Porsche 928: perfecte temperamentvolle klassieker

Wat vroeger ooit werd toegejuicht als een technologisch meesterwerk, is vandaag de dag hoogstwaarschijnlijk een risico. Ik schrijf deze wijze zin op als de man die zojuist zijn uit 1986 stammende Porsche 928 uit diens winterslaap heeft gewekt. De foto’s zijn overigens ter referentie en zijn niet van de Porsche 928 in kwestie.

Hoewel de Porsche GT met de kikkerogen technisch gezien bepaald geen reptiel is, heeft hij vrij veel gemeen met een in gevangenschap grootgebrachte schildpad die door de eigenaar in het voorjaar uit zijn maandenlange dutje moet worden gewekt. Dat is een nogal zenuwslopend proces waarvan je van tevoren niet weet of het wel goed zal aflopen.

Weinig vertrouwen

Op de een of andere manier weet een oude Porsche 928 – eigenlijk elke Porsche 928, dus – maar weinig vertrouwen te wekken. Er is minstens zoveel geschreven over z’n notoire onbetrouwbaarheid als over Hamlets familieruzie, en die horrorverhalen zijn zo goed gedocumenteerd dat toen ik eens aan een kenner vroeg welke delen van de auto eigenlijk wel betrouwbaar zijn, zijn antwoord bestond uit een opvallend lange stilte.

Maar ik ben gek op deze aparte Porsche. Ik werd vroeger weleens naar school gebracht in een 928, dan zat ik achterin. Die auto was van de vader van een vriendje, en het werd een doel in mijn leven om er op een dag ook een te bezitten. Het heeft me een hele tijd gekost voordat ik een goed handgeschakeld exemplaar wist te vinden, en hoewel ik eigenlijk de S2 met de haaienneus wilde, is de latere 32-kleps S4 zo veel beter om in te rijden en is de motor zo veel robuuster, dat ik uiteindelijk besloot om die te kopen.

De Porsche 928 van Chris Harris

Er staat maar 80.000 kilometer op de teller, hij heeft maar één vorige eigenaar, en hij is voorzien van een sluitende onderhoudsgeschiedenis. En toch ben ik er nooit een moment van overtuigd dat hij me daadwerkelijk op mijn bestemming zal brengen, hoe kort of lang de reis ook is. Ik weet niet wat het is, ik weet de vinger er niet precies op te leggen, maar het voelt voor mij altijd alsof er op elk moment iets hopeloos fout kan gaan.

Dat is oneerlijk, want gedurende de pakweg 2.000 kilometer die ik nu met ’m heb gereden, heeft ie me nog geen moment laten staan. Op het dashboard brandt het lampje van de riemspanner, dat van de remvloeistof flikkert zo nu en dan, en stationair loopt ie nogal onregelmatig, maar hij is er nog nooit helemaal mee opgehouden.

Lage verwachtingen

Dat heeft een ietwat vreemd effect op de relatie tussen bestuurder en machine, met name omdat mijn verwachtingen van de Porsche 928 zo laag zijn dat als ik mijn bestemming uiteindelijk in ’m bereik, ik word overvallen door het gevoel dat we samen een grootse prestatie hebben geleverd. Dat ik deze delinquente machine heb weten te overtuigen om door te bijten en vol te houden, en dat we het samen hebben gewonnen van z’n aangeboren ­handicaps.

Maar bovenal biedt de 928 je een fantastische plek om tijd in door te brengen. Hoe een cabine die is ontworpen in 1977 er nog steeds zo fris uit kan zien, is me een compleet raadsel. De knoppen en schakelaars voelen mooi zwaar en solide aan, de dikke V8 gaat er vanaf 1.500 tpm vlot vandoor, hij voelt nog altijd vrij snel aan, en hij heeft een bijzonder praktisch formaat. Ikzelf, drie kleine mensen en onze bagage passen er makkelijk in, en toch lijkt ie van buitenaf heel klein in vergelijking met hedendaagse, moderne coupés.

Vervanger voor de Porsche 911

Zoals bekend was dit de auto die Porsche ontwierp om de 911 te ver­vangen, die z’n jongere achterneef inmiddels met 23 jaar heeft overleefd. Wie vandaag de dag rondrijdt in een 928 vraagt zich weleens af wat voor soort bedrijf Porsche op dit moment zou zijn als de 928 in z’n opzet was geslaagd en inderdaad een einde had gemaakt aan de 911.

De Porsche 928 had het einde voor Porsche geweest

De enige conclusie – hé, daar begint weer een waarschuwingslampje te branden – is dat er waarschijnlijk helemaal geen Porsche meer zou zijn, omdat de firma zou zijn bezweken onder alle garantieclaims. Maar dat is een zware beschuldiging aan het adres van een zo waardig voorttokkelende machine anno 2018.

Mijn 928 vertolkt zijn rol als temperamentvolle klassieker eigenlijk ­perfect. We hebben allemaal wel iets of iemand nodig met duidelijke tekortkomingen om blindelings en onvoorwaardelijk te steunen – neem slecht opgevoede honden of dreinende kinderen.

Of je bejaarde ouders, die met hun mond open eten omdat ze zich nergens meer voor schamen. Het zijn de fundamenten van een gelukkig en disfunctioneel leven. Dus mijn advies is deze maand: koop vandaag nog een halfgare klassieker en geniet van z’n gebreken.