Autotest: Chevrolet Volt

De Opel Ampera mag in Europa dan al alle aandacht opgeëist hebben, dit is de echte, originele wereldredder.

 

General Motors timmert in de Verenigde Staten flink aan de weg met de Chevrolet Volt, maar voor ons continent hebben ze besloten dat de Opel Ampera de vaandel op plug-in-hybridegebied mag dragen. Dat de Europese Chevrolet-dealers nu toch de beschikking krijgen over de Volt, verbaast ons een beetje. Immers, de eerste Ampera reden we al meer dan een jaar geleden, en die auto is hier inmiddels geaccepteerd als de meest praktische elektromobiel van het moment. Mensen staan dribbelend te wachten op z’n marktintroductie. Wat moet zo’n Volt daar nog tegen beginnen?

 

Nou, hij is iets goedkoper, en wat ons betreft ziet ie er wat appetijtelijker uit. Daarbij – alle moeite van de Duitsers tot imago-oppoetserij ten spijt – we rijden toch liever in een Chevrolet (stoer man) dan in een Opel (sorry Opel). Maar verder maakt het niets uit welke van de twee je kiest; ze rollen beide uit dezelfde Amerikaanse fabriek en zijn onderhuids tot op het laatste schroefje identiek.

 

Om het concept nog even samen te vatten: de auto rijdt volledig opgeladen tot zo’n 80 kilometer op elektriciteit, waarna de viercilinder benzinemotor bijspringt. Niet om de wielen aan te drijven, maar om de accu’s bij te laden. De totale actieradius van de auto komt hiermee in de praktijk neer op meer dan 500 kilometer. Je kunt met de Volt dus je korte woon-werkafstandjes zonder uitstoot afleggen, maar als je in het weekeinde eens naar je oma aan de andere kant van het land wilt, kan dat ook. Die veelzijdigheid biedt geen enkele andere elektrische auto.

 

Rijden in de Volt is een rustgevende ervaring. In volmaakte stilte glijd je voort als een stuk zeep. Ondanks dat de auto serieus vlot is – de elektromotor knalt ‘m van 0 naar 50 km/u in iets meer dan drie seconden – vraagt ie om een kalme rijstijl. Door het grote lithium-ion accupakket is ie nogal zwaar, en dat merk je in de bochten. De besturing is vederlicht, het futuristische dashboard (met aanraakknoppen en een geanimeerde bal die aangeeft hoe ‘groen’ je rijdt) blijft boeien, en ook in elektromodus werkt de airco uitmuntend. Om nietsvermoedende voetgangers te laten weten dat je er geruisloos aan komt geslopen, heb je een vriendelijke mini-claxon tot je beschikking. Prrt prrt.

 

Overigens dien je de Volt wel tussen de ritjes door aan het stopcontact te hangen (volledig opladen duurt zo’n vier uur), en niet steeds klakkeloos door te rijden tot je tank leeg is – anders is ie namelijk helemaal niet zo zuinig. We reden enige tijd met lege accu’s heuvelop waarbij de benzinemotor merkbaar hard moest werken op genoeg power te genereren, en verbruikten daarbij ongeveer 1 liter per 8 kilometer. Gelukkig blijkt uit onderzoek in de VS, waar de Volt halverwege 2011 op de markt kwam, dat de meeste eigenaren de auto gebruiken zoals ie bedoeld is: ze tanken gemiddeld om de 1.600 kilometer.

 

Uiteindelijk komt het neer op een simpele rekensom. Rijd je dagelijks van Amsterdam naar Antwerpen en terug, dan kun je de Volt vergeten als serieus alternatief voor je dieseltje. Woon je een halfuurtje van je werk en heb je thuis een garage met stopcontact, dan is dit de slimste auto die je op dit moment kunt kopen. Tevens de goedkoopste in gebruik: het kost zo’n twee euro om ‘m op te laden.