Ford Puma ST Powershift review: Hoe goed is de snelle Puma als je niet de handbak neemt?

Soms moet je ook als heet performance-nummertje een beetje met de tijd meegaan – al dan niet om de simpele reden dat je hele bestaan anders wordt bedreigd door de steeds verder sluitende deuren van de Europese uitstootregels. De Ford Puma ST had sinds zijn introductie een 1,5-liter EcoBoost-driecilinder met 200 pk, gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak: feest! Nu komt Ford met een automaatversie, en die transmissie hebben ze meteen maar gecombineerd met een (iets) toekomstbestendiger set-up: een mild-hybride 1.0 EcoBoost met 170 pk.

Met dat vermogen (en een iets hoger gewicht) zou je verwachten dat de nieuwe ST langzamer is dan het origineel. Aan de andere kant schakelt zo’n Puma ST Powershift met dubbele koppeling natuurlijk wel sneller dan jij ‘Ford’ kunt zeggen. Tromgeroffel… nee, hij is inderdaad langzamer. 7,4 seconden van 0 naar 100, tegen 6,7 voor de handbak. Zijn dat soort cijfers nog ST-waardig? Nou, je hoeft maar in te stappen, die boze driecilinder te starten en 5 meter te rijden om het antwoord daarop in al je tintelende vezels te voelen.

Het geheim van de Ford Puma ST Powershift

De Puma is een hoge crossover, maar Ford heeft hem toen niemand keek gewoon weer naar beneden geduwd. De grondspeling is bescheiden en in de harde, diepe Ford Performance-stoelen heb je bepaald niet het idee dat je op de bok zit. Als je jezelf erin wurmt, tussen de hoge zijbolsters en het stuur door, weet je al dat dit geen geestdodend ritje gaat worden.

Je zithouding, de reacties op je handen en voeten, de gretigheid, het rauwe en opzwepende geluid… Waarom accepteren we eigenlijk dat niet alle auto’s die enige sportiviteit claimen zo aanvoelen? Het is dat we ons ook nog levendig kunnen herinneren hoe de ter ziele gegane Fiesta ST rijdt, anders stapten we uit en vielen we spontaan voor de Puma op onze knieën.

Het blijft knap hoe Ford de essentie van die Fiesta in deze iets meer uit de kluiten gewassen B-SUV heeft gebakken. Dat was bij de 1.5 handbak natuurlijk ook al zo, maar het doet ons goed om te merken dat ze de parameters streng bewaken.

De automaat is niet speelser, wel effectiever

De Powershift-transmissie is absoluut een geslaagde toevoeging, hoe graag we ook zelf roeren. Hij zwiept het driecilindertje met aanstekelijk enthousiasme door de versnellingen en zorgt dat de Puma ST als pakket nog effectiever aanvoelt. Speelser, dat misschien niet. Maar evengoed prijs je jezelf gelukkig wanneer je in druk Nederland plots kans ziet op een tussensprintje, een inhaalactie, een voor driekwart lege rotonde, en met een paar ferme tikken tegen de linker- en rechterflipper de Puma en jezelf laat gorgelen van pret.

Ook andere aspecten van interactie zijn voor elkaar, zoals de rijmodi bij je rechterduim en de mogelijkheid om de rijstrookhulp met twee klikjes op de knipperlichtstengel uit te schakelen. Simpel en toegankelijk, houden we van. Van Fords Sync-systeem zijn we nooit de grootste fans geweest, maar er is goed mee te werken – en anders is er nog Apple CarPlay of Android Auto.

Het wat gedateerde schermpje los je daar niet mee op, evenmin als de hol dreunende B&O-audio. Maar daarover zeuren is als bij een sterrenmaaltijd zitten mokken over de kleur van je bord. Dit is een autootje dat zo charismatisch is en zo verslavend leuk rijdt dat je vergeet dat ie heel wat compromissen sluit. Minder pedalen, minder vermogen, minder snelheid… Niets minder geniaal.

Specificaties van de Ford Puma ST Powershift (2024)