Alpine A110 R review: Flink duurder, maar is ie dat ook waard?

Nog heel even en dan is het ook bij Alpine klaar met de verbrandingsmotor. Je vraagt je af hoeveel miljardsten van procenten alle A110’s bij elkaar ooit hebben bijgedragen aan het overschot aan CO₂ in de lucht, en of we deze onzichtbare microdruppel op de enorme gloeiende plaat niet gewoon met rust kunnen laten. Maar dat is een nutteloze discussie, want de koers is bepaald en de beslissingen zijn genomen.

Alpine slaat voor zijn volgende sportieve tweezittertje de handen ineen met Lotus, en er zal geen klep of zuiger aan te pas komen. Dat duurt nog heel even, maar toch is dit hier de allerlaatste variant van de A110 die Alpine zal maken, de ultieme uiting van wat deze auto moet zijn. En eerlijk is eerlijk: als je naar de Alpine A110 R kijkt, ziet hij er ook uit als een geval van God zegene de greep, de dood of de gladiolen, haal niet gewoon alles uit de kast maar kieper ’m ondersteboven en schud ’m uit.

Wat is er anders aan de Alpine A110 R?

Koolstofvezel wielen met achteraan een speciaal aero-ontwerp. Een zwik aan luchtstroomoplossingen onder, op en aan de carrosseriedelen. Geen achterruit. Koolstofvezel kuipstoelen met vijfpuntsgordels. Wat is dit voor een creatie en wat heeft ie met die gemoedelijke, vriendelijke A110 gedaan?

Oogt nog steeds best schattig, toch? Voorzichtig, daag ‘m nou niet uit … | Foto: © Alpine / Yanick Brossard

Naast de standaardauto waren er natuurlijk al de GT (met 300 in plaats van 252 pk) en de S (ook met 300 pk, maar vooral met wat sportieve aanpassingen die hem wat scherper maakten). Ten opzichte van die laatste lijkt de R op papier niet heel bijzonder. Vermogen en koppel zijn gelijk, aan de transmissie werd niets gedaan en aan de remmen evenmin.

Reddit-ridders en Facebook-experts zouden hem zonder moeite digitaal kunnen neersabelen, zeker als je bedenkt dat hij bijna 40.000 euro extra moet opbrengen ten opzichte van de A110 S. Voor wat koolstofvezel frutsels en een heftiger lettertje achterop? Wat denken ze bij Alpine wel niet? Maar wie verder kijkt, krijgt door dat de R niet zomaar een sportkitje is.

De verbeteringen ten opzichte van de A110 S

Hij is 34 kilo lichter dan de S, en als je weet hoe licht die auto al is en hoeveel engineering daarachter zit, snap je dat een verdere afslankkuur niet eenvoudig kan zijn geweest. Of goedkoop. De koolstofvezel delen nemen een flink deel van de winst voor hun rekening, maar ook het interieur werd deels gestript en het aantal beschikbare opties werd teruggedrongen.

De achterruit werd vervangen door een lichte carbon plaat, die ook nog eens zorgt voor effectievere koeling van de motor. De A110 R komt droog op slechts 1.082 kilo. Een Cayman of Emira weegt in de basis al 250 kilo meer. Dat is een pony, anderhalve jukebox of vijf recalcitrante pubers die je niet telkens de bocht om hoeft te slepen.

De Alpine A110 R snijdt beter door de lucht

En er is meer. Aerodynamica speelt bij de R een grote rol, zoals je meteen kunt zien aan de opnieuw gevormde voorklep, de enkelbandensnijders langs z’n flanken, die achterwielen en de intrigerende spoiler achterop.

Dat is dezelfde als die van de A110 S, maar dan hoger en verder naar achter gemonteerd aan twee zwanenhalzen. De R heeft hier aanmerkelijk meer downforce; maar minder op de vooras, omdat Alpine het totaal aan neerwaartse kracht gelijk wilde houden. De koeling van de remmen is 20 procent effectiever.

Het onderstel werd opnieuw ontwikkeld met een bepaalde band in gedachten: de bekende Michelin Pilot Sport Cup 2, eigenlijk een semi-slick die lang niet in alle omstandigheden bruikbaar is. De veren zijn 10 procent stijver, net als de voorste stabilisatorstang.

Bij de achterste stang scheelt het zelfs 25 procent. De dempers zijn handmatig instelbaar en hoewel de auto in zijn geheel al 10 millimeter lager ligt dan de S, kun je hem voor het agressievere circuitwerk nóg eens 10 millimeter laten zakken. Niet zomaar een sportkitje, wat we al zeiden.

Het race-interieur van de A110 R

Open de deur en je moet even smalend glimlachen om de gordelsituatie, om je dan te realiseren dat er niet óók normale driepunters aan boord zijn. Dat Sabelt-harnas zul je dus moeten aantrekken, elke keer weer. Dat is nog eens toewijding.

Kaal en simpel. Alleen: die rode nylon lusjes, waar kennen we die van? | Foto: © Alpine / Yanick Brossard

Rijden op de openbare weg gaat beter dan op het circuit

Op het circuit van Jarama, net buiten Madrid, stappen we voor het eerst in en blijken we met een helm op eigenlijk niet in de auto te passen. Iets onderuitgezakt beginnen we aan onze rondjes op een link en onoverzichtelijk circuit dat we niet kennen. Veel info over de auto zelf vergaren we niet, druk als we zijn met rempunten en het ontwijken van muren; maar ondanks het steenkoude asfalt valt al wel op dat er grip is, veel grip.

Later op de dag begeven we ons op de bergwegen in de buurt en krijgen we de openbaring die Alpine A110 R heet ten volle te verwerken. Allereerst: zo hardcore als hij mag lijken, zo vriendelijk komt hij op de openbare weg nog altijd over. Niet onprettig stug, niet onnodig hard. Net als een gewone A110 schuurt hij zelfs op de meest slopende drempels niet over het asfalt. Het motorgeluid wordt via een speciale sound pipe naar binnen geleid – dat is niet nieuw. We zouden willen dat hij nog iets brutaler klonk, al is het geplof en geplop uit de uitlaat niet van de lucht.

Het rijgedrag van de A110 R is zalig

De besturing is pure telepathie. De gehele auto volgt je input als één vederlicht propje en werkt je nooit tegen. In elkaar vlug opvolgende bochten voelen we ons een pro-vechter die de klappen van Rico succesvol weet te ontwijken. Links, rechts, zien en beslissen, overleven, millimeterwerk. Deze mate van trefzekerheid en vergroeiing met het asfalt is zeldzaam.

Als het onderstuur komt, ga je zo hard dat je blij bent dat je tot de orde wordt geroepen. Driften is er niet bij; te veel grip en geen sperdifferentieel. Onnodige ballast, zegt Alpine. Dit is een snelheidswapen, geen speeltje. Hoewel de remmen voldoen, hoopten we op een meer granieten pedaal, en de schakelacties van de zeventraps DCT zouden in de Track-stand heftiger mogen. Maar dat is zeuren om de kleur van je vruchtenhagel.

De A110 R is zo toegespitst op rijden, zo gebrand op plezier bij alle snelheden… Auto’s als deze kom je maar eens in een generatie tegen, als je geluk hebt. En wie struikelt over de meerprijs, moet toch eens opzoeken wat je verder voor dit bedrag kunt krijgen, hoe dat rijdt en waartoe het in staat is. Dat zegt genoeg. Of je de toekomst nu vreest of niet, de genummerde, maar niet gelimiteerde A110 R is de auto die iedere rijfanaat verdient.

Specificaties van de Alpine A110 R (2023)

Motor
1.798 cc
viercilinder turbo
300 pk @ 6.300 tpm
340 Nm @ 2.400 tpm
Aandrijving
achterwielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 3,9 s
top 285 km/u
Verbruik (gemiddeld)
6,9 l/100 km
155 g/km CO2 D Label
Afmetingen
4.256 x 1.798 x
1.252 mm (l x b x h)
2.420 mm (wielbasis)
1.082 kg
45 l (benzine)
96 + 100 l (bagage)
Prijzen
€ 123.290 (NL)
€ 112.000 (B)