Dit zijn de leukste kleine hot hatches van Renault en Alpine door de jaren heen

Binnenkort kunnen we ‘m verwachten: de Alpine A230. Een kleine hot hatch van Alpine, de afdeling in Dieppe (Frankrijk) die voorheen onder de naam Renault Sport opereerde. Het gaat een heel erg belangrijke auto worden voor ons liefhebbers, want de geschiedenis heeft uitgewezen dat deze divisie altijd wat extra’s wist toe te voegen aan reguliere hatchbacks.

Want ja, in principe is het recept heel erg simpel. Je pakt een hot hatchback en vervolgens doe je daar een krachtigere motor in. Je past het onderstel aan en je monteert grotere remmen en een setje leuke wielen. Sportstoelen erin en klaar is Claude. Maar toch, er zijn zat hatchbacks te bedenken waarbij de vertaalslag niet zo lekker ging.

Daarom kijken we vandaag naar de leukste Renault hot hatches van de voorganger van de Alpine A290. Een kleine disclaimer: de versies met middenmotor behandelen we een andere keer. Die Renaults overstijgen het niveau van een hete hatchback en zijn meer bijzondere homologatiespecials. DIt zijn de De leukste kleine hot hatches van Renault en Alpine.

Renault 5 Alpine Turbo (1982)

Het begint met de Renault 5 Alpine. Als we heel strikt zijn met data, was deze hot hatch er eerder dan de Golf GTI. Nu waren er wel meer auto’s eerder, maar deze is wel significant. Dankzij een Garett T3-turbo steeg het vermogen naar 111 pk. Dat was destijds ongehoord veel voor een kleine stadsvlo als de Renault 5. Vergeet niet dat dit apparaat slechts 838 kilo weegt.

De Renault 5 Alpine kon in 9,1 seconden naar de 100 km/u sprinten. Tegenwoordig doet de goedkoopste Toyota Yaris dat ook, maar onder de 10 seconden was in de vroege jaren ’80 nog echt iets bijzonders. De topsnelheid bedroeg 185 km/u, dus je kon ook diverse dikke sedans van Duitse makelij naar de rechterrijstrook verwijzen. En dat in een kleine Renault.

Renault 5 GT Turbo (1987)

Eigenlijk kun je de Renault 5 GT Turbo zien als een soort doorontwikkeling van de Renault 5 Alpine Turbo. Het is strikt genomen een facelift, maar de ‘Supercinq’ was in dermate veel aspecten verbeterd dat je bijna kunt spreken van een nieuw model. Rond deze periode waren er veel meer concurrenten bezig in het segment der hot hatches, dus moest Renault er een schepje bovenop doen.

Dat deden ze dan ook. De heftige bodykit maakte de intenties duidelijk. Het was niet allemaal show, want de 1,4- literturbomotor was nu goed voor 120 pk. Op een gewicht van 850 kilo is dat voldoende voor goede prestaties. De faceliftversie die je hier ziet kon 500 toeren meer draaien en was nog een tandje sneller. En geef toe: dit ziet er lekker uit.

Renault Clio Williams (1993)

Als motorenleverancier van de Formule 1 zocht Renault ook manieren om het succes daarvan te koppelen aan de straatauto’s. De Espace F1 was een geweldig begin, maar ondanks de naam en een koetswerk dat enigszins overeenkomsten vertoonde met de auto die in de showroom stond, was het vooral een F1-auto. De Clio Williams was wel een straatauto. Het was echter niet het team van Williams dat zich ermee bezig hield.

Renault Clio Renault Sport 172 (1999)

Na de Williams bleef het lang stil qua hot hatches van Renault. De Williams ging er in 1996 uit en er kwam niet echt een opvolger. Ook met de tweede generatie Clio, die in 1998 arriveerde, was dat het geval. In 1999 verscheen de Clio Renault Sport (of RS in de volksmond). Het was hetzelfde team dat aan de Williams werkte dat ook de Clio Renault Sport deed.

De motor was de tweeliter zestienklepper, maar nu met 169 pk (die ze in Frankrijk 172 noemden). Ook grappig: xenon-koplampen! Dat was toen ongekend voor een B-segment auto. Je zag ze overigens ook (vaak in je binnenspiegel) genoeg met achteraf ingebouwde xenon-koplampen die naar de maan schenen. Dat was toen nog hip.

Renault Clio Renault Sport 182 Trophy (2004)

Dit is feite is dit de doorontwikkeling van de auto die hierboven staat. Het is een auto waarbij men heel erg veel hardwareveranderingen heeft doorgevoerd, zonder dat je het er direct aan afziet. Het enige dat centraal stond, was de brede glimlach van de bestuurder. Het onderstel was pure premium, met Speedline Corse-velgen en remote-reservoir dempers van Sachs. Die dempers alleen al waren tien keer zo duur inkoop voor Renault Sport als die van de standaard Clio RS.

Renault Clio Renault Sport 200 Cup (2010)

Het grote probleem waar veel sportieve topmodellen last van hebben, is dat een betere auto niet noodzakelijkerwijs een betere rijdersauto oplevert. De Clio III is in alle opzichten de betere auto dan zijn voorganger: groter, ruimer, comfortabeler en volwassener. Dat zijn echter aspecten die je niet wilt van een hot hatch. Gelukkig konden ze bij Renault Sport…

Renault Clio Renault Sport 220 Trophy (2016)

Hier gingen een paar dingen mis voor de liefhebber. De atmosferische 2,0-liter motor werd vervangen door een turbogevoede 1,6-liter viercilinder. Geen handbak, maar uitsluitend een automaat met dubbele koppeling. Oh, en als finale mokerslag kon je ‘m alleen als vijfdeurs krijgen. Daardoor was de Clio RS. veel interessanter voor een groter publiek.

Standaard had de nieuwe RS een prima 200 pk, maar de Trophy had 220 pk en nog tal van wijzigingen. Het grootste nadeel van deze generatie Clio RS is dat de concurrentie (Ford Fiesta ST, Opel Corsa OPC, Mini Cooper S JCW en Peugeot 208 GTI) beter waren dan ooit, waardoor de Clio niet meer de gedoodverfde kandidaat was.

Leuk geprobeerd: Renault Clio E-Tech full hybrid esprit Alpine (2023)

Met een naam als deze verwacht je een wel heel erg bijzondere auto. Dat is het op zich ook wel, maar niet zoals je zou wensen. De Clio met hybride aandrijving is de krachtigste van het moment. Alpine heeft zijn plasje eroverheen gedaan, maar het betreft meer sportieve aankleding en afstemming dan een sportief model. Het gaat zeker niet alleen om het vermogen, maar om het totaalplaatje.

Verrassend: Renault Twingo RS RB7 (2011)

We hebben nu alle modellen op basis van de Renault 5 en Clio behandeld, maar er was nog een leuke kleine hatchback van Renault Sport. Van de tweede generatie Twingo was er namelijk ook een heuse Renault Sport-uitvoering. Deze kreeg de 1.6 dubbelnokker onder de kap met 133 pk. Die bevonden zich helemaal boven in het toerenbereik, waardoor je ‘m echt uit moest wringen.

Dat was dan meteen onderdeel van de lol. Zeker met het Cup-chassis een bijzonder vermakelijke auto op een bochtige binnenweg. Minder massa is leuker dan meer vermogen. Naast de gewone RS was er ook een luxe Gordini en een sportieve Cup, maar de tofste is zonder meer de RB7-editie. De Red Bull RB7 had namelijk ook een Renault-motor, dus in feite zijn het dezelfde auto’s.

Alpine A290 (2024)

En zo zijn we aanbeland bij de A290. In tegenstelling tot bovenstaande Clio is dit een échte Alpine, alhoewel er natuurlijk ook een Renault-versie van is: de Renault 5. Ja, hij is elektrisch en dat zorgt meteen voor een paar uitdagingen. Met name het hogere gewicht kan zorgen baren, want dat gaat ten koste van de handling. We zijn dus heel benieuwd hoe Alpine hier wat van gaat maken. Gelukkig heeft het verleden uitgewezen dat als het om hele normale auto’s gaat, Alpine er absoluut iets van kan breien.