Waarom automerken weer MPV’s moeten durven bouwen

Hallo, mijn naam is Sam, en ik heb een geheim. Al vele jaren lijd ik aan een debiliserende angst om toiletpapier te kopen. Voor alle duidelijkheid: het probleem is niet het toiletpapier zelf. Voor waar het voor bedoeld is, is er geen beter materiaal. Het probleem is het kopen van het toiletpapier. Om precies te zijn het kopen van een groot pak toiletpapier, en het daaropvolgende transport naar huis.

Kijk, rationeel bekeken weet ik heus wel dat het niemand opvalt als ik een 24-rollenpak Popla over straat sleur. En dat, mocht dat wel het geval zijn, ze waarschijnlijk zouden denken: ‘Kijk, da’s nou een verstandige knaap, het is veel voordeliger er veel tegelijk te kopen.’ Ik weet heus wel dat niemand denkt: ‘Wow, gaat ie dat allemaal gebruiken, in zijn eentje, vandaag?’ Maar ik kan de gedachte dat iedereen denkt: ‘Wow, gaat ie dat allemaal gebruiken, in zijn eentje, vandaag?’ nooit van me afschudden.

Wc-papier verstoppen in de bigshopper

Op het dieptepunt haalde ik alle rollen uit de verpakking en stopte ze allemaal onder in de boodschappentas, verborgen onder de minder schaamtevolle, minder absorberende artikelen. Lezer, ik was er slecht aan toe. Het doet me genoegen te kunnen melden dat ik mijn angst heb overwonnen, met dank aan de alom beproefde therapeutische methode ‘wees toch eens niet zo’n ontzéttende trut van een vent’ die mijn vrouw op me heeft losgelaten.

Ja, dit artikel gaat over auto’s. MPV’s om precies te zijn

En zo gaan we verder met auto’s, want ik ben op zoek naar een echte familieauto. Hij moet groot zijn, en hij moet vierkant zijn, want er moeten massa’s rommel in kunnen. Met andere woorden: ik zoek een MPV. (Ja, ik ben me ervan bewust dat een autojournalist zijn kroost in iets exotischers zou moeten rondzeulen: een luchtgekoelde 911 of zo. Maar als je kinderen en fietsen moet vervoeren, is een luchtgekoelde 911 niet zo handig, alleen al omdat zijn kofferbak vol motor zit.)

Maar zoals je weet willen autobouwers ons geen MPV’s meer verkopen. Een paar jaar terug had Renault – afhankelijk van de grootte van je gezin en de kleinheid van je zelfrespect – de Scénic, Grand Scénic, Modus, Grand Modus en Espace in de aanbieding. Nu: niks. En Renault is niet de enige. Ford C-Max? Weg. Seat Alhambra? Volkswagen Sharan? Verdwenen. Opel Zafira? Ook al weg. (Ik bedoel, niet dat ik ooit een Zafira zou hebben gekocht, natuurlijk, maar het was leuk geweest als ik de keuze had gehad.)

Mensen willen geen MPV’s meer, maar hoge auto’s

MPV’s zijn, uiteraard, vervangen door SUV’s. Er zijn inmiddels vele theorieën aangedragen over het waarom van deze tektonische verschuiving, maar mijn vermoeden is dat het helemaal niet gaat om die ‘king of the road’-zitpositie of de illusie van meer veiligheid. Het gaat erom dat autobouwers zich hetzelfde voelen over het familiebestaan als ik over mijn gezinsverpakking Edet. Dat het een soort beschamend geheim is dat ergens onder in de boodschappentas moet worden weggemoffeld. De voetbalwedstrijd van de F’jes? De halve kleuterklas naar hun uitje? Hallo, wij zijn ervoor om de noordzijde van de Matterhorn te overwinnen, hoor.

Autobouwers! Ik wil de noordzijde van de Matterhorn helemaal niet bestormen! Mijn leven is saai! En dat vind ik prima! We hebben allemaal vervelende, dagelijkse, noodzakelijke dingen te doen, dus alsjeblieft, zet die preutsheid opzij. Maak ook auto’s voor mensen die zich niet schamen voor hun allerminst glamoureuze, maar oh zo onvermijdelijke plichten. Geef ons grote, hoekige schoenendozen op wielen. Idealiter met een discreet vak onder de vloer van de bagageruimte voor onze grote hoeveelheden pleepapier.