Autotest: Hyundai ix35 2.0 CRDi HP i-Catcher 4WD

De Hyundai Tucson was een van de laatst overgeblevene old-school Hyundai’s: belegen uiterlijk, matige prestaties, maar voor mensen die niks met auto’s hebben een prima caravantrekker.

 

Kijk naar de foto’s van Hyundai’s nieuwe midi-SUV en het zal je zeker opvallen dat de neus sterke gelijkenissen vertoont met de neus van een Ford Kuga. Kijk naar de achterkant en ja, we zien wel wat BMW X1-achtige trekjes. Van opzij halen we er wat Nissan Qashqai-styling uit en ook van de Peugeot 3008 zijn er ontwerpelementen te vinden. Beter goed gejat dan slecht bedacht.

 

Maar de mengelmoes van vleugjes ontwerp van de directe concurrenten waarop Hyundai mikt, maken de ix35 nou niet direct tot een aantrekkelijke verschijning. Wel als je het vergelijkt met de Tucson, niet als je hem wilt beschouwen als een dynamische auto die het kleinere SUV-segment eens even op z’n kop zal zetten. Daarvoor zijn de wielen te klein en heeft de ix35 en profil te veel carrosserie- en te weinig raamoppervlakte waardoor ie nogal plomp oogt. Dat plompe heeft ie recht van voren en recht van achteren overigens weer niet, vanuit die beide posities bekeken, is het ontwerp alleraardigst.

 

Bij z’n marktintroductie is de ix35 in drie motorversies leverbaar: een 2,0-liter benzine met 163 pk en twee 2,0-liter diesels met 136 of 184 pk. Later voegt Hyundai daar een 1,6-liter benzine met 140 pk en een 1,7-liter diesel met 115 pk aan toe. Natuurlijk, die snelle diesel van 184 pk, de 2.0 CRDi HP, spreekt ons het meest aan, maar het gros van de kopers zal voor de kleiner gemotoriseerde versies gaan. Zolang de prijs gunstig is en de trekkracht voldoende. Hoewel: het prijsverschil tussen de 136 pk diesel en die met 184 pk is slechts 750 euro. Eh, wij zouden het dan wel weten.

 

De prijs van de versie (i-Catcher) die wij testen is stevig: 36.545 euro (35.499 euro in België). Het betreft dan wel een uitvoering waar alles op en aan zit: we noemen 18 inch lichtmetaal, een navigatiesysteem met ingebakken achteruitrijcamera, een panoramisch schuifdak en leer tot zover je kijken kunt. Het enige wat je nog zou wensen is vierwielaandrijving (op alle versies in Nederland leverbaar voor 2.495 euro) en mogelijk een automaat. Die beide opties zijn in België standaard.

 

Weet je wat, we laten die automaat even buiten beschouwing, vierwielaandrijving vinden we wel wenselijk en daarmee komt de ix35 2.0 CRDi HP i-Catcher in Nederland op een prijs van net onder de veertig mille. Voor nagenoeg hetzelfde bedrag heb je een redelijk aangeklede, vierwielaangedreven Kuga op diesel (136 pk), een vrij kale, tweewielaangedreven BMW X1 op diesel (143 pk) en een dik aangeklede, vierwielaangedreven Nissan Qashqai op diesel, met 150 pk. De Peugeot 3008 vinden we zo lelijk dat we die buiten het vergelijk laten, al is die naar alle waarschijnlijkheid zelfs de grootste concurrent. Nou, vooruit, bij Peugeot krijg je er een volgehangen, tweewielaangedreven 3008 voor met 150 pk dieselmotor.

 

Op basis van dit eenvoudige vergelijk weet je dat de Hyundai niet goedkoper is, niet rijker uitgerust, maar alleen een veel meer vermogen leverende motor heeft. Dat is ons wat waard, zeker. Als ie een beetje lekker stuurt dan.

 

Dat sturen valt niet tegen. Sterker, hij stuurt heel fijn. Direct bij lage snelheden, op hoge snelheden is ie verre van nerveus. Uiteraard heb je wel de nadelen van een hoge koets: hij is zijwindgevoelig en houdt er niet zo van op flinke snelheid door bochten gestuurd te worden. Ten opzichte van zijn voorganger, die Tucson, is zijn rijgedrag enorm verbeterd, maar een normale stationcar rijdt vooralsnog stukken beter. Eigenlijk moet je daar niet over zeuren, dat weet je als je een SUV koopt.

 

Hyundai vindt de auto voor Nederland trouwens geen SUV maar een crossover. Een uit de hand gelopen stationcar. Internationaal roept Hyundai gewoon dat het een SUV is, ons maakt het niet uit. Hij rijdt in ieder geval als een prettig gebalanceerde SUV met de bijbehorende eigenschappen en biedt veel meer binnenruimte dan een stationcar uit hetzelfde prijssegment. Dat is de reden waarom mensen auto’s als een Kuga, X1 en Qashqai kopen. Maar overwegen ze ook een ix35?

 

We weten het niet. Binnenin ziet de ix35 er goed uit: overzichtelijk dashboard met fraai tellers – slechts hier en daar een onhandig knopje. Verder zijn nette materialen gebruikt, zijn er veel leuke spulletjes standaard, hier valt weinig kritiek op te leveren. Ook motorisch blijft Hyundai niet achter. Die 184 pk sterke diesel die we rijden, is vlotjes – snel is anders: met z’n 1.500 kilo heeft ie er toch meer dan 10 seconden voor nodig om 100 km/u te rijden en dat valt wat tegen. De X1 doet het 0,8 seconden sneller met 41 pk minder. Dat zegt wel wat. Het vermogen en koppel (383 Nm) is in combinatie met vierwielaandrijving wel eenvoudig en doeltreffend op asfalt over te brengen. Zelfs in de plensbuien waarin we de ix35 testten. Maar het zal naar ons idee niet genoeg zijn om mensen uit een Kuga of X1 te houden. Die spelen simpelweg een divisie hoger als het gaat om styling én rijgedrag.

 

Lekker links laten liggen dan, die ix35? Nee, zo is het ook weer niet. De basisprijs van de snelle diesel is 31.745 euro (België kent maar één versie, de volledig aangeklede) en dat is voor een auto met dit vermogen en redelijk wat aantrekkelijke opties een aardige prijs. Maar aardig is niet genoeg om de concurrenten te verslaan.