Chris Harris over de Youngtimer-collectie

Mond open, zuchtend, hoofd in de handen: hij is tijdelijk verlamd door een visuele overdosis. Je kunt het hem niet verwijten. We staan midden in een grote, anonieme loods op een groot, anoniem industrieterrein ergens in Zwitserland. In deze grote, anonieme loods bevindt zich de grootste collectie van even buitenissige als bruikbare snelle auto’s ter wereld van de afgelopen 40 jaar. Wellicht is dit zelfs de beste verzameling auto’s ooit, in de geschiedenis, aller tijden. Meer foto’s bekijk je hier: The Youngtimer Collection. Zien hoe Chris uit z’n pan gaat? Hij maakte ook een video.

Wat staat er allemaal?

Wat dacht je van een handvol AMG Hammers, compleet met sinistere, gecursiveerde klokken? Of auto’s die van gekke, niet per se allemaal even bonafide koningen en prinsen komen? En als dat het niet voor je doet, dan is er nog genoeg malle Japanse gekkigheid uit de jaren negentig om je mee te vermaken. En twee keer een leuke Morgan Aero 8, voor jou en je geliefde. En een dwaze Porsche 968 met stoffen bekleding. Plus een Mitsubishi Starion! En Daimlers en Jaguars met banden met witte zijvlakken! En een Audi Quattro! Het gaat maar door en door.

Een goed gesprek

Fotograaf Rowan H.: Chris, gaat het nog een beetje?
Chris Harris: Sst. Een beetje respect, ja? We bevinden ons in het gezelschap van automobiele adel. Hoe durf je te spreken terwijl drie Alpina B12 sedans met lage kilometerstanden zich op luttele meters van onze onwaardige voeten bevinden? Zwijg.

RH: Ah! Je leeft nog. Waar zullen we beginnen? Jij bent een soort Yoda als het op dit soort auto’s aankomt.
CH: Sorry hoor. Wauw, wat een plek. Dit zijn de auto’s uit mijn tienerdomen, plus een handvol die ik reed toen ik voor het eerst in dit vak belandde. Ze zitten eigenlijk allemaal heel ingewikkeld in elkaar, ze zijn absurd en verzamelaars laten ze normaal gezien links liggen. Ik wil ze allemaal. Mag ik ze allemaal? Ah, toe?

RH: De smaak van de eigenaar is wel echt exceptioneel, toch? Kijk nou toch hoe eclectisch deze verzameling is. Zeg op: wanneer zag jij voor het laatst een stel fabrieksfrisse Datsun en Nissan Z’s zij aan zij staan met een hele bende Bentleys?
CH: Hij heeft de beste smaak ooit. De Anniversary Z is totaal absurd. De cabine zit helemaal vol met gecodeerde Japans-Engelse termen die tekenend waren voor de jaren tachtig. Achteraf bezien was dat het laatste decennium dat niet volslagen zelfgenoegzaam was. Er werd vooruitgekeken en niemand trok zich iets aan van hoe er later op hun daden zou worden teruggekeken. De Z’s hier hebben weinig kilometers op de tellers en zijn in concoursstaat. Ze zijn ook vreselijk lelijk en zijn daarin zo doorgeslagen dat ze nu weer cool zijn.

Alpina’s en AMG’s

RH: Het zijn allemaal volslagen niche-objecten. Het zijn auto’s voor mensen die dol zijn op het feit dat een Alpina geen BMW is en een oude AMG geen Mercedes – het is een Mercedes waar een tikje onderwereld aan kleeft, en een motor die twee keer zoveel koppel produceert bij de helft van het aantal toeren van het origineel.
CH: Alpina had het tien jaar geleden best moeilijk, en de auto’s hier stammen uit de periode daarvoor. Dit zijn heel speciale modellen. Als een normale BMW de schijn wekte meer te kunnen dat hij kon, dan peurde Alpina dat er eigenlijk altijd uit. Allemachtig, moet je die B9 zien. En daar, die B12 5.7 Coupé. Ik kwijl, geloof ik.

Wat zien ze nog meer?

RH: Heb je die Tickford Lagonda gezien? Ik wil ’m alleen al vanwege de banden hebben – je zou er een waterval mee af kunnen raften.
CH: Dat zou best eens de meest absurde auto kunnen zijn die ooit op de openbare weg is toegelaten. Zelfs Elton John en wijlen Liberace zouden ’m een beetje te veel van het goede vinden. Je kunt ’m naast vijf roze Aventadors parkeren en dan zien mensen die Lambo’s niet eens meer staan. Hij moet duidelijk ook ooit een rol hebben gehad in een film voor volwassenen, wat ik knap vind, want achterin is er ­nauwelijks beenruimte.

RH: Is het niet raar dat een auto waarvoor we normaal altijd warm lopen – ik kijk nu nadrukkelijk naar de 997 3.8 RS – er hier eigenlijk een beetje als een muurbloempje bij staat? Hoe komt het dat bijna alle andere auto’s meer tot de verbeelding spreken?
CH: Je hebt gelijk – de 997 GT3 is een lid van de gevestigde orde: een bekende investering tussen allemaal outsiders. Hij is te gewoontjes, veel te normaal.

RH: Je begint je toch af te vragen hoe iemand dit allemaal bij elkaar heeft weten te sprokkelen, nietwaar?
CH: Ik denk dat de eigenaar een zeer kundige aankoper in dienst heeft genomen die vier jaar lang overal en nergens rond mocht struinen op zoek naar de beste snelle auto’s van een specifieke generatie. Ik denk dat hij nu meer weet dan toen hij begon met de verzameling. Hij kocht er een, kwam dan even later een betere tegen, en dan zei z’n baas tegen ’m: ‘Laten we die dan ook maar kopen.’ Die baan zou ik ook wel willen hebben. Ik kijk hier rond en zie de binnenkant van mijn eigen hoofd.

Waar is Chris?

RH: Goed, laten we stoppen met twijfelen en afwegen. Er staat een pistool op je hoofd en je moet er eentje uitkiezen die je voor de rest van je leven moet rijden. Nou, wat mag het zijn?
CH: Eén? Serieus? Ik heb altijd al een Alpina B12 sedan willen hebben. De vorm van de E32 bevestigt alleen maar hoe vreselijk de moderne BMW-styling in feite is. Er bestaat geen andere auto met zo’n boevenhouding. Schitterend. En jij?

RH: De Mercedes 500 TE AMG-stationwagen uit 1979 is wel echt iets speciaals. Voor mij voldoet hij aan alle eisen. Maar ik denk eigenlijk dat de enige optie is om ze allemaal te kopen – wat iemand misschien ook wel gaat doen, dus dan kun jij die ene niet meer kopen. Misschien moeten we op de redactie rondgaan, alle organen inzamelen die onze collega’s willen afstaan, die verkopen en dan een bod doen. Wat jij, Chris? Chris?