Zonder circuitervaring rijden op Circuit Zandvoort in een Audi R8 V10

Vaak is de eerste keer het leukst. De eerste keer dat je achter het stuur kruipt, de eerste keer dat je The Green Mile kijkt en je eerste circuitdag. Die dag is voor deze redacteur vandaag. Ik reis af naar Zandvoort om deel te nemen aan de ”Audi Driving Expierence”-dag. Met andere woorden; onder begeleiding op het circuit rijden met de Audi R8 V10, Audi RS e-tron GT en Audi RS 3 Sportback.

Verder dan wat rondjes in de kart en een bijrijdersrol in een Opel Corsa op de Nordschleife ben ik nog niet gekomen. En dan wordt je ineens achter het stuur gemieterd van een machine met meer dan 600 pk. Medelijden is overigens nergens voor nodig. Deze kans komt zelden voor, dus ik ga er ultiem van genieten. Het is per slot van rekening droom die uitkomt uiteraard, maar blijkt die droom goedaardig te zijn of een gillende nachtmerrie.

Voor ik en de overige bofkonten instappen, krijgen we de spelregels uitgelegd van vader en zoon, Rob en Nikki Kunst. Zij zullen straks het treintje aan Audi’s leiden om de goede lijn aan te geven en laten ons via een portofoon weten wat zij van onze rijstijl vinden. Vader en zoon leggen uit dat het handig is om van buiten, naar binnen, naar buiten te rijden en je niet te laten opjagen door wie dan ook. Onthoudt dat laatste vooral even.

Tijd voor actie

Na de briefing gaan we het trappetje af en lopen we het vervoer voor de komende twee uur tegemoet. Gebroederlijk staan de R8 V10 en RS e-tron GT opgesteld met een eindje erachter de RS 3 Sportback. De race-uitrusting bestaat uit een balaclava, een helm met open vizier en racehandschoenen. Nu begint het echt te borrelen net als de V10 die achterin de R8 ligt.

Voordat ik dat beest probeer te temmen, mag ik en mijn mede circuitgroentjes eerst plaatsnamen in de RS e-tron GT. Met 600 pk en 830 Nm aan koppel ook geen aaibaar konijntje. Omdat we met twee keer zoveel rijgrage bestuurders zijn dan dat er auto’s zijn, deel ik de auto. De eerste stint van vier ronden zit ik dan op de bijrijdersstoel. Al snel blijkt dit niet de prettigste positie.

Het vermogen dat met een aan/uit-knop bediend lijkt te worden, brengt mijn ingewanden op plaatsen waar ze nog nooit zijn geweest. Met name in de eerste kombocht, de Hugenholtzbocht, heeft mijn evenwichtsorgaan geen idee wat hem overkomt. Na vier rondjes wisselen we van stoel en zijn de sensaties beter te verteren. Je weet wat er gaat gebeuren en dus weet je lichaam er zich beter op voor te bereiden.

Rijden in de Audi RS e-tron GT

Het rijden zelf is een feestje. De machine doet precies wat ik wil en blijft op één momentje van onderstuur na overal goed plakken. Bij het opbouwen richting het rechte stuk wordt me via de portofoon opgedragen om te blijven stampen tot de brug (de plaats waar de startlichten hangen). Dat niet laten opjagen van de briefing is nog maar een vage herinnering. Halverwege de laatste bocht trap ik de aan-knop tot de bodem in en is een borrelend geluid hoorbaar. Wat een sensatie.

Na vier rondes is het genoeg. We draaien de pits in en stappen uit, maar er is geen tijd te verliezen. Hup, in de R8 V10. De startknop wordt ingedrukt en direct kom ik erachter wat ik miste in de e-tron: inderdaad, de ronkende combinatie tussen de V10-motor en de uitlaat. Vergeet alles dat je geleerd hebt in de elektrische snelheidsduivel; dit is het echte werk.

De R8 V10 versus de RS e-tron GT

Door mijn gebrek aan ervaring laten we de versnellingsbak zelf het werk doen en dat doet ie prima. Hier en daar begrijpen we elkaar niet, maar dat zal ongetwijfeld liggen aan mijn twijfelende rechtervoetje. Desondanks houd ik maar niet op met dom lachen in de R8. Ik voelt me bijna onoverwinnelijk terwijl ik waarschijnlijk nog maar half zo hard gaat als de auto aankan.

Tot slot mag ik los in de Audi RS 3 Sportback. Onderschatting ligt op de loer wanneer je net uit de supercars stapt. Een poging om hem in mijn gedachte te kleineren, doet hij direct te niet. Oké, het is wat meer een conventionele auto dan de moordmachines die de e-tron en R8 zijn, maar het gebrul van de vijfcilinder maakt nog steeds veel indruk.

De RS 3 geeft je het gevoel dat je meer de regie hebt tegenover de superscars waarbij je geen schijn van kans maakt om de baas te zijn. Het kan liggen aan deze bijzondere dag, maar met de RS 3 durf ik nu ook dichter naar de limiet te kruipen. Iets later remmen, wat scherper insturen. Het resulteert in wat piepende bandjes en wat onderstuur, maar zonder dat de controle kwijt te raken.

Conclusie: is het rijden op een circuit met Audi de moeite waard?

Absoluut, zonder enige twijfel, maar dat wist je al. Maar zeker nu zijn dit soort dagen extra speciaal. Het is lastig te voorspellen, maar er zou straks een tijd kunnen komen waarin de R8 V10 en RS 3 Sportback voltooid verleden tijd zijn. Nu is er nog zijn in nieuw staat, is voornamelijk de R8 een herinnering aan een argument waarom jij en ik begonnen zijn met het adoreren van auto’s, namelijk het geluid.

Daarnaast geeft de RS 3 Sportback perfect weer wat het verschil is tussen een supercar en een sportauto. Hij laat daarbij ook zien dat dat compromis helemaal niet zo vervelend is. Ook voor de vijfcilinder geldt; binnenkort kan het over en uit zijn. De RS e-tron GT daarentegen is het begin van de toekomst. De e-tron laat zien dat ook de toekomst absurd snel is.

Audi biedt zulke ervaringsdagen aan op het gebied van sportauto’s, maar ook leren driften en het rijden op ijs. Goedkoop is het niet; voor de dag op Zandvoort ben je als klant 1.295 euro kwijt. Mocht je dat het waard vinden en de kans krijgen om zo’n dag mee te pakken? Grijp hem dan met twee racehandschoenen aan en vergeet niet te genieten.