Ken Block: ’Het gaat bij de video’s om creativiteit’

De eerste Gymkhana-video heette Testing and Practice, want testen en oefenen was precies wat we deden. We namen de auto mee naar de laatste locatie waar ik meedeed aan een Gymkhana-­evenement, het vliegveld van El Toro, en namen daar een video op, heel simpel en goedkoop.

Een onverwacht succes

Toen we die voor het eerst uitbrachten, hadden we al wel wat ervaring met andere video’s via DC Shoes, maar we hadden geen idee dat juist deze zoveel respons zou krijgen. We hadden ’m niet eens op YouTube gezet – hij stond gewoon op mijn eigen, persoonlijke website. En toen ging het los. We dachten dat we hooguit een paar honderdduizend views zouden krijgen, maar we hadden er binnen een maand tien miljoen.

Wat we natuurlijk ook niet wisten, was of het een bevlieging was, een tijdelijke hype, of dat mensen terug zouden komen om meer te zien. Dus toen we Gymkhana 2 maakten, bewees dat voor ons dat als we maar innovatieve en coole dingen deden, de mensen geïnteresseerd zouden blijven. Bij Gymkhana 3 was het van: wauw, hier kunnen we echt een hoop lol mee beleven, we kunnen creatief zijn en mensen blijven in groten getale kijken.

Mijn meest favoriete ding ooit is de driftsprong in Gymkhana 5. Die is geïnspireerd op de sprongen in de WRC van Finland. Daar doen ze dat aan de lopende band, vaak moeten ze er zijwaarts uitkomen om snel door te kunnen naar de volgende bocht. Ik had een heel specifiek idee over hoe ik dat wilde realiseren, en dat pakte beter uit dan we hadden durven dromen. Als het echt iets ongelooflijks is, leggen we er de nadruk op in de video, dan maken we er wat meer van. Maar is het vrij gemiddeld, dan monteren we het zo dat het snel voorbijschiet en gaan we meteen door naar het volgende.

De favoriete auto van Ken Block

Van alle auto’s waarmee ik video’s heb opgenomen, is de Hoonicorn toch wel mijn favoriet – het vermogen, de V8, de vierwielaandrijving in rallystijl, het is gewoon het leukste apparaat waarin ik ooit heb gereden. De Hoonitruck is waanzinnig cool, maar die is groter en heeft een minder goede wegligging.

Het moeilijkst is het om mensen te blijven vermaken met de typische, soortgelijke trucs die ik in bijna iedere video uithaal. Het gaat dan uiteindelijk om de creativiteit en om de unieke en andere insteek – onze waarden en normen qua productie blijven hetzelfde. We willen dat het zo echt mogelijk is en we bedriegen de kijker nooit. Het uitgangspunt is om exact het verhaal te vertellen van hoe dicht ik soms bij obstakels kom. We prikken er een GoPro naast en laten het zonder opsmuk zien.

Het idee achter Gymkhana 10

De druk bestaat eruit dat we niet in herhaling willen vallen – en dat wordt moeilijker en moeilijker nu we alweer tien van deze video’s hebben gemaakt. Het hele idee achter Gymkhana 10 was om het groter en beter te doen dan we ooit eerder deden. We kwamen op het idee om vijf verschillende locaties en vijf auto’s te gebruiken. Dat gaf me de mogelijkheid om een aantal ideeën uit te voeren die ik in het verleden had, maar die destijds niet genoeg waren om een hele video mee te vullen. Dingen als het rijden op kale wielen, zonder banden, en de video gaat constant heen en weer, dus net als je lekker naar een WRC-auto in Zweden zit te kijken, verandert het perspectief en kijk je naar een Ford Focus in Mexico.

Er zijn nog altijd trucs die ik wil uitproberen, maar om eerlijk te zijn, is er wel een limiet. Ik wil geen stuntrijder worden die een kurkentrekkersprong doet, of loopings en al dat soort gekkigheid. Alles wat ik doe, moet altijd zijn gebaseerd op wat ik heb geleerd als rallycoureur.

Wil je net zo rijden als ik? Ga dan terug naar school. Naar een rallyschool of naar een driftschool. Dat is waar ik heb leren rijden zoals ik nu rijd. Doe het niet op straat, jongelui.

Gymkhana 10