Het onfortuinlijke Renault heeft geen beste tijd gehad in de F1, het afgelopen decennium of zo, maar de Franse autobouwer laat geen gelegenheid voorbijgaan om ons eraan te herinneren dat dat allemaal ooit heel anders was. Ze hebben per slot van rekening in 32 jaar diverse teams aan maar liefst veertien constructeurstitels geholpen. En dat is precies het soort successen dat leidt tot een overmoedig ‘cadeautje aan jezelf’ als de Renault Espace F1 Concept, een monsterhuwelijk tussen een MPV en een Formule 1-auto dat meneer Frankenstein maar wat graag had willen inzegenen.
De in het midden gemonteerde V10 F1-motor was regelrecht uit de ’93 FW15C van Alain Prost getrokken, een auto waarmee twee titels werden binnengesleept. De ingenieurs hadden het bovendien voor elkaar gekregen nog eens 100 pk méér aan de motor te onttrekken dan hij in die F1-auto ooit had geleverd. Er moesten wel enige wijzigingen worden doorgevoerd aan de lay-out van de auto, die met ‘motor voorin, voorwielaandrijving’ van oorsprong natuurlijk heel erg MPV was.
Zo moesten passagiers nu wel opletten dat ze hun kleurpotloden of boterham niet lieten vallen in die tien inlaattrompetten die zo netjes tussen de twee kuipstoelen achterin waren opgesteld. Aan de andere kant: het voegde wel wat opwinding toe aan de dagelijkse rit naar school.
Specificaties van de Renault Espace F1 Concept
De Renault Espace F1 Concept was inderdaad zo bruut snel als je zou verwachten, zeker in de handen van mensen als Alain Prost en David Coulthard tijdens demonstratieritten op circuits. Hij woog zo’n 1.300 kilo, deed het welbekende sprintje naar 100 km/u in 2,8 seconden en had een top van 310 km/u. Dat alles natuurlijk dankzij de 3,5-liter V10 die 800 pk en 705 Nm leverde, 13.800 toeren per minuut kon draaien en gekoppeld was aan een semiautomatische sequentiële zesbak. En ondanks de aerodynamica van een springkasteel en de rijeigenschappen van een echt kasteel.
In veel opzichten was de Espace F1 Concept zijn tijd ver vooruit. De met koolstofvezel versterkte carrosserie was een vroege hint aan de noodzaak iets aan de groeiende autobesitas van moderne auto’s te gaan doen, en de vier zitplaatsen lieten al een glimp zien van een toekomst waarin lifestyle-georiënteerde kopers uiteindelijk voor minder praktische maar veel opzichtiger modellen zouden gaan. En veel opzichtiger dan een Espace met een F1-motor wordt het niet.
Het achterste gedeelte van het chassis van de Espace F1 kwam ook regelrecht van de Williams-raceauto, ook al zo’n typische knipoog naar de toekomst, waarin gedeelde platformen een prima manier zouden vormen om productie te versimpelen en kosten omlaag te brengen. Slim spul, allemaal. Het was bij ons moedermagazine in Engeland dan ook een trieste dag toen Renault aankondigde dat de vijfde generatie van de Espace niet in het VK verkocht zou worden, wegens een gebrek aan belangstelling.
Dit had de redder van de MPV kunnen zijn
Zo’n F1-versie zou naar alle waarschijnlijkheid juist betere tijden hebben ingeluid, door in één klap alle supercars van hun voetstuk te beuken met zijn onweerstaanbare combinatie van brute prestaties en inherente praktische bruikbaarheid. Dat niet alleen: hij had wellicht zelfs de MPV als soort kunnen redden en de opmars van de SUV kunnen stoppen voor ie goed en wel begonnen was. Een tragische gemiste kans.
Dave heeft op 29 juli 2024 geschreven:
Heb het geluk gehad een demo-run van deze auto te mogen meenemen vanaf de zijlijn, op Zandvoort.
(Tijdens de Marlboro Masters, vermoed ik?)
Wat een bizar fenomeen was dat zeg, om te zien en om te horen.
Je ziet een busje, maar dat voorbij komt op een hogere snelheid dan bijna al het andere dat je die dag hebt gezien.
Echt heel gaaf.
@redactie Top Gear:
Volgende ode graag aan de Alfa Romeo 164 die stiekum ook gewoon een F1 onderstel had.
Wellicht minder bijzonder dan een busje, maar wat een beauty!
Guus Peters heeft op 29 juli 2024 geschreven:
Ik had als één van de slechts twee (!) Nederlandse autojournalisten ooit de kans op een flying lap met de Espace F1, gezeten naast niemand minder dan Alain Prost en op circuit Paul Ricard. Dat is tamelijk bijzonder: in raceoveralll, balaklava en met helm, snoeihard ingesnoerd náást een F1 kampioen kunnen zitten en de kunst afkijken. Mijn hemel, wat een trekkracht! En, vooral ook, wat een rémvermogen! Er was nog een derde NL-collega aan de beurt, maar dat lukte niet meer. Na een kleine check en een opwarmrondje viel de auto stil naast de baan. Met een niet meer te herstellen storing.