BMW i8 Roadster: 1e rij-indruk

Voor een dakloze ziet ie er behoorlijk welvarend uit…

Haha, leuk, altijd die ‘daklozen’-grapjes bij cabrio’s. Maar wat dat uiterlijk betreft heb je helemaal gelijk. Dik vier jaar na de introductie van de coupé heeft de i8 nog helemaal niets aan futurisme ingeleverd. En ook zonder dak ziet ie er fantastisch uit.

Waar blijft dat dak?

BMW heeft gekozen voor een even simpele als fraaie constructie. Daarbij glijdt het dak verticaal achter de voorstoelen. Dat gaat niet alleen snel (15 seconden – BMW claimt daarmee op dit moment het snelste elektrisch bedienbare cabriodak ter wereld te leveren), maar je kunt het tot 50 km/u ook rijdend doen. Voor instant extra bling, zeg maar.

En hij valt niet uit elkaar als je een bocht door gaat?

Nee joh. Die i8 bestaat sowieso al voor het overgrote deel uit koolstofvezel en CFRP (Carbon Fibre Reinforced Plastic), dus met die torsiestijfheid zat het in de basis al behoorlijk snor. Toch zijn zelfs daarop hier en daar nog wat verstevigingen aangebracht, waardoor je het verschil tussen de coupé en de roadster echt niet gaat voelen.

Dus hij is zwaarder dan de Coupé?

Yep. Maar het gaat maar om 60 kilo.

Is ie verder nog gewijzigd?

Jazeker, al moet gezegd dat de Coupé ook een facelift heeft gekregen en een hoop van die veranderingen dus ook meepikt. Zo is de capaciteit van de batterijen gestegen van 7,1 naar 11,6 kWh. Ook de elektromotor is sterker – die levert met 143 pk nu 12 pk meer dan voorheen. Fun fact: de sleuven in de ‘motorkap’, die voorheen dienden om de warme lucht van de radiateur af te voeren, zijn nu nep. Anders zou die warme lucht, als je open rijdt, zo de cabine instromen en dat wil je niet. Die lucht wordt nu via de zijkanten afgevoerd. Daarbij heeft de Roadster zijn eigen set-up gekregen qua vering en demping.

Oh, verrek – het is een hybride, ja. Met wat voor motor ook alweer?

Ja, dat blijft een moeizaam verhaal aan de bar: een driecilindertje. Wel een 1,5-liter driecilindertje dat er (onveranderd) zomaar even 231 pk tegenaan knalt en klinkt als een zwerm boze bijen die even komen informeren hoe dat ook alweer zat met al die insecticiden die we tegen ze aan smijten. Ofwel: b(l)ij is anders…

Rijdt wel, dus?

Zo! BMW heeft een fraai pakket samengesteld. De elektromotor helpt (nogal) qua acceleratie en vangt bijvoorbeeld bij schakelen ook de ‘leegte’ van het turbogat op. Dat versnellen gebeurt dus naadloos en schijnbaar eindeloos. Bij 130 km/u op de snelweg gas indrukken en bam: klap in je rug. Heerlijk. Trouwens: 0-100 km/u duurt maar 4,6 seconden en de top is 250 km/u. Niet verkeerd, voor een opgewaardeerde stofzuiger (zoals het standaard Toyota Prius-cliché luidt.

Hij lijkt wel eerder een targa dan een ‘volle cabrio’

Dat klopt, en dat heeft ook zijn voordelen. Zo komt er ook op hogere snelheden vrij weinig rijwind de cabine binnen, terwijl je wel alle gezellige buitengeluiden tot je krijgt. Fluitende vogeltjes, loeiende koeien, kwade wielrenners…

Pardon?

Man, hou op. De introductie vond plaats op Mallorca, dat ook nu al wordt geplaagd door hele pelotons MAMIL’s (Middle Aged Men In Lycra). Hele roedels penopauze-types die zich in een ballenknijper-semi-legging hijsen om de immer oprukkende bierbuik te lijf te gaan. Prima verder, moeten zij weten. Maar zoals de gemiddelde gelegenheidspedalist denken ook zij dat de weg alleen van hun is. En dus rijden ze, ook als daar geen enkele aanleiding voor is, met minimaal vier man naast elkaar de berg op. Nee, dat gaat niet zo snel. Maar als je dan het lef hebt om er even vlot voorbij te rossen in de auto waarmee zij óók allemaal liever die berg op waren gegaan – wat je niet allemaal naar je hoofd krijgt!

Haha!

Ja, en dan denk je dus de volgende keer: vooruit, we doen het iets aardiger. We zetten de boel op puur elektrisch, dan schrikken ze niet zo van het geluid. Nóg veel kwaaier: schrokken zich de pleuris van het gebrek aan geluid! Je kunt het bij deze lui niet snel goed doen…

Wel gelachen dus?

Én doodgeërgerd, maar goed. Die BMW i8 Roadster kun je het allemaal niet verwijten. Dat is een droom van een auto, die in zo’n beetje alles goed is. Hij beschikt over (met enige afstand) de beste elektrische stuurbekrachtiging die er is. Die besturing barst van het gevoel en loopt over van de communicatie, zonder je suf te kletsen met dingen die je niet wilt weten. Het kan dus wel. Vering en demping benaderen de perfectie: stevig als je dat wilt, maar ook zeer geschikt om lekker loom te cruisen. De boel komt echter volop tot leven als er even geen fietsers te zien zijn en je een paar bergbochten helemaal voor jezelf hebt. De grip is griezelig en de power altijd onmiddellijk (als in NU) voorhanden. Voorbeeldig.

Niets te mopperen?

Nou ja, één dingetje: die A-stijl is zó dik dat er hele pelotons wielrenners in kunnen verdwijnen. En daar kunnen hele pelotons wielrenners van meepraten… En het is raar dat de zijruit, als je hem open doet, nét niet helemaal in het portier past. Twee dingetjes, dus.

Duur?

Best wel. Als je 164.000 euro meeneemt naar een BMW-dealer krijg je nog 5 euro terug. Er is ook een gelimiteerde First Edition, met matzwarte wielen, laserkoplampen, wat extra koolstofvezel en een dikke Harman Kardon-stereo. Kost je nog eens 16.995 extra.

Maar dan heb je ook wat…

Zeg dat. De BMW i8 Roadster is een plaatje van een auto die zijn beloftes ook nog eens volledig inlost. En je bent ook nog eens enorm bezig de planeet te verfraaien, én te verlossen van allerlei CO2-gespuis. Goed bezig, man…