Hoe de Tweede Wereldoorlog een icoon voortbracht dat maar door blíjft gaan
Goed gezien. Toen de Willys gebouwd werd, waren deuren een luxe snuisterij. De auto die je hier ziet, is de Willys M38A1, net niet de originele Willys, maar het scheelt niet veel. De M38A1 werd door Willys gebouwd tussen 1952 en 1971, en heeft grote hoeveelheden actie gezien in Korea en Vietnam. Hij werd ook verkocht aan een aantal bevriende naties, en dat is de versie die je hier ziet. Deze Nekaf-editie werd in licentie in Nederland gebouwd en was zo succesvol dat we hem hier meer dan 40 jaar bleven gebruiken. Kijk, dat is nog eens betrouwbaarheid.
Ja. Met een veelzijdige basis – ze werden tot van alles en nog wat omgebouwd, van ambulances tot mobiele platforms voor 106-millimeter geweren – en de mogelijkheid om werkelijk overal te komen, is de Jeep zelfs naar hedendaagse maatstaven een ongelooflijk capabele machine. Hij heeft een 2,2-liter viercilinder benzinemotor (met de bijnaam Hurricane) met 73 pk en de keus uit twee- of vierwielaandrijving.
Er is ook een bak met lage gearing en dankzij de relatief dunne bandjes en een een lichtgewicht carrosserie (hij weegt 1.225 kilo) komt ie zo ongeveer overal. De motor is verrassend krachtig en op asfalt haalt ie zo’n 80 km/u. De motor zou op zich nog wel harder kunnen, maar bij alles daarboven scheur je het dak aan stukken. Daarbij heeft ie bladveren rondom. Die zijn bijna onverwoestbaar, maar allesbehalve comfortabel. De Jeep maakt dat een Land Rover Defender als een Rolls-Royce aanvoelt.
Nou en of: een handschoenenvakje! En, ga zitten, zelfs ruitenwissers.
Zeg dat wel. Om te beginnen: er is verwarming. En leer op de stoelen, Alpine-audio met een subwoofer, DAB, navi – je snapt het wel. Maar ondanks de verschillen in leeftijd en militaire/consumentendoelgroep kun je hier en daar de bloedlijn nog wel ontdekken. En niet alleen in de vorm van de grille.
De Jeep Wrangler is een van de weinige moderne offroaders die precies dát kan: offroad gaan. Hij heeft lage gearing en een 2,0-liter benzinemotor van 272 pk, allemaal gebouwd op een ladderchassis met starre assen. En net als bij de oude kun je de dakpanelen verwijderen – heel coronaproof allemaal.
Jazeker. Waar Jeep het slim heeft aangepakt: het heeft de nieuwe meer beschaving meegegeven, maar is ook voor een groot deel trouw gebleven aan de roots. Er zijn details die je aan dat erfgoed herinneren, zoals het opstartscherm dat begint met een Willys die in de huidige Wrangler verandert, maar het voelt nergens als een parodie.
De starre assen laten voor wat ze zijn zou een aanzienlijk beter gedrag op asfalt opleveren, maar ten koste gaan van de terreinkwaliteiten, waardoor de pure Jeep-filosofie zou zijn ingewisseld voor comfort. Bravo voor Jeep, voor het trouw blijven aan zichzelf.
