Maximumsnelheid is te laag voor moderne auto’s

Hij geeft nu toe dat zo’n maatregel de Engelse rechtbanken op een fikse extra werklast zou kunnen komen te staan. Want, laten we eerlijk zijn, op die manier zou de halve Britse bevolking in potentie gecriminaliseerd worden.

Nu ben ik geen jurist en weet ik weinig van wetgeving, maar het komt me toch vreemd voor dat zelfs de huidige wetgeving er al toe leidt dat de meeste bestuurders vrijwel elke week even een crimineel zijn. En dan heb ik het niet over egoïsten die zo hard mogelijk rijden in snelle hatchbacks, maar heb ik het over normale mensen, zoals verpleegsters en eh, politieagenten. Wanneer wordt het massaal overschrijden van een verkeers­regel dusdanig normaal dat die regel in feite overbodig is?

Het is niet meer reëel

Het probleem met de huidige snelheidswetgeving is dat er geen enkele logica achter lijkt te schuilen. Je kunt legaal veel te hard rijden in sommige woonwijken en steden, omdat een limiet van 50 km/u daar veel te hoog is. En de limiet op de Britse snelwegen, nu 70 mph (112,6 km/u), is juist idioot laag, gezien de staat van de automobiele technologie anno 2018.

Je moet er uiteraard naar kijken in de context van andere wetten en regels, en daarvan zie ik het nut en de logica meestal wel degelijk in. Ik begrijp heel goed waarom supermarkten geen heroïne mogen verkopen en waarom je niet in een trein mag stappen zonder kaartje. Maar een wet die voorschrijft dat een gloed­nieuwe BMW 520d niet harder mag dan 112 km/u op een lege vierbaansweg, ’s avonds om een uur of negen, die begrijp ik niet.

Wie is de schuldige?

Is het de schuld van automakers dat ze auto’s maken die sneller kunnen dan de wet toestaat? Sommige mensen schijnen dat te vinden, maar je begrijpt weinig van de menselijke aard als je denkt dat een stel slimme techneuten bij een capabel bedrijf dat is gespecialiseerd in persoonlijke mobiliteit iets anders zou doen dan het opzoeken van grenzen.

Waar ik de meeste moeite mee heb, is dat in een wereld die zichzelf vaak definieert door middel van snelheid – van onze elektro­nische apparaten tot de tijd die we aan ons werk besteden – ons transport steeds langzamer aan het worden is. En toch lijken steeds meer mensen blij te zijn met die nieuwe normen. Onze maatschappij vindt de werksnelheid van een vier jaar oude smartphone simpelweg intolerabel, maar elke reis die je per auto, trein of vliegtuig onderneemt, duurt waarschijnlijk langer dan in 1985. Dat kun je toch moeilijk vooruitgang noemen.

Het is ligt niet aan de snelheid van de auto…

De anti-snelheidslobby houdt er andere ideeën op na, en het is moeilijk om geen sympathie voor hen te voelen als je mensen hoort spreken die hun geliefden zijn verloren als gevolg van auto-ongelukken. Maar het zien van snelheid als de enige of de voornaamste oorzaak van zulke ongevallen houdt dezer dagen geen stand. Natuurlijk is het vaak een van de belangrijke factoren, maar zoals iedereen weet, is snelheid op zichzelf niet per se gevaarlijk. Snelheid wordt pas gevaarlijk in combinatie met vermoeidheid, afleiding en, laten we niet om de hete brij heen draaien, een totaal gebrek aan controle over je auto wanneer je in onverwachte situaties belandt.

Het levert iets op

Dan hebben we de inkomsten die te hard rijden opleveren. De politieauto die verborgen staat achter een bord of een heg, naast een snelweg met goed zicht, staat daar zogenaamd om waakzaam en dienstbaar te zijn, maar levert inmiddels een even grote bijdrage aan de nationale economie als het hoofdkantoor van een bank als Goldman Sachs.

Ik vind het op zich nog niet zo erg dat de regering munt slaat uit te hard rijdende automobilisten – iedereen kent de regels, hoe onzinnig die ook zijn – en het is jammer als je geflitst wordt: pech gehad. Maar beweer niet dat het allemaal uit naam is van het bevorderen van de veiligheid op de weg.

Misschien is er een oplossing…

Als het echt zou draaien om veiligheid, dan zouden de eisen om een rijbewijs te halen omhoog moeten gaan, en moeten meer politiemensen meer automobilisten staande houden om die eens ernstig toe te spreken over hun rijgedrag – iedereen die weleens streng terecht is gewezen door een agent weet dat je ’s avonds nog zit na te bibberen. Zo zet je de veiligheid voorop.

En zelfs dan zullen mensen nog altijd te hard rijden. Ze zullen stille, verlaten wegen voor zich zien en hun rijgedrag daarop aanpassen. En dan zullen ze vaak een misdrijf begaan, zonder dat ze iets of iemand schade berokkenen. Ik denk dat dat de paradox is van de term persoonlijk transport – immers, is het echt een goed idee dat we zelf mogen bepalen hoe snel we reizen?