Vier, bijna vijf jaar na zijn introductie is er dan eindelijk gebeurd wat iedereen al meteen zag aankomen: de BMW i8 is van zijn dak beroofd. Maar in tegenstelling tot een normale diefstal levert dit alleen maar méér op
Het leek zo logisch: coupés en cabrio’s zijn eerder twee-eiige tweelingen dan verre neefjes. Bovendien had BMW al twee jaar voordat de i8 Coupé überhaupt op de markt kwam, een studiemodel voor een open versie laten zien, de Concept i8 Spyder.
Een cabrio stond niet op de planning
Toch was een BMW i8 Roadster nooit de bedoeling; in de ontwikkeling werd alleen rekening gehouden met een coupé. Dat maakt de zaken er niet eenvoudiger op als er opeens besloten wordt dat er toch maar een open versie moet komen…
Nu klinkt het op zich niet al te ingewikkeld om een cabrio te maken van een coupé: gewoon, dak eraf zagen en gaan. Simplistisch? Toch is dat precies wat de BMW-ingenieurs hebben gedaan. Om er vervolgens (uiteraard) achter te komen dat ze het daarmee alleen niet zouden redden.
De uitdagingen
Allereerst bleek dat de carrosserie, ondanks zijn overdaad aan loeisterk koolstofvezel, qua stijf- en stevigheid nogal te lijden had onder de onthoofding. En dus werden er diverse verstevigingen aangebracht.
Zo werd bijvoorbeeld de stabilisatorstang achter fors sterker, wat ook helpt om het onderstuur tegen te gaan waar de vorige i8 nogal door geplaagd werd. Die verstevigingsmaatregelen zijn om die reden trouwens ook meteen bij de gelijktijdig geïntroduceerde facelift van de coupé doorgevoerd, die dus ook meeprofiteert.
Voor de Roadster waren ze in ieder geval meer dan toereikend – we hebben geen moment het idee gehad in een wiebelig ding rond te rijden; integendeel.Er bleek echter meer aan de hand. Zo zijn de sleuven in de motorkap bedoeld om de warme lucht af te voeren die van de radiator komt.
Niets mis mee, maar bij de opengezaagde i8 bleek die hete lucht rechtstreeks de cabine in te waaien en de voorhoofden van de inzittenden te roosteren – niet per se heel prettig. En dus zijn de sleuven nu dicht (ze bleven puur voor het mooie wel gehandhaafd) en wordt de lucht via de zijkanten afgevoerd.
Zelfs in de motorruimte moesten dingen worden omgegooid. Het bleek namelijk dat de luchtstroom die normaal gesproken over het dak de motorruimte wordt ingevoerd, bij de Roadster nogal anders verloopt als het dak eraf is. Daardoor zou één kant van de motorruimte veel warmer worden dan de andere – zozeer dat de dempervloeistof en ophangingsrubbers aan één kant warmer en dus zachter werden, waardoor het weggedrag op een wiebelige manier beïnvloed werd. Een cabriootje bouwen – er komt nog heel wat bij kijken…
En zo waren er nog wat dingetjes. In de daklijst van de Coupé zitten airbags – dat gaat wat lastig in een roadster. En dus kreeg die nieuwe stoelen met ingebouwde plofzakken.
Ook de deuren moesten anders, want een roadster ziet er wel zo fraai uit zonder raamstijlen. Ze klappen gelukkig nog wel naar boven open – blijft een erg cool gezicht, en nog praktisch qua krap parkeren en toch kunnen uitstappen ook.
Al is dat in- en uitstappen wel iets waar je een beetje op zult moeten oefenen om er niet meteen als een motorisch nogal uitgedaagd iemand uit te zien. De auto is erg laag en de dorpel enorm breed, en dat levert niet altijd even charmante in- en uitstapperikelen op. Blij dat wij doorgaans niet kortgerokt door het leven gaan. Wat ook iets minder elegant is: de zijruiten passen net niet helemaal in de deuren – er blijft altijd een randje uitsteken.
Een ander navrant verschil tussen de beide i8-varianten is dat de Coupé twee minuscule stoeltjes achter heeft – van het type waar Roel van Velzen zwaar claustrofobisch van zou worden, maar toch. Die schitteren bij de Roadster door afwezigheid. Daar wordt namelijk het dak verticaal opgeborgen en kun je, eigenlijk wel handig, nog best het een en ander aan bagage kwijt. Dat dak kun je trouwens in 15 seconden openen of sluiten, ook rijdend tot 50 km/u.
Welbeschouwd is de i8 Roadster meer een targa dan een echt open tweezitter, maar dat heeft ook zijn voordelen. De turbulentie is zeer beperkt en je kunt er ook open tot op hoge snelheden op normaal volume een gesprek in voeren. Waar je na een open snelwegritje in een Mazda MX-5 een week later nog de klitten uit je haren kunt proberen te kammen, stap je bij de i8 nog alleszins herkenbaar uit.
Reacties