Supercars zijn eigenlijk hopeloze dingen. Het zijn hoogwaardige stukken uiterst moderne techniek die zo worden gehinderd door hun waarde en onbruikbaarheid dat de meeste worden begraven in een autocollectie en zelden de weg op mogen voor iets anders dan een Instagram-sessie. En ze rijden dan doorgaans niet harder dan 80 km/u. De Sterrato is de antithese van die statische supercarcultuur. Een auto die ze ontworpen hebben om te gebruiken, en hard ook. Daarom is het onze Terreinauto van het Jaar 2019.

Hij werd ontwikkeld als een hobbyproject dat moest bewijzen dat ze bij Lamborghini nog altijd weten wat het is om lol te trappen. En z’n recept is relatief eenvoudig. Neem een vierwielaangedreven V10 Huracán, geef ’m meer bodemspeling, voeg her en der wat beschermende stukken plastic toe, vergroot de luchtfilters, morrel wat aan de ECU zodat hij meer als een rallyauto gaat denken, praat met Pirelli om ze speciale ‘ballonbanden’ voor je te laten maken, en je hebt een soort radiografisch bestuurbare auto op volwassen grootte. Dit is de jongensdroom van iedereen die ooit met knipperende oogjes door de pagina’s van de Tamiya- en Kyosho-catalogi bladerde.

Maar het gaat niet alleen om het uiterlijk. De Sterrato levert ook de prestaties waar je van droomt. Er zijn maar weinig zaken in het leven opwindender dan met een V10-supercar dwars de bocht ingaan op een onverhard rallyparcours. Stofwolken opwerpend terwijl je met een imposante drift de bocht uit komt. Hij werd oorspronkelijk gebouwd om de stadsjungle te kunnen weerstaan. Maar hij is gelukkiger als hij zijn eigen pad mag banen, waar je ’m dat ook laat doen. De Sterrato levert, kort gezegd, de supercar-ervaring zonder restricties. Het is zonder enige twijfel de meest opwindende auto waarin we dit jaar hebben gereden en daarom benoemen we ’m tot de TopGear Terreinauto van het Jaar. En nu gaan we de fabriek bellen om te zeggen dat ze ’m ook echt moeten gaan bouwen…