Pagani Huayra L’Ultimo is de laatste coupe (waarschijnlijk)

Snik. De laatste schroef op de productielijn van de Huayra is vastgedraaid. Alle 100 exemplaren zijn geproduceerd. Officieel, dan. Één troost: de kunstzinnige autobouwer eindigt met een knal. Dit is de Pagani Huayra L’Ultimo.

De Pagani Huayra L’Ultimo integreert diverse elementen uit de zesjarige evolutie van het model. Een schepje BC hier, een toefje Tempesta daar.

De AMG-V12 produceert dus een niet-te-zuinige 800 pk en 1.100 Nm koppel. De koolstofvezel splitter, zijskirts en achterdiffuser komen van de Tempesta. De gulzige luchthapper en de brede achterspoiler komen van de BC. De kleur is niet te missen: Petronas-groen. Net als de weekendauto van Lewis Hamilton. Ook binnenin komen de kleuren van het Mercedes F1-team terug. De Huayra kan het hebben.

Sinds 2012

De Huayra volgde de Zonda in 2012 op. 4.700 onderdelen waren nieuw en de auto was langer, breder en sneller. Zelfs de naam van het materiaal is spectaculair: carbotanium. Wat het is? Koolstofvezel met titaniumdraden. Het motorgeluid – dat al de perfectie naderde – werd nog beter.

Horacio Pagani heeft een onstilbare honger naar details. Elke van de 3.000 bouten heeft een Pagani-merk. De sleutel is gefreesd uit een stuk aluminium in de vorm van de auto. Een leren band houdt de koolstofvezel kap omlaag. ‘Goed genoeg’ komt niet voor in het woordenboek van meneer Pagani.

De prijs van 910.000 euro voor de eerste Huayra in 2013 klinkt tegenwoordig als een koopje. En dat was destijds al drie keer zoveel als een Aventador. Nu mag je rekenen op een paar miljoen euro.

Is de Huayra nu echt klaar?

Bwoah (ah, verkeerde F1-coureur), Pagani staat erom bekend nog weleens ‘de tel kwijt te raken’ en postuum door te gaan met produceren. Honderd of honderd-en-drie, wat maakt het ook uit? Breng genoeg geld mee, en Horacio verricht wonderen op de doden.