Deze Ferrari F355 Modificata is aangepast en toch origineel

We horen ‘m van verre aankomen. Hij maakt het geluid van een motorfiets uit de MotoGP die tegen de limiet van de pitstraat aan jankt: Jeff Segals Ferrari F355 vult onze oren lang voordat onze ogen een schim Rosso Corsa kunnen opvangen. Hij parkeert nadat hij even hard door een plas is gereden, breeduit grijnzend. Deze auto is duidelijk geen sierobject voor in de garage, en Jeff is ook geen alledaagse eigenaar. Zijn F355 Modificata – de enige ter wereld – is een enigszins gekietelde versie van de auto uit de jaren negentig, en geheel aangepast aan de wensen van de baas. Inclusief de ontbrekende uitlaatkleppen.

‘Hij is absoluut en objectief gezien veel te luid’, zegt Jeff, ‘maar liever te luid dan niet luid genoeg. We wilden de uitlaatpijpen echt een beetje op laten vallen, qua hoe ver ze uitsteken. Ik was wel tevreden met een centimeter of vijf. We wilden ‘m echt heel bewust over de top laten zijn, gewoon om te kijken hoe dat is, want een stap terug kan altijd nog. Ik ben van de Nürburgring geschopt omdat de auto teveel herrie maakte. Ze waren daar echt furieus, en ze werden nog kwader toen ik het allemaal heel grappig vond.’

Jeff racet een Ferrari in de Europese Le Mans-competitie en won in zijn klasse in 2016 de 24 Uur van Le Mans. Hij woont in Miami en, zoals de nummerplaten uit Montana verraden, ook zijn auto is Amerikaans. Het feit dat hij ‘m naar Europa heeft verscheept om ‘m hier te rijden, bewijst wel dat hij veel waarde hecht aan het daadwerkelijk gebruiken van zijn auto’s.

‘Ik zie deze auto nog niet zo snel op een grasperkje op Pebble Beach staan, dus ik maak me ook geen enkele zorg over de verzamelaarswaarde. Ook maak ik me nooit een seconde druk over de kilometerstand. Ik onderhoud ‘m uiteraard wel heel goed, juist omdat ik ‘m zoveel gebruik. Maar mocht de motor het begeven, nou, dan zet ik er een nieuwe in. Ik ben niet echt het type dat zich druk maakt over niet-corresponderende chassisnummers en zo. Als dat je ding is, moet je maar lekker een F40 of F50 kopen.’

‘We horen ‘m aankomen: Jeff Segals Ferrari F355 vult onze oren lang voordat onze ogen een schim Rosso Corsa kunnen zien’

Zijn Modificata is niet zo nuffig als Ferrari’s uit het Italiaanse Classiche-fabrieksprogramma, maar zonder nou meteen helemaal Halfords te gaan. Letterlijk ieder onderdeel komt van Ferrari zelf, veel van de F355 Challenge-racewagen – de stuurbekrachtiging, de sportkoppeling, de magnesium Speedline-velgen en de regenbanden – en sommige zaken komen van de optielijst van de auto voor de openbare weg, waarvan de excellente kuipstoelen met vierpuntsgordels wel het hoogtepunt zijn. De 3,5-liter V8 is nog niet onderhanden genomen, maar doordat de uitlaat vrijer kan ademen, heeft hij wel al meer dan 400 pk (standaard had de F355 380 pk).

Waarom regenbanden? ‘Mijn hele ding was een auto te maken die meeslepend is om te rijden, hij hoefde niet de snelste te zijn. Vanuit mijn race-ervaring weet ik dat het een ramp is om met regenbanden op een opdrogend of droog circuit te rijden. De auto gaat alle kanten op, de loopvlakken kermen en worden heet. Vreselijk voor je rondetijden, maar wel lachen.’

Je kunt je eigen Modificata-auto laten maken, maar er is geen productielijn en er zijn geen officiële modellen. Jeff werkt momenteel aan een 360 Challenge-racewagen voor de openbare weg en een handgeschakelde 458 Italia. Hij vindt het rijplezier belangrijker dan het uiterlijk van een auto, waardoor hij niet echt behoort tot de zogeheten restomod-beweging.

Tegen de tijd dat we alle details hebben gehoord, durven we de auto bijna niet meer te rijden. Dat zou toch jammer zijn, want dit is de auto waarvan de posters aan onze jongenskamermuren hingen. En hij heeft een pook – onze redacteur in kwestie stamt uit de tijd dat Ferrari de handbak de rug toekeerde – dus we hebben het hier over een jongensdroom: schakelen in een Ferrari met een open bak. Het ziet er prachtig uit, kunst bijna, we zouden het niet eens heel erg vinden als de onderliggende bak harkerig en recalcitrant zou blijken te schakelen.

Maar dat is uiteraard niet zo. Een V8 rijden met twee voeten is wat iedereen zou moeten hebben gedaan voordat de verbrandingsmotor tot het verleden behoort. Maar: gepaard aan een racekoppeling is het schakelen toch zo makkelijk nog niet. Dat is deel van het plezier. Je zet ‘m al snel in z’n zes in plaats van z’n vier, maar even later schakel je voor de gein gewoon even terug – het kabaal dat dan ontstaat, wil je alleen produceren in heel afgelegen gebieden, zoals, eh, Montana.

De bak terugschakelen naar z’n twee zorgt voor autoalarmen die afgaan, brekende etalageruiten en jankende honden. Deze motor is bepaald iets speciaals. Na ons eerste rondje in de auto zegt Jeff dat we niet genoeg toeren maken. ‘Ik kon jullie niet eens horen! Er gebeurt helemaal niets onder de 4.500 tpm, je moet echt zoveel mogelijk boven de 7.500 toeren komen.’ Jeff is goed. Meer mensen moeten zijn als Jeff.

‘Na ons eerste rondje in de auto zegt Jeff dat we niet genoeg toeren maken’

We willen best kritisch zijn, alleen is er niets te vinden om kritisch op te zijn. De zitpositie achter het stuur is geweldig. De besturing is super. De auto rijdt enorm soepel, geholpen door de zachte banden –  een moderne McLaren is er niets bij. De banden helpen ook omdat het regende toen we reden. Krijg je de kans van je leven om in een auto als deze te rijden, dan is het wel zo leuk om ook daadwerkelijk een beetje gas te kunnen geven. Op de herrie na – Jeff zelf rijdt met een noise-cancelling koptelefoon op – is de auto volledig bruikbaar. Het zicht is vrijwel onbelemmerd en parkeren is een eitje.

We zijn een beetje emotioneel als we voor de laatste keer terugrijden naar de basis. Tintelend ruggenmerg, adembenemend, groots en meeslepend: alle mogelijke beeldspraken en superlatieven zijn van toepassing op de F355. Een motor die zo meeslepend is, die vind je niet in een hedendaagse auto, en al zeker niet in een zo compacte en handzame auto die op de weg is toegelaten.

Auto’s uit de jaren negentig zijn gewoon beter. Niks geen elektronische hulpjes, maar ook weer niet zo levensgevaarlijk als auto’s van een of meer generaties ouder. De bestuurder is in deze auto’s nog een integraal deel van de operatie, maar zijn of haar fouten worden vergeven. Jeff schaamt zich bepaald niet voor zijn liefde voor de jaren negentig, en terwijl de fotograaf zijn werk doet wanneer het even is gestopt met plenzen, kijkt onze nieuwe Amerikaanse vriend verlekkerd naar de Speedline-velgen. Ook zonder een hoop herrie te maken is deze Ferrari een lekkertje.

‘Het feit dat auto’s als deze nog zo populair zijn, is iets wat automakers op termijn niet kan ontgaan’, zegt Jeff. ‘Dat geldt niet alleen voor Ferrari, maar voor alle merken; nu auto’s steeds maar sneller worden, worden ze ook minder geliefd. Deze Modificata heeft een waarde van anderhalve ton denk ik, dus goedkoop is hij niet, maar als je ziet wat je er allemaal voor krijgt, is het toch een goede deal. Ik zou geen nieuwe auto kunnen noemen die ik voor dat geld liever zou kopen.’

De F355 was de auto van het decennium en voelt nog steeds heel relevant aan, al was het maar omdat de bestuurder beschikt over een aandrijving en een onderstel van absolute wereldklasse – maar zonder daarmee andere automobilisten lastig te vallen. Nou ja, behalve dan dat geluid. Misschien zit er ook nog wel eens een Modificata met minder volume in de pijplijn.