Ferrari Roma

Eens in de zoveel tijd moet Ferrari even iets kwijt. Dan verplaatsen ze de richtingaanwijzers naar het stuur of ontwerpen ze een digitale driftassistent. Of ze komen uit het niets met een adembenemend mooie creatie als deze Ferrari Roma.

Een saluut

In de jaren dat we ons bezighouden met het rijden van exoten (geen zorgen: vandaag deze, straks gewoon weer een Hyundai i20 – alles in balans) hebben we aardig wat reacties van voorbijgangers mogen incasseren. Duimen omhoog, smachtende gezichten, argwanende blikken, uitroepen van bewondering of afgunst. De mooiste tot dusver was iemand die ons achterstevoren nakeek en een heg in fietste. Maar wat we nu meemaken, is voor ons nieuw. We zijn nog geen twee minuten met de nieuwe Ferrari Roma onderweg als een man ons hoort naderen, zijn fiets stilzet, afstapt, zich naar ons toe wendt en met een brede grijns op z’n tronie salueert. Strak in de houding, hand naar slaap. Hoe reageer je op zoiets? Met een klein beetje gas geven, natuurlijk. In onze spiegel zien we hem nog dijenkletsend staan. Twee minuten rijden en we hebben de wereld al iets vrolijker gemaakt.

Elegant en krachtig

De Ferrari Roma is een sensatie om te zien. Dat is slechts onze mening, maar alles wijst erop dat ie breed wordt gedeeld. Tijdens de testperiode horen we meerdere keren het commentaar langskomen dat we zelf ook stamelden toen we een ruim jaar geleden de eerste persfoto’s onder ogen kregen: dit is de mooiste Ferrari in tijden. Die spitse dolfijnenneus met eigenwijze koplampen, die weelderige daklijn die overloopt in dat korte, parmantige achtersteven. De afgelopen jaren heeft het merk vele hoogstandjes geproduceerd, maar die werden meestal geleid door functie: extreme carrosserieën vol gaten en kieren, gemaakt om de lucht te vormen en een gunstige kant op te dwingen. Een cleane, sierlijke coupé als deze, elegant en toch krachtig, hebben we eigenlijk niet van het merk gezien sinds de 456. En die ging bijna 20 jaar geleden uit productie.

Espresso en amaretti

Het is niet dat we andere Ferrari’s niet mooi vinden, het is dat de Roma je bij de eerste aanblik emotioneel grijpt en meevoert. Hij laat je inzien dat krachtige en eloquente ontwerpen die voor zichzelf spreken, niet schreeuwen, ook in de supercarwereld nog niet passé zijn. Sommigen vinden dat z’n design leentjebuur speelt bij Aston Martin of Jaguar, maar dat vinden we onzin – we kunnen de espresso en amaretti haast proeven als we naar ’m kijken. Ferrari noemt de legendarische 250 GT Berlinetta Lusso en 250 GT 2+2 als inspiratie voor de Roma.

Het merk ging voor ‘minimalistische elegantie’ en laat daartoe ook de prominente logoschilden weg die bij andere modellen op de voorspatborden prijken (al kun je ze wel bestellen). Het ontbreken van luchtopeningen in de carrosserie betekent niet dat de aerodynamica werd achtergesteld, benadrukt Ferrari: de vortexgeneratoren vóór en de actieve achterspoiler zorgen dat de Roma bij 250 km/u 95 kilo meer downforce heeft dan de Portofino. Die spoiler blijft tot 100 km/u in lijn met de achterruit en komt daarboven omhoog. Hij laat zich niet met de hand bedienen – de Roma bepaalt zelf wel wanneer het ding zijn gracieuze lijnen mag verstoren.

De Ferrari Roma is de instapper

Bedenk vervolgens dat dit geen eenhoorn aan het verre uiteinde van het gamma is, maar Ferrari’s nieuwe instapper, de meest ‘bereikbare’ van allemaal. Je koopt ’m voor flink minder geld dan een Porsche 911 Turbo. Het geeft plots te denken waar de overwaarde van je huis allemaal goed voor zou kunnen zijn.

Klassieke schoonheid – de lenige lijnen en scherpe tekeningen die je in eerste instantie betoveren – is niet de enige innovatie van de Ferrari Roma. Het merk heeft het interieur, ook al schitterend, resoluut omgegooid ten opzichte van andere modellen. Hier geen breed dashboard, breed infotainmentscherm en grote analoge toerenteller. De Roma geeft jou en je passagier ieder je eigen afgebakende zone, in onze testauto omringd door een rode lijn van leer die begint in het deurpaneel, het dashboard omarmt en over de middenconsole terugloopt. Achter het stuur een 16 inch groot tellerscherm, in het midden een bescheiden staand display van 8,4 inch en voor je passagier het bekende informatieschermpje waarop hij/zij je toeren, snelheid en versnelling kan aflezen, maar ook de navigatie of audio kan bedienen.

Aanraakgevoelige zaken

Bijna alles, zaken als knipperlichten en ruitenwissers uitgezonderd, is aanraakgevoelig. De bediening van de verlichting en spiegels, de cruisecontrol, de startknop op het stuur. Dat baart zorgen, want als zelfs die geordende types van Volkswagen geen fatsoenlijk functionerend knoploos interieur kunnen ontwerpen, wat zullen ze er dan in Maranello van maken? Goed nieuws: het valt mee.

Een swipevlakje op het stuur bedient het tellerscherm en de functies daarop zijn beperkt, dus overzichtelijk. Je activeert de bediening pas als je het vlakje aantikt, dus je zult er niet snel per ongeluk overheen vegen. Navigatie, muziek en airco huizen in het centrale scherm en dat werkt niet meer of minder lastig dan in andere auto’s. Ook de fijnzinniger instellingen voor de stoelen, zoals de zijbolsters en lendensteunen, vind je daar terug. Niet alle digitale acties verlopen even snel of vloeiend, maar het geheel werkt wel en het ziet er strak en scherp uit. Deze testauto, 12.000 perskilometers oud, is een zeer vroeg exemplaar dat nog niet de laatste updates heeft, dus wellicht wordt het allemaal nog wat soepeler. Ook enkele lakfouten op de motorkap en het feit dat we de keyless entry niet kunnen gebruiken, wijten we aan de pre-productiestatus van deze specifieke Ferrari Roma.

Minder intimiderend

Ferrari wilde een auto neerzetten die verwees naar de venerabele GT’s uit het merkverleden en naar het comfort en de moeiteloze stijl die die modellen kenmerkten. De Roma moest minder intimiderend en meer benaderbaar zijn, makkelijker inzetbaar voor alledaagse ritjes. Hij heeft adaptieve cruisecontrol en camera’s rondom, twee soort-van-zitjes achterin, een bruikbare kofferruimte en een onderstel dat hobbels verrassend mooi afrondt. Zelfs drempels doen ’m niets. Vanuit de bestuurdersstoel valt meteen op hoeveel overzicht je hebt. De instap is gemakkelijk en de zit is laag, maar het interieur om je heen is nog lager: je kijkt ruim over de deurpanelen en het dashboard heen, waardoor je je geen moment overdonderd voelt. Zelfs al heb je een prachtig gewelfde motorkap voor je en hoor je het snerpende, doordringende geluid van een Ferrari-V8.

Want denk niet dat de vriendelijke insteek van de Ferrari Roma betekent dat hij een gezapige cruiser is. Ten opzichte van de open Portofino is hij voor 70 procent nieuw, voornamelijk om het gewicht te drukken. De 3,9-liter twin-turbo V8 onderging wat verbeteringen, waaronder lichtere kleppen en snelheidssensoren voor de turbo’s. Die maakten hem efficiënter en krachtiger: 620 pk en 760 Nm tegen 600 pk en hetzelfde koppel in de Portofino. Van overheidswege kreeg hij partikelfilters mee, waarop Ferrari de uitlaatdempers verwijderde (!) om de extra tegendruk te compenseren. Speciale kleppen in de uitlaten regelen nu het volume, maar een ‘comfortstand’ om muisstil je snelwegkilometers te maken, kun je vergeten. Jij koopt een Ferrari, dan zul je ook luisteren naar een Ferrari.

Tien keer sneller schakelen

Voor het eerst verschijnt de achttraps transmissie met dubbele koppeling in een model met de motor voorin. Deze versnellingsbak is compacter, 6 kilo lichter, slorpt minder energie op, kan tien keer sneller rekenen en schakelt zomaar 15 procent sneller op en 21 procent sneller terug dan de zeventraps versie die in de Portofino ligt. Je bedient ’m met knopjes op de middenconsole in een dogleg-patroon (leuk gevonden) en met lange aluminium flippers die vastzitten aan de stuurkolom. In de automatische stand gaat hij doorgaans voor efficiëntie en tuimelt ie gerust door naar z’n acht wanneer je met 50 door de stad rijdt. Gevolg: eigenlijk schakelen we altijd handmatig, zodat we niet hard hoeven te gaan om van het motorgeluid te kunnen genieten.

Want ja, hebben wij weer: gedurende de twee dagen dat we de Ferrari Roma kunnen rijden, is het óf spekglad door ijzel, óf werkelijk drijfnat (je snapt: de foto’s hierboven zijn niet door ons gemaakt). Niet echt de ideale omstandigheden om een Italiaanse rascoupé met 620 pk eens goed op stang te jagen. Ondanks uitstekende Michelin-winterbanden voelt het hachelijk om de rode lijn bij 7.500 tpm op te zoeken – we geven nog geen half gas en de achterkant begint al te kwispelen. Toch vallen ook hier lessen uit te trekken: benaderbaar of niet, als je het opzoekt, is deze Ferrari absoluut venijnig, haarscherp en giftig.

Optimaal doseren

Het mooie is dat dit gedrag totaal niet beangstigt of overweldigt. De besturing is hypernauwkeurig en de reactie op het gaspedaal onmiddellijk, dus optimaal te doseren. De auto is in balans als een koorddanser en mocht je toch het einde van je talent tegenkomen, dan staan de nieuwste Side Slip Angle Control 6.0 (differentieelkunstjes) en Ferrari Dynamic Enhancer (gerichte remingrepen) paraat, zodat je de Roma alsnog als een rij-god over het asfalt veegt. De mate waarin dit alles werkt, hangt af van hoe je de manettino – nog altijd een echte knop, gelukkig – afstemt op je wensen. In de Wet-modus kun je lomp gas geven zonder veel kans op ellende. In Race (een modus die de Portofino niet heeft) staat alles op standje hardcore en kun je maar beter weten wat je doet. ESC Off laten we deze dagen maar even voor wat het is.

De Ferrari Roma is fenomenaal

Van 0 naar 100 in 3,4 seconden mag ons hier en nu dan niet lukken, de kracht van Ferrari’s gelauwerde V8 zit ook vooral in de respons op snelheid, in tussensprintjes en inhaalacties. De manier waarop de motor aan het gas hangt als je ’m opjut, doet meer denken aan een vlijmend afgesteld raceblok dan aan een turbomotor die net zo makkelijk brave straatmanieren vertoont. De variabele boost bouwt zich op door de versnellingen heen, de transmissie denkt met je mee en geeft snellere, forsere klappen naarmate je zelf harder pusht. De koolstof-keramische remmen zijn eindeloos potent en er zit nauwelijks beweging in het rotsvaste pedaal. Trap je hard genoeg door, dan verschijnt de subtiele spoiler als luchtrem in je binnenspiegel. Een kalme GT? Niet op momenten dat jij dat even niet wilt.

Als we de Ferrari Roma laten uitrollen, leunen we achterover onder het genot van ongegeneerd gegorgel uit de uitlaten. Dit is een auto die aanvoelt alsof ie speciaal rond jou is opgebouwd en altijd en overal optimaal zal functioneren. Hij biedt een totaalervaring die vertrouwen inboezemt en waar een volmaakte vanzelfsprekendheid van uitgaat. Zelfs in omstandigheden waarin we ’m nog niet eens op 50 procent kunnen rijden, voelen we waartoe hij in staat is. Sterker: dat voel je al als je alleen maar met ’m naar de buurtsuper rijdt. De Roma koppelt nieuwe technologie en de spanning en prestaties van een moderne Ferrari niet alleen aan praktische inzetbaarheid, maar aan verbluffende, hartensmeltende schoonheid die ’m een instant klassiekerstatus oplevert. Hij is fenomenaal.

Specificaties Ferrari Roma (2021)