Het idee achter een California Double is simpel maak gebruik van de ideale geografische ligging van The Golden State om op één en dezelfde dag te skiën en te surfen. Echt zo’n bucketlist-dingetje. En de beste manier om aan te tonen waarom de RS 6 Familieauto van het Jaar 2019 is. Vooral voor ons Benelux-bewoners, voor wie het hoogst haalbare bestaat uit pootjebaden in de zee en een bezoek aan de borstelbaan. Maar Moeder Natuur maakt het TG niet makkelijk op onze ski-surf-expeditie.
Ons plan was om de zonsopkomst op Big Bear Mountain te bekijken – een paar uurtjes ten oosten van LA – en vervolgens naar de kust af te buigen en in Malibu bij zonsondergang de golfkammen te bedwingen. Probleem is alleen dat je sneeuw nodig hebt om te kunnen skiën. En door de opwarming van de aarde/het uitzonderlijk warme najaar (doorstrepen wat niet bij je overtuiging past) ligt er geen sneeuw. En dus moeten we verder naar het noorden, naar Mammoth Mountain, niet ver van San Francisco; maar wel ver van LA met z’n kombuchaklysma’s en geitenyoga. Oh ja, en de klok is teruggezet, waardoor we al een uur bruikbaar daglicht hebben verloren voordat we goed en wel op weg zijn. Heel fijn.
De Familieauto van het Jaar 2019 is hier
Gelukkig hebben we het summum van een vrijetijdsauto tot onze beschikking om afstanden en tijd naar onze hand te zetten: de nieuwe Audi RS 6. Geparkeerd op een ondergrond van hard bevroren sneeuw ziet hij er angstaanjagend uit. Héél angstaanjagend. Maar zie deze vierde generatie RS 6 niet aan voor een A6 Avant met een chagrijnige kop. Het enige wat hij met een salesmanagers-A6 gemeen heeft, zijn de voordeuren, het dak en de achterklep. En zijn looks zijn zeer verleidelijk: een opgeblazen carrosserie die 80 millimeter breder is dan standaard, een misprijzende frons (geërfd van de Sport Quattro uit 1984) en knalpijpen als bazooka’s. Dat alles geeft hem een uniek uiterlijk. En dat heeft ie nodig ook.
Want hij moet de kooplust wekken van lieden die nog in gelukzalige onwetendheid verkeren: barbaren die van SUV’s houden. Ook wel bekend als ‘Amerikanen’. ‘Mooie hatchback, bro!’ zegt iemand in de rij bij de skilift. Hij heeft een hoofd als een panda. ‘Het is een station.’ ‘Een wat, bro?’ Juist ja. De station – of wagon, zoals ie hier heet – is een fenomeen dat in de VS niet aanslaat. Simpeler gezegd: ze verkopen gewoon niet. Maar voor de eerste keer in zijn 25-jarige bestaan doet Audi’s speciale wapen een poging en is deze krankzinnig snelle vijfdeurs familiestation in de VS te koop. Gelukkig kan ie bogen op het soort getallen waar de Yanks dol op zijn: GROTE getallen.
De RS 6 heeft een 4,0-liter biturbo V8 voorin, waarmee hij door middel van de automatische achtversnellingsbak 600 pk en 800 Nm kan overbrengen op alle vier wielen. Vanuit stilstand haalt hij in 3,6 seconden 100 km/u, en zijn top ligt op 305 km/u (als je kiest voor de zogeheten Vorsprung-uitvoering). In de bagageruimte kun je 1.680 liter meezeulen. In mijn geval 1.680 liter aan eerste-afdaling-van-het-seizoen ski-excuses. Ik schuif mijn lange latten achterin en verscheur de knisperfrisse lucht van Mammoth met daverende V8-bastonen. Als ik even wat met het gaspedaal speel, waaiert het wijzertje van de ‘hockeystick’-toerenteller vrolijk uit, maar jammer genoeg davert de uitlaat lang niet zo uitbundig als bij de oude uitvoering (en bedankt, WLTP). Maar het is nog altijd genoeg geluid om de aandacht te trekken. ‘Gave bak, man!’ roept een snowboarder vanuit de verte.
Op naar de US Highway 395
Als we van de letterlijk duizelingwekkende hoogte van het Mammoth Mountain-skistation (2.700 meter) naar beneden rijden, kolkt het bloed weer terug naar ons hoofd. De wegen hier zijn anders dan in veel Europese skigebieden. Ze zijn breed en glooiend en slingeren door prachtige bossen met hoge naaldbomen, met op de achtergrond het rossige schijnsel van de zon. Uiteindelijk komen we helemaal beneden uit op de weg die de hoofdmoot van onze reis vormt: de US Highway 395.
Hij strekt zich uit ten oosten van de Sierra Nevada-bergketen, vormt de ruggengraat van Californië en verbindt enkele van de hoogste, laagste, warmste, diepste en oudste plekken in Amerika die je op één roadtrip kunt aandoen. Het biedt mij en de fotograaf bovendien de gelegenheid om lekker weg te zakken in de zachte stoelen en te genieten van het hyperstation-interieur. Je hebt misschien wel gemerkt dat auto-interieurs de laatste paar jaar sterk zijn veranderd, en de RS 6 is daar een goed voorbeeld van. Ten opzichte van de vorige generatie is het een enorme stap vooruit. Vooral omdat de wereld sinds 2013 dol is op schermen, maar ook omdat het binnenin toegepaste materiaal nu riekt naar luxe: hij heeft dubbel glas, haptische aanraakpunten, koolstofvezel en een met alcantara beklede versnellingspook die vreemd prettig aanvoelt… een beetje als een kaalgeschoren kat.
We zetten onszelf in de Relaxte Roadtrip-stand, en de RS 6 komt ook tot bedaren. Hij is in ieder geval niet zo recht voor zijn raap als de vorige uitvoering – dat was een V8-kernkop met kofferruimte. Deze is veelzijdiger en slimmer. Hij heeft cilinderuitschakeling, een vrijloopfunctie en 48-volt mild-hybride assistentie. Maar dat ‘hybride’ moet je met een korreltje zout nemen. De accu achterin levert geen bijdrage aan de aandrijving, maar is in ieder geval een nuttig stukje ecologische verantwoording om te voorkomen dat een klimaatactivist met meurende oksels een pot verf over je leeggiet omdat je een V8 hebt. Het onderstel is zelfs comfortabeler dan voorheen, ondanks het feit dat dit exemplaar de sportophanging heeft (stalen veren en drievoudig instelbare dempers, niet de standaard adaptieve luchtvering) en is uitgerust met kolossale 22-inch wielen.
De 395 kan echter zwaar frustrerend worden. Met op de achtergrond de grillige bergen die aflopen naar een schijnbaar eindeloze vlakte van hitte en leegte, is dit het asfalt bij uitstek voor een auto die ruim 300 km/u kan: fluweelzacht, lijnrecht en volkomen verlaten. Maar het wemelt hier van de smerissen die als sluipschutters hun laserguns in de aanslag houden. Dus tuffen we met een bedaard vaartje van 100 km/u verder. We stoppen bij een heerlijk vervallen maar zeer goede hamburgertent in een woonwagenpark in Bishop, waarna we verder rijden naar de stoffige wegen en de natuurpracht van de Alabama Hills. Gewoon om te kijken of het quattro-system nog steeds goed werkt. Wat het geval is. Je kunt de voorste aandrijfassen niet uitschakelen, zoals bij een E 63, maar de mogelijkheid om tot 85 procent van het vermogen naar de achterkant over te brengen, betekent dat ie nog steeds behoorlijk uitbundig kan zijn.
Richting Malibu
Verder op weg naar het zuiden worden we onthaald op een all-you-can-eat buffet van schitterende uitzichten en andere landschapslekkernijen. We komen langs de lavavelden van Vantablack, Death Valley, de deprimerende uitkijktoren van Manzanar (het concentratiekamp waar tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan 10.000 mensen van Japanse afkomst gevangen werden gehouden) en Ridgecrest (de aardbevingshoofdstad van de wereld), om vervolgens door te rijden naar Antelope Valley en de heiige buitenwijken van Los Angeles met hun hels drukke spits. We slaan rechtsaf en rijden over de canyons naar Malibu.
Vorig jaar werd deze hele streek verwoest door de Woolsey Fire. Er werd een gebied van zo’n 400 vierkante kilometer in de as gelegd en meer dan 295.000 mensen moesten worden geëvacueerd – en de wonden zijn nog lang niet geheeld. De schitterende, kronkelige wegen door de bergen worden omzoomd door verkoolde bomen en verschroeide aarde, en ze werden pas een paar dagen eerder opnieuw geasfalteerd. Bij deze hitte van 33 graden zweet het zwarte goedje peentjes, en het belooft zo een perfecte work-out voor de RS 6 te worden.
Ik klik de nieuwe, BMW-achtige, op het stuur gemonteerde RS-knop naar de stand ‘RS 2’ (heel historisch verantwoord), zodat de RS 6 klaar is voor de aanval, met een lome instelling van de ophanging en de teugels van de stabiliteitscontrole gevierd, en ga dan op het gas, in de richting van de zee. Laat er over één ding geen misverstand bestaan: dit ding is onvoorstelbaar rap. Je hebt meteen de beschikking over heel veel snelheid, dankzij de combinatie van een enorme hoeveelheid koppel en de achttraps automaat. Maar in tegenstelling tot een AMG doet de motor zijn werk zeer ingetogen. De RS 6 is niet opgewonden of luidruchtig, maar wel bijzonder efficiënt, met vierwielbesturing, een optioneel sportdifferentieel en het superslimme quattro-systeem dat onmiddellijk voor behendigheid en grip zorgt.
quattro helpt hier
Dat kun je hier goed gebruiken, want de tractie is niet constant, vangrails ontbreken en er zijn veel schuine bochten, dus alle ingrediënten zijn voorhanden voor een spectaculaire crash. Maar zodra de RS 6 op gang komt, voelt hij veilig en comfortabel aan. Dat gezegd hebbende: als je niet van al te hoge snelheden houdt, kies dan voor de gigantische optionele koolstofvezelremmen. Toegegeven, voor in de stad zijn ze niet de meest praktische oplossing, maar als je er bij hoge snelheden op gaat staan, zijn ze happig genoeg om het verse asfalt van Californië in Viennetta te veranderen.
In een lauw novemberzonnetje gaan we de Pacific Coast Highway op, richting Point Dume. We komen een grote kwijlende lobbes tegen en haar wat wazige baasje. ‘Hoe heet uw hond?’ vraag ik. ‘@malibumarzie’, is het antwoord. Welkom in Malibu. Waar iedereen zichzelf permanent wil verkopen – zelfs een oude hond. Het beest is volmaakt voor een clichématige hond-in-stationwagen-foto, en we controleren even hoe comfortabel onze kwijlende vriendin het in de bagageruimte vindt (héél comfortabel). Dan pakken we ons surfboard en trotseren we de golven. Dat is wat ze hier in Californië doen.
Wat de RS 6 vandaag heeft laten zien, is dat ie alles kan: hij is praktisch, snel, gerieflijk, mooi maar niet al te opzichtig, en begeerlijk. Maar wat echt opvalt, is dat geen enkele eigenschap van de RS 6 eruit springt. Wat zeker niet betekent dat hij geen eigen karakter heeft. Door een combinatie van hoogstaande hardware te realiseren, heeft Audi een van die auto’s gemaakt waarvoor geldt dat het geheel veel meer is dan de som der delen.
Zoals ieder directielid uit LA je zal zeggen: teamwork makes the dream work. In dit geval heeft teamwork TopGears Familieauto van het Jaar 2019 voortgebracht. Surf’s up, dudes.
Reacties