De nieuwe Bentley Continental GT combineert sportwagenprestaties met het comfort van een limousine. Wat dat aangaat veranderde er dus niets.
 
Stel, je rijdt flink door met een auto van pak ‘m beet tweeënhalve ton (zowel in euro’s als in kilo’s) en hoort als je een bocht uitgaat: ‘Pas op! Een kameel!’ Dat zinnetje zou in hetzelfde rijtje kunnen staan als ‘Verdraaid, daar zit gif in’, of ‘Wat was jij van plan met dat vlindermes?’ Inderdaad, je laatste woorden voordat je retour afzender gaat. Mijn bijrijder en ik doen ons uiterste best om nog verder te kunnen leven. We trappen de remmen bijkans door de bodem van de Continental GT om tijdig stil te staan alvorens die wandelende shagbaal om de motorkap (en daarna op ons) belandt.
 
Er zijn twee details die dat lastig maken: a. Jürgen heeft helemaal geen rempedaal en b. de Bentley weegt zoals reeds aangestipt 2.350 kilo. Het abs draait op volle toeren en het lijkt alsof elk schroefje in de auto meewerkt om ‘m te laten stoppen. Het lukt en twintig meter voor de kameel staan we stil. De afstand tot het Schip der Woestijn is groter dan ik dacht. Zelfs zonder de optionele carbonremmen hebben we het gered.
 
De kameel knippert met zijn wimpers zo lang als tapijten, kijkt ons nog eens hooghartig aan en sjokt weer het zand in. Als je in de woestijn leeft en je buik vult met vegetatie die meer wegheeft van een speldenkussen dan mals gras, zul je niet onder de indruk zijn van een imposant stel remmen. Ik ben zo opgelucht dat ik pas bij het terugkijken van de foto’s ontdek dat het een dromedaris was. Waarschijnlijk was de rommel er niet minder om geweest.
 
Misschien heeft het beest niet eens gezien dat het hier om de jongste versie van de Continental GT ging, een grondige doorontwikkeling van het origineel uit 2003. In feite is het gewoon een nieuw model. Ik moet het ‘m nageven, op het eerste gezicht bleef alles bij het oude. Bentley heeft voor evolutie gekozen in plaats van revolutie. De eerste versie veroorzaakte immers al genoeg commotie bij z’n introductie. Het is altijd het meest ingetogen lid van de 300-plus club geweest, dus waarom zou je dat veranderen?
 
Het zonlicht valt knalhard over de carrosserie, elk hobbeltje vormt een grote slagschaduw. De nieuwe Continental ziet er in het echt heel anders uit dan de eerste foto’s deden vermoeden. Als je tijd neemt om meer in detail naar de auto te kijken, ontdek je steeds weer nieuwe vindingen in de vormgeving. Voor de complexe voorspatborden en de kofferklep heeft Bentley dezelfde Super Forming-techniek toegepast als bij de Mulsanne. Dit houdt in dat het aluminium plaatwerk wordt verhit tot 500 graden Celsius waarna met luchtdruk de vorm erin wordt ‘geblazen’.
 
Ook aan lijnen en bogen in de rest van de carrosserie werd extra aandacht besteed. De welvingen zijn meer geprononceerd, vouwen zijn messcherp. Aan de rand die van de voorspatborden over de flanken naar de achterzijde loopt, kun je je vingers snijden. Het resultaat mag er wezen. De GT heeft een stuk meer uitstraling, waarbij de aandacht die aan de vormgeving werd besteed flink benadrukt wordt. Opvallend, want aan het silhouet van de auto veranderde niet zoveel.

‘Elke keer als je in de spiegel kijkt, zie je de extreme belijning die als een vloedgolf zo naar achteren dendert’

 
Ook de lampen zijn duidelijk nieuw. Aan de voorzijde bleef het cluster van vier lampen, geheel volgens Bentley-traditie. De units leunen wat verder achterover en zijn omgeven met led’jes. De achterlichten buigen een beetje om de hoek, de lenzen van de rem- en achterlichten zitten elk opgesloten in hun eigen ovalen.
 
De term ‘dubbel hoefijzer’ associeer je niet gelijk met de vormgeving van de achterzijde van een auto, maar toch neemt Bentley hiervoor grote woorden in de mond. Terecht, want het is een kunststukje. De kofferdeksel sluit naadloos aan bij de extreme belijning van de achterspatborden, eveneens een verwijzing naar de Mulsanne. Het resultaat is echt ongelooflijk. Elke keer als je in de spiegel kijkt, zie je de extreme belijning die als een vloedgolf zo naar achteren dendert. Een verwijzing naar de enorme kracht die auto herbergt of een interpretatie van een stel krachtige vrouwenheupen, dat is aan jou.
 
Na een tijdje wordt het een soort spelletje om alle wijzigingen te ontdekken. Er zijn namelijk heel wat aanpassingen die je niet zo eenvoudig kunt zien. De grille staat wat rechterop, terwijl de luchtinlaat onder de bumper niet alleen groter werd, maar ook nog eens een flinke hoeveelheid chroom opgeplakt kreeg. Het resultaat is de uitstraling van een kaasrasp, maar dan wel een heel mooie.
 
Ondanks dat de Continental er nog steeds uitziet als een gestroomlijnde baksteen, is de Cw-waarde verder gedaald naar 0,33, mede te danken aan de gladdere afwerking van de onderzijde. De spoorbreedte nam toe met 41 mm aan de voorzijde en 48 mm aan de achterzijde. Dat komt de wegligging ongetwijfeld ten goede, maar het uiterlijk plukt er ook vruchten van. De GT oogt een stuk breder en lager. Dat maakt het er niet slechter op. Optioneel kunnen er 21-inch wielen onder gezet worden, standaard is dat 20 inch. Er zijn verschillende modellen, waaronder een chromen variant. Met het schaamrood op de kaken moet ik toegeven dat ik die glimmers best mooi vind. Sorry.
 
De basisconstructie is ongewijzigd. De monocoque is van staal, voorin ligt een 6,0-liter W12 met twee turbo’s. De aandrijving gaat via een zestraps ZF-automaat naar alle vier de wielen. Het motorvermogen is nu 567 pk, het koppel 700 Nm. In de praktijk betekent dat een acceleratie van nul naar honderd in 4,6 seconden. Voor de derde keer: hij weegt bijna 2,5 ton.
 
De snelheidsbeleving is enorm, maar je zit niet in je knuisten te bijten van angst. Hij lijkt zijn kunstjes moeiteloos te doen. Tijdens de acceleratie kan niets de Continental stoppen, in één rechte lijn snelt de naald naar het eindpunt van de toerenteller. De vierwielaandrijving en het stevige gewicht zorgen ervoor dat wielspin ‘m vreemd is. Heel wat spannender is het voor de omstanders, want zij worden in de beste Bentley-traditie getrakteerd op een symfonie van donkerbruine klanken, alsof er heel in de verte een mini-aardbeving plaatsvindt. De echte bronnen zijn echter de flinterdunne uitlaatmonden.
 
De vierwielaandrijving is aangepast om het rijgedrag wat spannender te maken. Was de verdeling voor/achter eerst 50/50, nu is dat 40/60. Dat klinkt als een vrij bescheiden aanpassing, maar in krappe bochten maakt het een groot verschil. Waar het voorgaande model nog wel eens moest inhouden om het onderstuur te stoppen, kun je met de nieuwe versie linea recta de bocht uit spurten, met een toefje overstuur als beloning. Hoewel, overstuur, zo mag je het niet eens noemen. Even heb je het gevoel dat hij zijn kont omgooit, maar een moment later volgen de achterwielen weer keurig de neus. Driften kun je er niet mee, maar er valt wel meer plezier te beleven. Bovendien, doe je echt domme dingen dan is het toch weer onderstuur dat aangeeft dat de grenzen zijn bereikt.

‘Ergens op de achtergrond, gedempt door kilo’s leer, hoor je de W12 met z’n turbo’s zijn werk doen’

 
Op dit punt moet ik iets opbiechten. De introductie van de nieuwe GT vond plaats in het oliestaatje Oman. In dit sultanaat heeft het de afgelopen drie jaar niet noemenswaardig geregend. Dat betekent dat de prachtig geasfalteerde wegen bezaaid zijn met een laag rubber en zand, waardoor ze gladder zijn dan een laag ijs met een plens olijfolie erop. Elke bocht die ook maar iets scherper was dan een gracieuze boog door de woestijn bleek een uitdaging te zijn. Het waren niet de grenzen van de auto die voor een flinke portie onderstuur zorgden, maar de laag vuiligheid die de grip tot een minimum beperkte. Had ik hier met een pure achterwielaandrijver gereden, dan kon ik veel plezier maken, omdat hij al bij lage snelheden óm zou gaan. De GT geeft gewoon geen krimp. Dat moeten we thuis nog maar eens uitproberen. Bij deze eerste rit voelde ie vooral groot en zwaar.
 
Voorgaande is een prima illustratie van het karakter van de Continental en waar die toevoeging GT voor staat. Ondanks zijn potentie is de coupé niet bedoeld als compromisloze sportauto, maar als reisauto. Al vraag je maar 80 procent van zijn kunnen, je raakt vanzelf diep onder de indruk. De versnellingsbak past daarbij. Zijdezacht bij rustig rijden, een tikkie te sloom als er echt (lees: handmatig) gewerkt wordt. Je hebt wel het idee dat de bak sneller kan schakelen, maar de GT moet natuurlijk niet het gras voor de voeten van de Speed en de Supersports, die beiden ongetwijfeld komen, wegmaaien. Ook een minder krachtige V8 zal zijn opwachting maken. Deze zou een 40 procent lager verbruik hebben van de W12.
 
Het beste aan de auto is toch nog steeds het interieur, een plek waar je je veilig voelt. Het is vanbinnen zo stil, dat je je eigen ademhaling kunt horen. Ergens op de achtergrond, gedempt door kilo’s leer, hoor je de W12 met z’n turbo’s zijn werk doen. Het nieuwe interieur is het neusje van de zalm. Het houdt het midden tussen een cockpit van een sportauto en de verwennerij van een decadent luxe limousine.
 
Het T-vormige dashboard wordt in tweeën gedeeld door een houten lijst die start tussen de achterstoelen en pas lijkt op te houden vlak onder de voorruit. Elk stukje hout is glanzend gepolijst, de nerven passen prachtig bij elkaar. De rest van het interieur is overtrokken met heerlijk geurend leer. Zelfs de hemelbekleding en de zonnekleppen zien er prachtig uit en voelen fijn aan. Er zijn wat dissonanten, zoals de plastic lamellen in de luchtopeningen, maar door de bank genomen is het een voorrecht om hier te mogen zitten.
 
De nieuwe Continental GT gooit z’n erfenis niet te grabbel, het is een logische doorontwikkeling van het origineel. Op de meeste punten is hij een stuk verbeterd, terwijl het karakter is nog steeds hetzelfde is: een indrukwekkende GT met de snelheid van een sportauto, maar de welgemanierdheid en luxe van een limousine.
 
De geruchten gaan dat Bentley de Continental net zo’n iconische waarde toedicht als de 911 voor Porsche heeft. Vandaar ook evolutie in plaats van revolutie. Het klinkt misschien wat afgezaagd, maar in een economisch zwakke tijd waarin rijk zijn vies is en uitbundige franje alleen maar verkeerde reacties oproept, past de Continental GT naadloos in het wensenpakket van de Bentley-clientèle.
 
 

Specificaties: Bentley Continental GT


 

Leuk

Nog steeds de beste GT ter wereld

 

Niet leuk

De Speed-versie komt later

 

TopGear-vonnis

Geen revolutionaire auto, maar nog steeds een topper van jewelste

 

Prestaties  

0-100 km/u in 4,6 sec., top 320 km/u, 16,5 l/100 km

 

Techniek 

5.998 cc W12, vierwielaandrijving, 567 pk, 700 Nm, 2.350 kg, 348 g/km CO2

 

Doen!   

Naim for Bentley-audioinstallatie





Niet doen  

Matte lak



Prijs NL: n.n.b.

Prijs BE: n.n.b.

Reacties