Maserati Ghibli in de sneeuw

Wist je dat Maserati ook vierwielaandrijvers maakt? Zo niet, dan weet je het nu. Hun beide sedans zijn met het ingenieuze Q4-systeem te bestellen. We pakken en schuiven met een Maserati Ghibli in de sneeuw, over het ijs en op het asfalt.

Dit hadden we misschien beter niet kunnen doen

We kruipen ineen en bereiden ons voor op boze blikken, een scheldkanonnade, misschien de toorn van een paar wandelstokken op onze voorruit.

Zojuist kwamen we kirrend van plezier een prachtige bocht om zeilen, flirtend met de grenzen van de grip, toen we plots op een behoorlijk grote groep nordic-walkers stuitten. Ze liepen in de berm, naast de berm, op het asfalt, lurkend aan hun bidons, diep geconcentreerd op hun stokbewegingen en schijnbaar ongeïnteresseerd in het feit dat het hier een doorgaande bergweg met een maximumsnelheid van 90 km/u betreft. De sportievelingen keken angstig op toen we de Ghibli met kermende banden stilzetten, de V6 wild na-briesend en de felle, kwade koplampen priemend in hun bejaarde netvliezen.

We maken voorzichtig oogcontact met de oude baas

Hij bevindt zich bij de motorkap. Het duurt geen seconde of de verschrikte blik wordt van zijn gezicht geveegd door een brede, welgemeende grijns. Hij heft zijn hand op, de puntjes van zijn duim en wijsvinger tegen elkaar, slaakt een kreet – bella!. Hij stapt eerbiedig even opzij.

Dat is waar ook: we zijn in Italië, het land waar je door iedere levende ziel wordt aanbeden als je in een mooie auto rijdt. Vooral wanneer die auto van Italiaanse afkomst is. Hoe verfrissend om niet door omstanders beschimpt te worden – zelfs niet als ze zich onverhoopt bijna in je grille bevinden – wanneer je zo’n machine op een rustig stukje weg gebruikt waarvoor ie bedoeld is. Nu zal de wonderschone Maserati Ghibli, met z’n lage neus, sierlijke welvingen en aanstekelijke geluid, overal ter wereld gepaste bewondering oogsten; maar er een norse groep voetgangers met stokken de stuipen mee op het lijf jagen, dat kun je beter niet buiten de grenzen van dit land proberen.

De Ghibli is van top tot teen een kunstwerk

Eentje van het zeldzame soort waar we geen genoeg van kunnen krijgen. We houden van de lijnen, het voorkomen, de heerlijke, door Ferrari ontwikkelde twin-turbo V6-motoren. We zijn gek op de wendbaarheid en we smullen van de delicate balans, maar we moeten toegeven: er zijn momenten te verzinnen waarop het niet heel handig is om honderden pk’s naar één enkele as te sturen. Zeker in voor Maserati belangrijke groeimarkten, zoals de Verenigde Staten, kiest men vaker voor vier aangedreven wielen om ook in een barre winter de oprit op te kunnen komen. De Italianen zijn de beroerdsten niet; na een dieselmotor voor de ene markt kon vierwielaandrijving voor de andere er ook nog wel bij.

We besturen de Maserati Ghibli S Q4, de 410 pk sterke topper van Maserati’s kleinste sedanreeks. Omdat het merk ons maar wat graag wil laten zien hoe goed hun 4WD-systeem werkt, hebben ze een ijskartbaan aan de voet van de Matterhorn afgehuurd en een roedel instructeurs bij de start/finishlijn geïnstalleerd. De man die ons vanmorgen de sleutels gaf, sprak in het meest Italiaanse Engels alvast de onsterfelijke woorden: ‘You can make a slide if you want.’ Nou, dat willen we wel.

Hoe rijdt de Maserati Ghibli?

Op weg ernaartoe rijden we de Ghibli over een schitterende route door het natuurpark van Lago di Lozon. Via het noorden langs Lago di Maen en Valtournenche om te eindigen in Breuil-Cervinia. Allemaal namen die je onmiddellijk moet volgen als je ze op een wegwijzer tegenkomt. De wegen zijn leeg (meestal dan) en bochtig. En ja, in deze tijd van het jaar ook wel een beetje glad. De Maserati Ghibli Q4 heeft in de basis achterwielaandrijving met een mechanisch sperdifferentieel. Een slimme koppeling zorgt dat de voorwielen, indien nodig, binnen 150 milliseconden bijgeschakeld kunnen worden voor een nette 50/50-krachtsverdeling. Daar hebben we hier wat aan.

‘Bij Maserati betekent ‘esp uit’ ook echt ‘esp uit’. Zoals je weet, mag een fabrikant die dat beleid voert op onze onvoorwaardelijke affectie rekenen’

Met de achttraps automaat in de handmatige stand jagen we de Maserati op toeren en stuiven we verder de bergen in. Maar niet voordat we nog een handvol complimenten van de rest van de wandelgroep geïncasseerd hadden. Het is niet moeilijk om te bedenken met wat voor soort auto je deze rally-achtige route het liefst zou rijden. Doe ons een oud, open Alfaatje met dubbele Webers, bijvoorbeeld. Maar het verbazingwekkende is dat de relatief grote, luxe en zware Maserati hier prima op z’n plek lijkt. En geen moment uit z’n hum dreigt hij te raken. Behalve bij lange stukken bergaf, wanneer de remmen het wat al te moeilijk krijgen, is de Ghibli een droom.

Z’n gewichtsverdeling is optimaal

De besturing – ouderwets hydraulisch, een pluim – is aan de lichte kant, maar zo nauwgezet en levendig dat je de auto met uiterste precisie kunt doen dansen. Z’n onderstel biedt, zelfs als je de sportstand niet hebt aangeklikt, een stemmig gevoel met de weg en een grote mate van controle. En dan de motor – allemachtig. Het geluid is als opium voor de oren, en het geweld doet vermoeden dat Neptunus zelf achter de grille met de drietand huist.

Dan gaan we met de Maserati Ghibli over ijs

In Breuil-Cervinia wacht het ijsbaantje gewillig tot het aan gort gereten wordt door onze winterbanden. De zon zorgt voor een extra glad, gesmolten en weer aangevroren laagje aan het oppervlak. Hierdoor gaan we ogenblikkelijk op onze plaat als we ons buiten de auto begeven. Dan maar geen kopje koffie; we gaan rijden met de Maserati Ghibli in de sneeuw, maar wel voorzichtig.

Na een verkenningsrondje met het esp aan – ‘werkt goed hè?’ vraagt de instructeur, terwijl we in het stuur knijpen en vanbinnen hetere temperaturen bereiken dan de continu ingrijpende remmen van de Maserati Ghibli – mogen we los. Bij Maserati betekent ‘esp uit’ ook echt ‘esp uit’, en zoals je weet, mag een fabrikant die dat beleid voert op onze onvoorwaardelijke affectie rekenen. Na de initiële onwennigheid – de voorwielen hebben bij het insturen zo weinig grip dat we letterlijk tot kruiptempo moeten afremmen om een bocht te kunnen ronden – beginnen we de smaak te pakken te krijgen. We schuiven dankbaar over het circuit en laten het stuur steeds verder in tegengestelde richting uitslaan, terwijl we de auto in de hand houden met onze rechtervoet.

De instructeur is hier niet van gediend. ‘Geef eens gas!’ brult hij als we de Ghibli door een haarspeldbocht vegen. We verklaren hem voor gek – een gek met een ongezonde voorliefde voor de sneeuwmuur. Tot hij zijn opmerking nuanceert: ‘Jullie zijn hier toch om de vierwielaandrijving te testen?’

Ach, natuurlijk

Negen, wellicht tien van de tien auto’s die wij zo nu en dan eens dwars mogen gooien, hebben achterwielaandrijving. Daarin tijdens een drift plots vol gas geven, komt je op een onbedoelde pirouette, een hoop rook en een rood hoofd te staan, of erger. Maar de Maserati Ghibli zou dit zelf moeten kunnen voorkomen. Z’n intelligente vierwielaandrijving moet het oplossen en je zo snel en spectaculair mogelijk door de bocht heen helpen. Hoe tegennatuurlijk het ook voelt, we doen het: we geven gas.

Wanneer de voorwielen bijschakelen – waarschijnlijk juist omdat dit zo snel en plotseling gebeurt – is er eerst en vooral onderstuur. Het is dus zaak om niet te vroeg op het gas te gaan staan. Maar eerst de auto in de bocht te ‘zetten’. Vervolgens voer je dan geleidelijk de pk’s op en laat je het verdere werk de Q4 doen. Het vergt wat oefening en wat leerzame momentjes. De Ghibli weegt nog altijd bijna twee ton, ga daar maar eens overenthousiast mee gooien. Maar we krijgen het door. De auto wordt leniger, als warme klei in onze handen. We glijden vloeiender.

Maserati heeft het voor elkaar, wat een prachtauto

De Ghibli kwispelt en krabbelt naar houvast terwijl het luide geknetter van de V6 weergalmt tegen de bergwanden. We vliegen door een sneeuwlandschap in een zingende Maserati. Als de hemel een helder en wit paradijs is, moet het er daar zo uitzien.

Specificaties Maserati Ghibli S Q4