf opeenvolgende WK-wedstrijden, die van Corsica incluis. Sterker nog: de 205, 206 en 207 hebben hier allemaal gewonnen. Zag je wat we zojuist deden? Merkte je hoe we je rimpelloos loodsten naar het omstreden onderwerp van de hete hatchback-geschiedenis van Peugeot?

Ah, de goede oude 205 GTi. Het was niet alleen de styling die ‘m tot een klassieker maakte, want het was tevens een van de meest gevoelige voorwielaangedreven auto ooit gebouwd. Hij was zo heerlijk licht en scherp en transparant. De motor was levendig, de besturing scherp als glas en wanneer je beide combineerde – door gas te geven of gas los te laten in de bocht – brak de achterkant met enorme hevigheid uit. Prachtig wanneer je het bewust opriep, in potentie catastrofaal wanneer je erdoor verrast werd. Daarmee was de 205 GTi precies het soort hatchback dat vandaag de dag niet meer verkocht zou kunnen worden. Hij was zo verslavend scherp omdat ie niet was voorzien van stuurbekrachtiging en esp, maar wel van een verstikkende CO2-uitbrakende motor. Nog belangrijker is dat de auto nooit door de hedendaagse strenge crashtests zou komen.

Sinds die tijd zijn de hete hatchbacks van Peugeot op al deze gebieden flink verbeterd, met als onvermijdelijke consequentie dat ze een flinke veer moesten laten waar het ging om rijsensaties, scherpte en transparantie. Het gevolg daarvan was weer dat ze steeds saaier en alledaagser werden. Maar de nieuwe 208 GTi is korter dan de 207 GTi, sterker, en 165 kilo lichter. Volgens Peugeot zorgt dit ervoor dat de auto – ondanks NCAP, CO2-eisen en andere moderne verworvenheden op het gebied van veiligheid en comfort – klaar is voor een vergelijking met de machtige 205 GTi. Corsica is daarvoor een prima testgebied.

'Soms, wanneer je niet de tijd hebt om naar z’n twee te schakelen, trekt de turbo je met net zoveel gemak door de bocht in z’n drie'

De GTi neemt de klassieke weg richting z’n GTi-heid. Aan de buitenkant zien we lichtgewicht wielen, bredere dorpels, spoilers, een dik verchroomd uitlaateindstuk en nieuwe koplampen met led-dagrijlichten en richtingaanwijzers. De gespoten grille is een leuke feature. Voor het geval je oud genoeg bent om je te herinneren (en dat ben ik) dat de rode GTi-letters zich achter de achterramen bevinden in een 205: deze kleuren zijn nu dus terug. In het interieur zien we ook andere elementen die verwijzen naar het oer-model: rode strepen op de veiligheidsgordels, rood stiksel op het stuur en rood op het geblokte patroon van de stoelbekleding.

Maar het is beter toeven. Het dashboard is bijvoorbeeld grotendeels voorzien van keurig gestikte leren bekleding. Start de motor en de naalden van het instrumentarium gloeien wit op, schieten helemaal naar rechts en weer terug, daarna lichten de getallen op en vervolgens beginnen de ringen rond de meters rood op te lichten. Het is een schattige voorstelling, kwalitatief gezien goed uitgevoerd ook. Maar – of ligt het aan mij? – de rood-zwarte plastic versieringen rond de ventilatieopeningen en deurhendels zijn weer wat over the top. De zitpositie is een lastig verhaal. Het stuur is klein en de meters bevinden zich hoog in het dashboard, dus je ziet de meter meer via de bovenkant van het stuur dan er doorheen. Ik vind het prettig, want ik zit altijd met mijn rug recht met het stuur laag, en dicht bij het stuur. Ik ben ook blij met de zijdelingse steun van de stoelen, maar je hebt niet veel keus. Ze zijn nauwelijks instelbaar. Wanneer je meer onderuitgezakt zit of lager of verder achterover zal je ontdekken dat de rand van het stuur precies voor je meters zit. Iets om even uit te proberen voor je besluit om ‘m te kopen. Het kleine stuur zorgt voor een supersnelle besturing. Dat heeft de nodige gevolgen; daar komen we zo op terug.

Onder de kap wordt eveneens het klassieke GTi-deuntje afgespeeld. Krachtiger motor: het is weliswaar de direct ingespoten 1.6 VVT-turbomotor van Peugeot zelf, maar nu met een vermogen van 200 pk bij 5.700 toeren en een koppel van 275 Nm bij 1.700 toeren. Uit deze cijfers blijkt dat de auto niet zo heel erg kritisch is wanneer het gaat om welke van de zes versnellingen je kiest. De auto heeft een grotere spoorbreedte, namelijk één centimeter meer voor en twee achter, maar ook betere vering, dempers en zwaardere stabilisatorstangen, hardere rubbers voor het subframe en grotere remmen. Het gebruikelijke werk.

De auto oogt licht, en lichtvoetig. Omdat de 208 GTi slechts 1.140 kilo weegt, zorgt de kleine turbo ervoor dat hij in 6,8 seconden van 0 naar 100 km/u accelereert. Net zo snel als de Fiesta ST dus, en dat is waarschijnlijk geen toeval. In feite zijn alle mogelijke overeenkomsten met de Fiesta onvermijdelijk – ik heb ze allebei gereden. Ze zitten op alle punten zo dicht bij elkaar dat alleen een direct duel zal uitwijzen welke beter is.

'De auto is ongelofelijk effectief. Je kunt er verschrikkelijk hard mee rijden. Is dat waar het om gaat?'

De motor past goed bij deze Corsicaanse wegen. Het stuur voelt nooit statisch aan en je moet beide handen aan het stuur houden omdat de bochten vaak halverwege beginnen te knijpen of je op andere wijze verrassen. Het is dus handig dat je kunt schakelen als dat nodig is. Soms, wanneer je niet de tijd hebt om naar z’n twee te schakelen, nou ja, dan trekt de turbo je met net zoveel gemak door de bocht in z’n drie. Rond de 2.000 toeren heb je geen last meer van het turbo-gat. Een sterke, turboloze motor is fantastisch wanneer je de weg kent, maar als je wordt gebombardeerd met verrassingen is het beter om de brede vermogensband van een turbo tot je beschikking te hebben.

De auto mist de zorgvuldig georkestreerde grommende resonantie van de motor van de Fiesta ST, maar het geluid klinkt mooi puur en mechanisch en blijft enthousiast tot het begin van het rode gebied. Dat begint bij 6.200 toeren maar ook dan klinkt het alsof de motor graag nog meer wil. Dus ik had enkele malen te maken met de toerenbegrenzer, die ingrijpt bij 6.600 toeren. De schakelwegen van de schakelpook van de zesbak zijn tamelijk lang, maar de bak schakelt met weinig weerstand. Daarmee heb je dus te maken met een aandrijflijn die niet alleen zeer effectief is, maar ook behoorlijk inspirerend. De remmen zijn sterk en stabiel, maar het pedaal voelt een beetje zompig aan.

Hmm. Prima tot nu toe, maar wat een hete hatchback onderscheidt van een gewone compacte auto, is het onderstel. De overhangen van de 208 zijn zichtbaar kort, waarmee de indruk wordt versterkt dat de auto is gebouwd om goed de bocht om te kunnen gaan. Dat bewijst ie ook, want hij verandert van richting als een jonge terriër. De besturing is snel en perfect uitgewogen – niet alleen rond de middenstand, maar ook richting het aanslagpunt. De kleine witte hond duikt gretig de bochten in en de voorbanden grijpen naar het asfalt alsof ze bereid zijn hun teennagels voor je op te offeren. De grip aan de achterkant is navenant waardoor je nooit het gevoel hebt dat je onveilig bezig bent. Maar de terriër wil niet echt met z’n staart kwispelen. Ik vraag niet om de verraderlijk uitbrekende achterkant van de 205 GTi, maar vergeleken met manier waarop een Fiesta ST reageert op commando’s van het gaspedaal voelt de Peugeot wat doods aan. En de besturing had ook wat meer feedback mogen geven – dat geldt eveneens voor de Fiesta.

De engineers zullen je zeggen dat dit nou eenmaal de eigenschappen zijn van elektrische besturing. Deze is geprogrammeerd om slecht wegdek te maskeren en om torque-steer – aandrijfkrachten in het stuur – te voorkomen. Toegegeven, op deze waanzinnige wegen met hun gaten, negatieve verkantingen en tweede-versnellings-bochten rijdt de 208 als op rails, zonder je op enig moment te storen in zijn bezigheden. De besturing vecht niet, de auto volgt precies de route die je hebt uitgestippeld. De auto is ongelofelijk effectief. Je kunt er verschrikkelijk hard mee rijden. Is dat waar het om gaat? De bestuurder isoleren van zijn beleving? Ik bedoel, wanneer je je een halve pot sambal over een broodje gesmolten kaas uitsmeert, heb je heter gegeten dan bij een Indiaas restaurant. Maar het gaat niet om het gevecht met de hete pepers. Je wilt de lekker bereide mix van subtiele sensaties. En dus, na een halve dag in deze bergen en langs peilloos diepe ravijnen te hebben gereden, is de 208 niet echt mijn nieuwe beste vriend.

Ik baal ervan dat te moeten zeggen, want de auto is een knap staaltje techniek. Hij verslindt de wegen met z’n sterke motor en tractie en grip en lichtvoetigheid en betrouwbaarheid. Maar er is meer. De 208 heeft alles wat je nodig hebt in een dagelijkse auto. Hij ziet er goed uit, het interieur is mooi en de stereo bevindt zich een klasse boven de norm in dit segment. Er is bovendien een soepelheid te vinden in de ophanging die er niet alleen voor zorgt dat de auto moeiteloos door een hobbelige bocht komt, maar het onderstel is tevens zo gekalibreerd dat je geen enorme klappen voelt wanneer je door gaten of over dwarsrichels rijdt in de asfaltjungle van de moderne stad. De vering is ook nog eens een stuk stiller geworden, iets wat tot nu toe nooit het geval was in voormalige, compacte Peugeots. Zie je wel? Veel om leuk te vinden. Het probleem is ook echt van ‘m te houden.

Dan klimmen we naar de hoogvlakten, waar de wegen minder kronkelen, de bochten sneller worden en het uitzicht nog mooier. Niet dat ik daar iets van zie, want nu komt de Peugeot meer tot leven. Hij heeft nog steeds enorm veel grip en is net zo snel, maar nu laat ie me toe tot het feest. De besturing voelt levendiger en wordt lichter wanneer de vering zijn poten strekt, halverwege de bocht. Het is subtiel, maar genoeg. Ik begin echt te grijnzen nu.

Dit is niet een 205 GTi in moderne kledij, het is een beetje raar ook dat Peugeot dat claimt. Wat het wel is, is een top-hot hatch voor het jaar 2013. Niets om je voor te schamen. Peugeot is teruggekomen naar Corsica en heeft weer sporen achtergelaten.

Peugeot 208 GTi

Motor: 1,6-liter viercilinder turbo, 200 pk, 275 Nm

Prestaties: 0-100 km/u in 6,8 seconden, 200+ km/u, 139 g/km CO2

Gewicht: 1.160kg

Prijs NL: € 25.690

Prijs BE: € 23.315